Ραντεβού τον Σεπτέμβρη...?

Αγαπητοί φίλοι,

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως (5 ολόκληρα λεπτά μου πήρε!), αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα και να σταματήσω να μοιράζομαι τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου στο παρόν ιστολόγιο (τουλάχιστον για κάποιο διάστημα και μετά.. βλέπουμε).

Θα μου λείψει είναι η αλήθεια, και κυρίως τα σχόλιά σας, ιδιαίτερα αυτά που "μου τα έχωναν" και ανέβαζαν στα ύψη την αναγνωσιμότητα :-).

Τελικά, η όλη ιδέα του να εκθέτει κάποιος τις απόψεις του (και κατά συνέπεια τον εαυτό του) με τον δικό του τρόπο, δηλαδή χωρίς να έχει τις ψωνίστικες τάσεις να θέλει να γίνει συγγραφέας, δημοσιογράφος, ή απλά ένα ψώνιο, έχει μάλλον θετικό αντίκτυπο, κρίνοντας από τα θετικά (στην πλειοψηφία) μηνύματα που έλαβα από ανθρώπους που δε με γνωρίζουν, αλλά έτυχε να διαβάσουν κάποιες αναρτήσεις μου, ακόμα κι όταν διαφωνούσαν με κάποιες πτυχές της δικής μου οπτικής.

Κατά τη γνώμη μου, το πιο σημαντικό που προσφέρει η δημιουργία ενός blog στο δημιουργό του, είναι πως μαθαίνει καλύτερα τον εαυτό του και διευρύνει τους ορίζοντές του, καθώς μέσα από την επικοινωνία, τους προβληματισμούς και τα σχόλια άγνωστων κυρίως ανθρώπων που δε σε ξέρουν, αναγκάζεσαι πολλές φορές να αναθεωρήσεις, να μετανιώσεις, να δεις τα πράγματα και από άλλες πλευρές που δεν είχες σκεφτεί πριν.

Δεν προσπάθησα να το παίξω συγγραφέας ή διανοούμενος ή λογοτέχνης κτλ. Όλο αυτό το διάστημα, το μόνο που έκανα ήταν να.. σκέφτομαι φωναχτά! Όλες οι αναρτήσεις είχαν απλό λόγο, χωρίς πομπώδεις εκφράσεις (και να ήθελα δε θα μπορούσα :-)), και γράφτηκαν σαν να είχα μπροστά μου κάποιον και να συζητούσαμε πίνοντας έναν καφέ ή ένα ποτό με τη συνοδεία της κατάλληλης μουσικής.

Σας ευχαριστώ όλους και όλες για την παρέα που κάναμε όλο αυτό το διάστημα και προτείνω σε όσους δεν έχουν blog αλλά έχουν άποψη, να φτιάξουν ένα κι αυτοί και να τολμήσουν να εκτεθούν! Δε χρειάζεται να το κάνετε τόσο φανερά όπως εγώ.. Προς το παρόν τουλάχιστον τα blogs επιτρέπονται να είναι ανώνυμα.

/Θέμης

Υ.Γ. Και να είστε σίγουροι.. Θα συναντηθούμε και πάλι σε κάποιο χώρο του κυβερνοκόσμου. Απλά ίσως να μη με καταλάβετε.. μπορεί τότε να κυκλοφορώ με κουκούλα... ;-)

Επισήμως, θα τα λέμε στο γνωστό ε-μαιλ και στο facebook. Have a nice Sunday!

Γιορτή της μητέρας - Το μήνυμα της ημέρας

Γιορτή της μητέρας σήμερα (2η Κυριακή του Μαΐου - Άλλη μια έμπνευση των ανθοπώλων, "τώρα π' ανθίζουν τα κλαριά...")και σαν άλλος άσωτος υιός θα παραβρεθώ σε οικογενειακή συνάντηση με τη συμμετοχή μαμάδων... (Και φυσικά, και μόνο η συμμετοχή μου στο γεύμα, είναι το δώρο μου - κοτζάμ μαντράχαλος).

Με ευκαιρία την σπουδαιότητα της ημέρας και προσπαθώντας να καλύψω τους προβληματισμούς όλων των εμπλεκομένων σε αυτή τη γιορτή, παραθέτω τα εξής μηνύματα:

Προς όλες τις γυναίκες:

Ένα ζευγάρι βγαίνει έξω την ημέρα της γυναίκας και εκείνος προσφέροντας της ένα τριαντάφυλλο της λέει:
-Χρόνια πολλά μωρό μου.
-Γιατί; Απαντάει αυτή.
-Μα για την γιορτή της γυναίκας.
-Μα εγώ δεν γιορτάζω στην γιορτή της γυναίκας αλλά στην γιορτή της μητέρας.
-Μα δεν είσαι μητέρα .... Λέει εκείνος.
Και εκείνη με σατανικό χαμόγελο...
-Μάντεψε .....


Προς τις μαμάδες:

"Ήταν η δασκάλα και έβαλε την τάξη του Τοτού να γράψει μια έκθεση που να τελειώνει με τη φράση "Μάνα είναι μόνο μία".
Γράφει ο Γιαννάκης:
- Εμένα η μαμά μου με φροντίζει και με αγαπάει πολύ ... γιατί μάνα είναι μόνο μία.

Γράφει ο Κωστάκης:
- Εμένα η μαμά μου με αγαπάει. Όταν αρρωσταίνω με φροντίζει πολύ ... γιατί μάνα είναι μόνο μία.

Γράφει και ο Τοτός:
- Χθες είχαμε καλεσμένους στο σπίτι και η μαμά μου, μου είπε να φέρω μπίρες από το ψυγείο. Πηγαίνω, κοιτάζω στο ψυγείο και της λέω ... "Μάνα, είναι μόνο μία".


Προς τους πατέρες:

- Πότε είναι η γιορτή του πατέρα;
- Εννιά μήνες πριν τη γιορτή της μητέρας...


Και τέλος, η άποψη του παιδιού...:

Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά
Στου κόλπου σου τη ζέστη, χωμένος βαθιά
εσύ κοιλοπονάς, μα εγώ δε βγαίνω
να ξαναγεννηθώ, δεν τη παθαίνω...
(Τζ. Πανούσης)

Τα Κόκκινα Φανάρια!

Μην πάει αλλού το μυαλό σας... για αυτά της τροχαίας λέω.! :-P

Συγκεκριμένα θα μιλήσω για ένα φανάρι, στην παραλιακή λεωφόρο της Θεσσαλονίκης που μου σπάει τα νεύρα κάθε πρωί όταν πάω στη δουλειά. Νομίζω πως αυτό το φανάρι μ 'έχει ερωτευτεί και με αναγκάζει να σταματώ επίτηδες κάθε μέρα, και αρέσκεται στο να το κοιτώ επί 40 δευτερόλεπτα!

Στην αρχή τα πηγαίναμε αρκετά καλά.. Ήξερα πως θα ανάψει κόκκινο μέχρι να πλησιάσω και καρτερικά ελάττωνα ταχύτητα και του χαμογελούσα. Αργότερα το συνήθισα (αυτό δε με συνήθισε ακόμα) και βρήκα ένα κολπάκι για να το αποφεύγω: Έπρεπε με το που θα βγω από το στενό, να επιταχύνω στα 80 χλμ/ω μέσα σε 6 δευτερόλεπτα και μόλις και μετά βίας ίσως να προλάβαινα να δω λίγο πορτοκαλί (επειδή ήμουν ο πρώτος μετά το τελευταίο κύμα αυτοκινήτων, σχεδόν ποτέ δεν είχε κίνηση μπροστά)!

Το κόλπο αυτό το έκανα πολλές φορές, και δεν είχα τύψεις που παραβίαζα το όριο ταχύτητας για λίγο, γιατί αμέσως μόλις το προσπερνούσα άφηνα το γκάζι και η "παρανομία" κρατούσε μόνο 6 δευτερόλεπτα και ήταν πιο γλυκιά από τα 40 δευτερόλεπτα αναμονής και υπομονής!

Όλα αυτά όμως συνέβαιναν μέχρι προχτές το πρωί! Το Φανάρι μου το κρατούσε μανιάτικο και περίμενε την κατάλληλη στιγμή για να μου τη φέρει και να πάρει την εκδίκησή του! Ο δρόμος ήταν άδειος και εγώ ετοιμαζόμουν να κάνω το γνωστό πλέον κολπάκι μου... Για κακή μου τύχη, υπάρχει μια στάση του ΟΑΣΘ λίγο πριν το ύψος του φαναριού και δύο λεωφορεία (απ' αυτά τα διπλά, όχι στο ύψος - στο μήκος) είχαν προλάβει να ξεφορτώσουν τους πρωινούς νυσταγμένους και δυσκίνητους (από το γεύμα της Λαμπρής!) Θεσσαλονικιούς, οι οποίοι αντί να πάνε προς τη διάβαση του φαναριού και να περιμένουν τον "Γρηγόρη", θυμήθηκαν να παίξουν το frogger (αυτό το παιχνίδι που παίζαμε στο Atari και το Spectrum με το βατραχάκι που προσπαθεί να περάσει το δρόμο πριν το πατήσουν τα αυτοκίνητα - Εγώ ήμουν ο "κακός", δηλαδή το αυτοκίνητο)!!!


Τελικά οι “froggers” κατάφεραν να διασχίσουν ασφαλείς και ακέραιοι το δρόμο, αλλά εγώ αναγκάστηκα να χάσω 4 πολύτιμα δευτερόλεπτα! Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προλάβω να δω το πορτοκαλί για όσο κρατάει (3 δευτερόλεπτα) και το αγαπημένο μου κόκκινο φανάρι για ένα (1) ολόκληρο δευτερόλεπτο!!! Κανονικά θα έπρεπε να με βγάλει GAME OVER, αλλά μάλλον είχα bonus extra time και έτσι συνέχισα τον αγώνα μου να προλάβω το επόμενο φανάρι, πριν γίνει κόκκινο, έχοντας την αίσθηση ότι ετοιμάζομαι να περάσω στην επόμενη πίστα του Outrun!

Έχοντας περάσει ήδη 4 Φανάρια και τη διχάλα που οδηγεί στην επόμενη πίστα και διασχίζω την πρώην «Ανθέων», βλέπω από τον καθρέφτη πίσω στο βάθος ένα περιπολικό να τρέχει με υπερβολική ταχύτητα, τη σειρήνα να βαράει, τα φώτα να παίζουν σαν τρελά και να με πλησιάζει επικίνδυνα! Και τότε συμβαίνει το κορυφαίο! Το περιπολικό μου μιλάει: «ΣΤΑΜΑΤΗΣΤΕ ΤΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟ ΣΤΗ ΔΕΞΙΑ ΠΛΕΥΡΑ ΤΟΥ ΔΡΟΜΟΥ»!


Αυτό ήταν! BUSTED!! Τα λίγα δευτερόλεπτα που ακολουθούν μέχρι να σταματήσω εντελώς, αναρωτιέμαι ποιο θα είναι το μέλλον μου από εδώ και πέρα: Για τι θα με γράψει; Για υπερβολική ταχύτητα; Για το κόκκινο φανάρι; Ωχ! Δεν έχω κολλήσει και το αυτοκόλλητο για το 2009 ακόμα! Ωχ! Τι ήθελα και άνοιξα και την οροφή; Τουλάχιστον φοράω ζώνη! Δε θα βγω από το αυτοκίνητο μέχρι να έρθει και να δει ότι τη φορώ!

Στην άκρη του δρόμου έχει μαζευτεί πλήθος και περιμένουν να μάθουν γιατί σταμάτησε η Ελ.ΑΣ. τον φλωρά με το κάμπριο! «Λες να είναι ο Παλαιοκώστας?» νομίζω πως ακούω μια φωνή να ψιθυρίζει… Ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος μεταξύ εμού (ο φλώρος) και του «οργάνου»

ΟΡΓΑΝΟ: - Δίπλωμα, άδεια και βγείτε αμέσως από το αυτοκίνητο! (Με φωνή που ούτε ο διοικητής μου στο στρατό δεν είχε!)

ΦΛΩΡΟΣ: - Ορίστε… κύριε! Και σας παρακαλώ πολύ, μπορείτε να μου πείτε για ποιο λόγο με σταματήσατε; (Τι να κάνω.. δεν είχα επιλογή, παρά να το παίξω μαλάκας)

ΟΡΓΑΝΟ: - Α, ώστε δε ξέρεις γιατί σε σταμάτησα! Ε, βγες έξω λοιπόν να σου δείξω!

ΦΛΩΡΟΣ: … (Γκλουπ! Όχι ρε ΓΜΤ! Μια μέρα άδεια πήρα από τη δουλειά και θα τη βγάλω στη φυλακή!)

ΟΡΓΑΝΟ: - Λοιπόν, για πες μου αφού δεν ξέρεις.. Το φανάρι που πέρασες ήταν πράσινο;

ΦΛΩΡΟΣ: - Ποιο απ’ όλα; Πέρασα τόσα φανάρια μέχρι να με σταματήσετε! (ΩΧ! Μαλακία είπα!!)

ΟΡΓΑΝΟ: - Αυτό που πέρασες με κόκκινο! Ξέρεις εσύ! Μην κάνεις πως δεν καταλαβαίνεις!

ΦΛΩΡΟΣ (ουφφφ… δεν το κατάλαβε…): – Μα δεν ήταν κόκκινο! Άντε να είχε γίνει πορτοκαλί!

ΟΡΓΑΝΟ (σε κατάσταση παραληρήματος): - Και όχι μόνο πέρασες με κόκκινο, έτρεχες κι όλας, μπλα μπλα μπλα… να σκοτώσεις και κανέναν άνθρωπο, …μπλα μπλα μπλα…, να τρακάρεις και με κανένα αυτοκίνητο, …μπλα μπλα μπλα…, μπλα μπλα…

Όση ώρα το όργανο απαγγέλει τις κατηγορίες δυνατά για να ακούσει και το κοινό που πλέον έχει αρχίσει να στριμώχνεται αλλά και να τρώει σπόρια, εγώ (ο φλώρος στην προκειμένη περίπτωση), με κατεβασμένο κεφάλι σκέφτομαι ότι δεν έχω άλλη επιλογή από το να.. παραδοθώ! Δεν αντέχω την κοινωνική κατακραυγή και είμαι έτοιμος να δώσω ένα τέλος σ’ αυτό το μαρτύριο! Θα τον διακόψω, δεν αντέχω να ακούω άλλα! Θα ομολογήσω! «ΝΑΙ ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΚΟΚΚΙΝΟ ΓΙΑ 1 ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ ΤΟ ΓΑΜΙΔΙ» θα του πω! Να με γράψει να τελειώνουμε!

ΟΡΓΑΝΟ (συνέχεια): Αγοράζετε αυτοκίνητα για να κάνετε μαγκιές… ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ ΜΠΛΑ…

ΦΛΩΡΟΣ: - Συγγνώμη, να σας διακόψω λίγο… Θέλω να πω κάτι…

ΟΡΓΑΝΟ: - Να μην πεις τίποτα! Εμένα ν’ ακούς! Το ξέρεις ότι το πρόστιμο για το κόκκινο είναι 700 ευρώ;; άντε μπες μέσα και φύγε γρήγορα, πριν αλλάξω γνώμη!!!

ΦΛΩΡΟΣ: - Ευχαριστώ πολύ! Καλή σας μέρα! :-)

Ο εφιάλτης του πρωινού!

Σήμερα θέλω να μοιραστώ μαζί σας ένα από τα μεγαλύτερα προβλήματα που με ταλαιπωρεί σχεδόν καθημερινά εδώ και κάποια χρόνια και εξαιτίας του έχω χάσει πάμπολλες φορές τον ύπνο μου!

Το συμβάν λαμβάνει χώρα περίπου στις 7.00 – 7.30 το πρωί, και ακούει στο όνομα «Απορριμματοφόρο του δήμου». Και δεν εννοώ αυτό το κλασσικό, το παλιό και άσχημο που τρώει απλά τα σκουπίδια, αλλά κάτι άλλα, καινούργια και μεγαλύτερα, που παίρνουν τους κάδους με κάτι βραχίονες, τους σηκώνουν και τους χτυπάνε με δύναμη καμιά 10ριά φορές μέχρι να ξεκολλήσει και η τελευταία τσίχλα από μέσα τους!! Και ντράγκα ντρούνγκα, ντράγκα ντρούγκα, χειρότερο κι απο εκκλησία που βαραει καμπάνες και μεταδίδει λειτουργία από τα μεγάφωνα είναι!!!

Το πρόβλημα γίνεται ακόμα πιο έντονο όσο καλοκαιριάζει ο καιρός και κοιμόμαστε με ανοιχτά παράθυρα!

Αξιότιμε Κύριε δήμαρχε Θεσσαλονίκης, μπορείτε σας παρακαλώ πολύ να πείτε να ξεκινούν μετά τις 8.30 που ξυπνάω; Ή τουλάχιστον να ξεκινούν πρώτα από εκεί που μένετε εσείς, και να έρχονται αργότερα από τη γειτονιά μου;

Λέτε να διαβάζει tanthopo ο φτερωτός και να επιληφθεί του προβλήματός μου; Κανείς άλλος δεν έχει το παραπάνω πρόβλημα, ή έχω αρχίσει να γερνάω και να παραξενεύω; :-)

Διάγγελμα tanthopo

Αγαπητοί Έλληνες (πάνω απ' όλα :-)), Αλβανοί, Βούλγαροι, Πακιστανοί, Αφρικανοί, Ρώσοι, Κινέζοι, Χριστιανοί, Μουσουλμάνοι, Βουδιστές, αθεϊστές, αγνωστικιστές, κλπ κλπ αναγνώστες αυτού του ποταπού και τιποτένιου ιστολογίου!

Η προηγούμενη ανάρτηση, κατάφερε να διχάσει τον Ελληνικό λαό και να προκαλέσει ποικίλες αντιδράσεις στους κόλπους του απανταχού Ελληνισμού!

Μετά από αυτήν τη δυσμενή εξέλιξη, δέχτηκα μια ανελέητη επίθεση από μια μερίδα συνανθρώπων μας, αλλά και πολλά μηνύματα αγάπης και συμπαράστασης προς το πρόσωπό μου! Βρισκόμενος στο μάτι του κυκλώνα, δεν είχα άλλη επιλογή παρά να προβληματιστώ και να κάνω την αυτοκριτική μου!

Μετά από τη βασανιστική διαδικασία στην οποία υπέβαλα τον εαυτό μου, κατέληξα σε ετυμηγορία. Δείτε το αποτέλεσμα της αυτοκριτικής μου, στο βίντεο που ακολουθεί:

Με εκτίμηση,
Θέμης

Είμαστε όλοι μετανάστες!

Ένα πολύ ενδιαφέρον και επίκαιρο άρθρο ανάρτησε στο μπλογκ του ο φίλος museum, με θέμα "Μετανάστες: Πραγματικότητα και Ανθρωπισμός" ( http://museum23.blogspot.com/2009/04/blog-post.html ).

Κάπου ανάμεσα στα σχόλια θα βρείτε και τη δική μου άποψη, που είναι η εξής:

"Καλησπέρα museum.

Πολλές φορές έχω γράψει κι έχω πει τις απόψεις μου, που είναι σε γενικές γραμμές κατά των συνόρων των χωρών και υπέρ της διατήρησης της εθνικής και πολιτιστικής ταυτότητας των λαών και της αρμονικής συνύπαρξης μεταξύ τους (νομίζω "διεθνιστής" το λένε κάποιοι).

Συνεπώς αν και ο ρατσισμός υπάρχει μέσα μας, αλλά και σε όλους τους λαούς, και μόνο σαν σκέψη ότι μπορώ να ταξιδεύω ελεύθερα ή ακόμα και να δουλεύω σε όλες της χώρες της ευρωπαϊκής ένωσης, το θεωρώ πολύ σημαντική εξέλιξη!

Έχω ακούσει (κι έχω δει) πόσο τραγική είναι η κατάσταση με τους μετανάστες και τους λαθρομετανάστες, ιδιαίτερα στην Πάτρα... Οργή, συμπόνια, λύπηση, φόβος, μπερδεμένα συναισθήματα για την κατάσταση και τους ανθρώπους αυτούς... όλα μαζί καταλήγουν σε απόλυτη θλίψη! Θλίψη για την κατάντια τους και για την κατάντια μας.. Κατάντια για την ανθρωπότητα! Πώς είναι να είσαι ανεπιθύμητος παντού; Να βασίζεις την ύπαρξή σου στην ελεημοσύνη, στην ανέχεια, στον οίκτο, στην κλεψιά..

Οκ, δεν μου αρέσει η κατάσταση, αλλά δεν έχω λύσεις... Κι αν τους κρύψουμε, αν τους γκετοποιήσουμε, αν τους διώξουμε, αν τους γυρίσουμε πίσω, αν τους αφήσουμε να πεθάνουν από την πείνα, αν τους αφήσουμε να πνιγούν στη θάλασσα... θα είμαστε καλύτερα; ή θα γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι; λες και αυτοί να είχαν το όνειρο να έρθουν και να ζήσουν στην Ελλάδα; Δεν έχουν που να πάνε.. Δεν έχουν πατρίδα.. και κανείς δεν τους θέλει.. Ίσως κάποτε κι εμείς να βρεθούμε στη θέση τους..."

(κι επειδή πολύ μελαγχόλησα με το θέμα σου και με αυτά που έγραψα, θέλω να ξέρετε πως αν η ζωή τα φέρει έτσι και με "διώξουν" ή με αναγκάσουν να εγκαταλείψω τη χώρα μου.. θα πάω αυτοεξόριστος στο Παρίσι ή στο Λονδίνο.. όπως έκαναν και οι "αντιστασιακοί"! :-P)"

Όπως λέει όμως και ο museum, αυτά περί κατάργησης των συνόρων και της ελεύθερης μετακίνησης των λαών να ακούγονται "πολύ καλά για να είναι αληθινά". Ας επιστρέψουμε λοιπόν στην "σκληρή πραγματικότητα", κι ας προσπαθήσουμε να απαντήσουμε στα παρακάτω ερωτήματα:

- Ποιοι θα δούλευαν ασταμάτητα και ανασφάλιστοι μέρα και νύχτα για να προλάβουμε να κάνουμε Ολυμπιακούς Αγώνες και τα άλλα "μεγάλα ολυμπιακά έργα" (τα οποία παρεμπιπτόντως, "τα έφαγε" η μονή Βατοπεδίου με μια κλίκα πρωτοκλασάτων Ελλήνων υπεράνω υποψίας), αν δεν είχαμε τους αλβανούς;

- Ποιοι θα δούλευαν στις οικοδομές για 20 ευρώ τη μέρα για να μπορεί να διατηρείται το κόστος αγοράς νέας κατοικίας σε φυσιολογικά επίπεδα(!!!), αν δεν είχαμε τους οικονομικούς μετανάστες;

- Ποιοί θα δούλευαν για 5 ευρώ και ένα πιάτο φαγητό στα χωράφια, και στη συνέχεια οι τσιφλικάδες αγρότες (και καλά σοσιαλιστές) εργοδότες τους να δηλώνουν άνεργοι, αν δεν είχαμε τους μετανάστες;

- Ποιούς (και πόσο) θα πληρώναμε για να σπάσουν στο ξύλο ή να απειλήσουν, ή να βγάλουν από τη μέση τους "αντιπάλους" μας, αν δεν είχαμε τους αλβανούς, βούλγαρους, ρουμάνους κλπ μετανάστες;

- Ποιες θα γίνονταν πόρνες για να μπορούν οι συν-Έλληνές μας να εξωτερικεύουν τα βίτσια τους και να κάνουν τις ανωμαλίες τους, αν δεν είχαμε τις όμορφες κοπέλες από τις χώρες "του πρώην ανατολικού μπλοκ";

- Ποιούς θα κατηγορούσαμε για την κατάντια της χώρας μας, αν δεν είχαμε όλους αυτούς;


Ασφαλώς, τα παραπάνω ερωτήματα είναι ρητορικά και δε χρειάζεται να μακρηγορήσω άλλο με πάμπολλα παραδείγματα που όλα καταλήγουν στο ίδιο συμπέρασμα...

Αυτή είναι η αλήθεια! Τους μετανάστες τους έχουμε, όχι επειδή είμαστε φιλόξενοι και καλοί άνθρωποι, αλλά επειδή τους έχουμε ανάγκη! Για να καλύπτουν τις δικές μας αδυναμίες και διαστροφές!

Γι αυτό άλλωστε διαμαρτυρόμαστε και ανησυχούμε μην τυχόν κανένας μετανάστης στην πορεία χάσει το δρόμο του και γίνει μορφωμένος, αξιόλογος, καλός πολίτης και καταφέρει να γίνει και σημαιοφόρος στις Εθνικές μαθητικές παρελάσεις: Γιατί μετά θα λέμε ότι οι "ξένοι" μας έπαιρναν τις δουλειές που μπορούμε αλλά δε θέλουμε να κάναμε και τώρα μας παίρνουν και τις δουλειές που θα θέλαμε αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε!

Βλέπετε, έχουμε συνηθίσει να ακούμε και το "μύθο" που θέλει τους Έλληνες να "διαπρέπουν στο εξωτερικό" στους τομείς των επιστημών, γεγονός που αν το καλοσκεφτεί κανείς, δείχνει και πόσο αυτογνωσία έχουμε για τη χώρα μας, αφού για να γίνεις πετυχημένος σε οποιονδήποτε τομέα, πρέπει να έχεις πλάτες, δημόσιες σχέσεις και να έχεις φιλήσει κατουρημένες ποδιές που λέει και ο πάνσοφος λαός...

Το ελληνικό κράτος είναι ακόμα νεοσύστατο και τα 400 χρόνια σκλαβιάς ακόμα επιδρούν πάνω μας... Ραγιαδισμός και υποταγή στους πλούσιους και ισχυρούς, φασισμός και εκμετάλλευση στους αδύναμους... Τι να κάνουμε; Σε άλλα είμαστε τυχεροί που είμαστε έλληνες (έχουμε τη θάλασσα, τον ήλιο, το σουβλάκι, το τζατζίκι) και σε άλλα άτυχοι...

Έτσι είναι η ζωή... Και οι άνθρωποι είναι παράξενοι...

Θέμης

Το μπλουζ του Αποχωρισμού - Παύλος Σιδηρόπουλος

Η ομορφιά της απλότητας... σε όλο της το Μεγαλείο! Μια φωνή, μια κιθάρα, ηχογράφηση μέσα στο σπίτι, μόνος.

...Κι όμως, από τα πιο δύσκολα για να το τραγουδήσει κάποιος. Δε θέλει φωνή... θέλει να αισθάνεσαι!



Απόψε πόσο μόνος να'μαι
Και συ να λείπεις μακριά
Σαν να'ναι τώρα το θυμάμαι
Το τελευταίο όταν μου πες έχε γεια

Ήτανε τρεις θυμάμαι Απριλη
Κάποια Δευτέρα ερωτική
Κι ήτανε κάπου προς το δείλι
Όταν δακρύσαμε στο τελευταίο φιλί

Μεγάλωσες μες στα σαλόνια και έμαθες
Στο πάρκο με τα περιστέρια
Με τον αλήτη που μπλέξες τι γύρευες
Αφρόψαρο στα φουσκονερια

Κάποτε κύλαγε το αίμα
Μέσα στις φλέβες μας καυτό
Τώρα συμβόλαιο με το ψέμα
Έχουμε κάνει εσύ εκεί και γω εδώ

Μ' αυτή τη νύχτα ώρα μια
Όπου κι αν είσαι θα αισθανθείς
Το κάλεσμα μου σαν μια υποψία
Μες στο σκοτάδι στα τυφλά να σε καλεί

Μεγάλωσες μες στα σαλόνια και έμαθες
Στο πάρκο με τα περιστέρια
Με τον αλήτη που 'μπλεξες τι γύρευες
Αφρόψαρο στα φουσκονερια

Ο tanthopo σχολιάζει την επικαιρότητα. Αντικειμενικά και Αξιόπιστα!

- Κουράστηκε ο Πρωθυπουργός, αλλά δεν εγκαταλείπει! (φτου γαμώτο! Πάνω που χαρήκαμε λίγο, μας τα γυρνάει! Με τον πόνο μας παίζει;;;)

- Εξισώνονται τα όρια συνταξιοδότησης γυναικών - αντρών στο δημόσιο με απόφαση της Ευρωπαϊκή Ένωσης! (Θέλουμε ισότητα, ή δε θέλουμε;; Θέλουμε βέβαια, αλλά όχι αυτό! Εννούσαμε να μειωθούν τα όρια συνταξιοδότησης των ανδρών! Όχι να αυξηθούν των γυναικών!!!)

- Κρίση και στις πωλήσεις αυτοκινήτων, σενάρια για μείωση της φορολογίας. (Άλλο πάλι κι αυτό... Εδώ δεν έχουμε που να τα παρκάρουμε, θα πάρουμε κι άλλα; και τα σχέδια για λιγότερα αυτοκίνητα τι έγιναν; κατάλαβα... αναβάλλεται επ' αόριστον το μετρό Θεσσαλονίκης... :-()

- Νοτιάδες άνεμοι θα φέρουν σκόνη από την Αφρική στην Ελλάδα. (Το έλεγα εγώ ότι δεν απέχουμε πολύ από την Ουγκάντα, αλλά δε με ακούγατε!)

- Έσβησαν τα φώτα σ' όλο τον κόσμο για την "Ώρα της γής"! (Τόσο απλό ήταν ρε παιδιά; τι έγινε; τη σώσαμε δηλαδή τώρα; άντε και του χρόνου!)

- Αθώος ο Κων/νος Πλεύρης για το βιβλίο του περί εβραίων, παρά το ρατσιστικό και προσβλητικό περιεχόμενο. (Μετά απ' αυτό, είναι δυνατόν να φοβάμαι το τι λέω στο μπλόγκ μου;; Ε λοιπόν τώρα δα δείτε: "Είστε όλοι μαλάκες! Μαλάκες, μαλάκες, μαλάκες! Κι ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν κι αυτός Μαλάκας με περικεφαλαία!" Κι ας μου κάνει μήνυση όλος ο κόσμος και ο Μέγας Αλέκος μαζί! Αααχχχ, το φχαριστήθηκα! :-P)




Σημείωση: Όχι, δεν είναι αυτός ο Κων/νος Πλεύρης... Αυτός είναι ο... Υιός!!!

Ζήτω το Έθνος! Ζήτω Η ορθοδοξία! Ζήτω το 1821!

Συναισθηματικά, νιώθω οργή και αγανάκτηση με τη σύγχρονη Ελλάδα και τους Έλληνες και διασκεδάζω απίστευτα με τις εθνικιστικές κορώνες που ακούγονται και τα ευτράπελα που γίνονται κάθε χρόνο με την ευκαιρία αυτών των επετείων...

Από την άλλη, εμείς που δε ζήσαμε κατοχή, που δε νιώσαμε τη φτώχια και την εξαθλίωση του πολέμου, που μάθαμε να θεωρούμε ότι η Ελλάδα μας ανήκει, που δε μπορούμε να φανταστούμε τι σημαίνει "400 χρόνια σκλαβιάς", καλό θα ήταν να δείξουμε τουλάχιστον σεβασμό και να τιμάμε τους ανθρώπους που θυσιάστηκαν για την ελευθερία!

Με ποιον τρόπο πρέπει να τους τιμούμε; δεν ξέρω... Ίσως αντί για παρελάσεις πασαρέλας και στρατόκαυλων που σκοπό έχουν την αφύπνιση της Εθνικής συνείδησης, να δίνονταν περισσότερη έμφαση στην ουσία...

Θεωρώ εντελώς βλακεία και άκρως υπεροπτικό να λέω πως "είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας!" Είναι σα να λέω πως είμαι περήφανος που γεννήθηκα! Να είσαι περήφανος γι αυτά που κάνεις, για τις πράξεις σου, αλλά όχι και επειδή έτυχε να γεννηθείς!!

Ή μήπως θα έπρεπε να είμαι περήφανος που είμαι Νεοέλληνας; Που όλα βασίζονται στις δημόσιες σχέσεις, στις κουμπαριές, στις μίζες, στα φακελάκια, στα παραδικαστικά κυκλώματα, στο δήθεν και στο φαίνεσθε; Ξέρω ξέρω.. για όλα φταίνε οι αλλοδαποί!

Αν θέλει να κάνει κάτι το κράτος και όλοι εμείς που ζούμε σ' αυτήν την χώρα, για να νιώσουμε την σημασία της επανάστασης, ας ξεκινήσει από τα βασικά! Από την παιδεία και τη γνώση! Ας προσπαθήσουμε να σκεφτούμε, να εμβαθύνουμε και να επικεντρωθούμε στο νόημα της επανάστασης και τους συμβολισμούς της, και όχι να καταφεύγουμε σε ακραίες εθνικιστικές φανφάρες, μόνο και μόνο για να φύγουμε από την υποχρέωση ότι κάναμε το χρέος μας, σαν Έλληνες!

Και τώρα, θα σας παρακαλέσω όλους να σηκωθείτε, για να ακούσουμε τον Εθνικό μας Ύμνο!



Υ.Γ. Ο πρωθυπουργός της χώρα έχει κουραστεί λέει.. Τον καταλαβαίνω απόλυτα!!! Κι εγώ έτσι ακριβώς είχα νιώσει όταν σκεφτόμουν να κάνω την ανακαίνιση στο σπίτι μου. Κουράστηκα και μόνο με τη σκέψη ότι θα υπήρχαν μαστόρια στο σπίτι και θα δούλευαν όλη τη μέρα ενώ εγώ θα έπρεπε απλά να τους κοιτώ και να μην κάνω τίποτα... :-))

Όνειρα και φιλοδοξίες...

Την επόμενη μέρα της ανάρτησης του θέματος σχετικά με τον συνδικαλισμό, δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από έμπειρο συνδικαλιστή γνωστής αριστερής παράταξης, που πρωτοστατεί χρόνια τώρα στους αγώνες υπέρ των εργαζομένων και κατά του "Κεφαλαίου" (και τους το αναγνωρίζω)... Μεταξύ άλλων, μου έθεσε ένα πολύ σημαντικό ερώτημα:

" - Τι θα πει.. είσαι ανεξάρτητος; οι "ανεξάρτητοι" είναι "φτερό στον άνεμο", πάνε όπου τους συμφέρει! Πες μας λοιπόν! Είσαι ΜΕ ΕΜΑΣ, ή με τη Διοίκηση;;;"

...Μέχρι εκείνη τη στιγμή που μου τέθηκε το ερώτημα, δεν είχα σκεφτεί πώς θα ήταν αν ήμουν "με τη διοίκηση και την εργοδοσία"... Συνειρμικά όμως, το ερώτημα με έβαλε στη διαδικασία να προβληματιστώ και να το σκεφτώ, κάνοντας κι εγώ τα δικά μου επαγγελματικά όνειρα και να φανταστώ τον εαυτό μου με μια "λαμπρή" καριέρα, σ' ένα υψηλότερο πόστο, που θα μου επέτρεπε να εφαρμόσω τις ιδέες μου και να σταθώ στο πλευρό των εργαζομένων, βλέποντας τα πράγματα από τη σκοπιά του "Διευθυντή"!

Θέλετε να σας πω τι είδα και πώς φαντάστηκα τον εαυτό μου, από την αρχή μέχρι το τέλος του ονείρου; Τότε δείτε το παρακάτω βίντεο και θα καταλάβετε... Ακριβώς έτσι!!



Τις πιο πολλές φορές (σχεδόν όλες δηλαδή), βγαίνουμε προδομένοι και πληγωμένοι από τα όνειρά μας... Παρόλ' αυτά, δε μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτά... Από χτες, μπήκαμε και επισήμως στην άνοιξη, την εποχή που ξυπνούν οι αισθήσεις, που ερωτεύονται τα γαϊδούρια, που ξαναζωντανεύει η φύση... Η εποχή που ξυπνάμε από τους προηγούμενους εφιάλτες και αρχίζουμε να κάνουμε καινούρια όνειρα για τη ζωή...

Καλή άνοιξη σε όλους!



Υ.Γ. Το απόσπασμα είναι από την ταινία που σκηνοθέτησε ο Ερρίκος Θαλασσινός "Ένας νομοταγής πολίτης" (1974), μια καταπληκτική και συγκινητική ταινία σε σενάριο του Κώστα Μουρσελά, όπου ο αγαπημένος Σωτήρης Μουστάκας δίνει ρεσιτάλ ερμηνείας (παρέα με την Νόρα Κατσέλη, τον αξέχαστο Διονύση Παπαγιαννόπουλο κ.α), ενώ το τραγούδι "Άνοιξε το παράθυρο", σε μουσική του Γιώργου Χατζηνάσιου και στίχους του Ερρίκου Θαλασσινού, πρωτοακούστηκε στη συγκεκριμένη ταινία, από τη μαγευτική και μελαγχολική φωνή του Αντώνη Καλογιάννη. Αυτά για να θυμούνται οι παλιότεροι, και να μαθαίνουν οι νεότεροι...

Συντροφικά συνδικαλιστικά μαχαιρώματα...

Νομίζω έχω ξαναγράψει για το πλούσιο πολιτικό μου παρελθόν (σε μαθητικά προεδρεία τμημάτων, αργότερα στο πολυτεχνείο και πιο πρόσφατα ως εκπρόσωπος των εργαζομένων στην εταιρία στην οποία εργάζομαι, για το υποκατάστημα της Θεσσαλονίκης).

Σε περίπου ένα μήνα, έχουμε εκλογές για να εκλέξουμε το νέο 15μελές συμβούλιο που θα εκπροσωπεί τους εργαζομένους όλης της εταιρίας (σε πανελλήνιο επίπεδο, καθώς ο όμιλος απασχολεί περισσότερα από 6000 άτομα σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα) και θα αγωνίζεται για τα κεκτημένα και τα δικαιώματά τους για την επόμενη διετία.

Η δραστηριοποίηση και η ενασχόληση με τα κοινά και τα προβλήματα που απασχολούν το περιβάλλον στο οποίο κινούμαι και ζω, δεν είναι ούτε μικρόβιο, ούτε αποσκοπεί σε προσωπικές φιλοδοξίες. Είναι στάση ζωής που θα έπρεπε να την υιοθετήσουμε όλοι ανεξαιρέτως, αν πραγματικά έχουμε άποψη, κοινωνικές ευαισθησίες και ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους και το χώρο που μας περιβάλλει.

Διανύουμε ήδη μια δύσκολη περίοδο υψηλών εργασιακών απαιτήσεων και μηδενικών αυξήσεων, κατά την οποία πολλοί συνάδελφοι αναγκάστηκαν να φύγουν από την εταιρία, (παραλίγο να βάλουν λουκέτο μάλιστα ολόκληρα υποκαταστήματα), τμήματα συγχωνεύτηκαν και το ανθρώπινο δυναμικό συρρικνώθηκε. Κι αυτό είναι μόνο η αρχή απ' ότι φαίνεται... Τα χειρότερα έπονται, όπως φροντίζουν να μας θυμίζουν τα media, οι βιομήχανοι, αλλά και οι.. συνδικαλιστές!

Λόγω της ιδιότητας μου ως εκλεγμένο μέλος της τοπικής περιφερειακής επιτροπής στο υποκατάστημα της Θεσσαλονίκης, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω και να γνωρίσω αρκετούς "επαγγελματίες" συνδικαλιστές. Αν και στις κατ' ιδίαν προσωπικές συζητήσεις μπορούσαμε να βρούμε αρκετά κοινά και να συζητήσουμε ουσιαστικά συμφωνώντας σε βασικά θέματα που θα οδηγούσαν σε έναν κοινό αγώνα που πιθανόν να είχε θετική εξέλιξη, στις γενικές συνελεύσεις οι άνθρωποι μεταμορφώνονται και φέρονται εγωκεντρικά, επιθετικά και αλλοπρόσαλλα! Αυτό είναι το λεγόμενο μικρόβιο του "συνδικαλιστή"! Τα συντροφικά μαχαίρια σε ετοιμότητα, και κάθε τι που θα πεις θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου, για χάρη εντυπώσεων! Για να προσφέρουμε ένα καλό show στους αγαπητούς συναδέλφους-ψηφοφόρους-πρόβατα που μας παρακολουθούν! Ένα ευχάριστο διάλλειμα για να ξεφύγουμε λίγο από την κούραση και το άγχος της δουλειάς... Και αφού για καμιά ώρα παρακολουθούμε reality που θα ζήλευαν όλα τα μεσημεριάτικα τηλεοπτικά πάνελ, μόλις ο διαιτητής (ο πρόεδρος του σωματείου) σφυρίξει τη λήξη του στημένου παιχνιδιού, πάμε όλοι μαζί για κανένα ουζάκι για να ξεχάσουμε τις διαφορές μας... Και όλοι ευχαριστημένοι!

Η κατάσταση είναι κωμικοτραγική! Σε μια εποχή που οι καιροί απαιτούν ιδιαίτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα από όλους, οι επαγγελματίες συνδικαλιστές προτάσσουν ως βασικό στοιχείο της επιχειρηματολογίας τους, την πολύχρονη εμπειρία τους! Αυτήν την εμπειρία τους, που ανάγκασε τον κόσμο να αποστραφεί εντελώς από τα σωματεία και το συνδικαλισμό, να ζητήσει τη διαγραφή του από κάθε μορφής συλλογικό όργανο, ουσιαστικά να παραιτηθεί από οποιονδήποτε αγώνα και να παρακολουθεί τις συνελεύσεις μόνο και μόνο για να βιώσει τις απολαυστικές κατά τ' άλλα κοκορομαχίες των φιλόδοξων "προστατών" του εργατικού κινήματος! "Εγώ που έκανα αυτό...", "Εγώ που έκανα το άλλο..", "Εγώ, που αν δεν είχατε εμένα.." "εγώ..", "εγώ..."...
Αγαπητοί συνάδελφοι, ένα πράγμα θα σας πω και να το θυμάστε: "ΕΓΩ δεν πρόκειται να εμπιστευτώ ως μπροστάρη σε θέματα που αφορούν το σύνολο των συναδέλφων και το συλλογικό καλό, κάποιον που ξεκινάει τον προεκλογικό του λόγο με το "ΕΓΩ", για να καταλήξει στον αυτοθαυμασμό, τον ναρκισσισμό και την... αυτοϊκανοποίηση (για να το πω κομψά)!

Και σα να μην έφταναν αυτά, σκέφτομαι πολύ σοβαρά να θέσω κι εγώ υποψηφιότητα για να συμμετέχω ακόμα πιο ενεργά σ' αυτό το πανηγύρι!
Ακόμα δεν έχω αποφασίσει.. Είναι οι ώρες κρίσιμες και γίνονται οι κατάλληλες "ζυμώσεις"! Καθώς απ 'ό,τι φαίνεται θεωρήθηκε πετυχημένη η σύντομη θητεία μου στην (περιορισμένου ρόλου) τοπική επιτροπή το προηγούμενο διάστημα, έχω βλέπετε προτάσεις σχεδόν απ’ όλες τις οργανωμένες παρατάξεις για να συνδικαλιστώ στο πλευρό τους! Ήδη μετά από την άρνηση μου να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο μιας συγκεκριμένης παράταξης, άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα τα άπλυτα και να εκτοξεύονται τα πρώτα μαχαίρια προς το πρόσωπό μου, αλλά και.. πισώπλατα (ξέρετε τι εννοώ.. αλκοολικός, γυναικάς, δάκτυλος της εργοδοσίας, ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, αποστάτης, δημαγωγός, διασπαστής που σπέρνει τη διχόνοια και διχάζει το λαό(!) και πολλά άλλα που συνθέτουν το προφίλ ενός πετυχημένου "λαμογιού".. Δηλαδή μου προσάπτουν όλα τα χαρακτηριστικά και προσόντα που πρέπει να έχει ένας σύγχρονος και επιτυχημένος συνδικαλιστής-πολιτικός! :-)

Ψιτ, σύντροφοι... όλα καλά κι όλα ωραία, καταλαβαίνω το άγχος σας για τα "κουκιά" και μπορώ να καταπιώ πολλά, αλλά αυτό το "Νεοδημοκράτης" μην το ξανακούσω! Και το cabrio δεν το πήρα με χρήματα που έβγαλα από την εταιρία. Από πριν τα ειχα μαζέψει! Επί ΠΑΣΟΚ! :-P

Άντε καλό σας αγώνα βρε! Κι εμένα θα με βρείτε μπροστά σας! Μαζί σας στα δύσκολα και στους αγώνες, απέναντι σας στα μικροκομματικά σας συμφέροντα! Και μην ανησυχείτε για μένα.. Είτε θέσω υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος και εκλεγώ, είτε σαν άτομο, θα συνεχίσω να λέω την άποψη μου και να προσπαθώ για το καλό των συναδέλφων και της εταιρίας, απ' όποια θέση κι αν βρίσκομαι!!!

Σας ευχαριστώ!
Θέμης

A. R. Rahman - Mausum & Escape

Η δυστυχία του να είσαι… blogger!

Δεν ξέρω τι σημαίνει ο όρος, αλλά ο κόσμος με εντάσσει στην κατηγορία των «bloggers». Μάλλον είναι στην ανθρώπινη φύση να χαρακτηρίζει, να αυτοχαρακτηρίζεται και να βάζει ταμπέλες στο κάθε τι.

Δεν μπήκα καν στον κόπο να ψάξω τον ορισμό του blog και του blogger. Από τις μέχρι τώρα συζητήσεις που έχω κάνει και τις ερωτήσεις που μου έχουν κάνει, έχω σχηματίσει κάποια άποψη για το τι πιστεύει «ο κόσμος» για τους bloggers.
Μερικά από τα πολλά που άκουσα είναι τα εξής: (Για τιμωρία, σε παρένθεση , τους βάζω κι εγώ ταμπέλες για να μάθουν!)

«- Έχεις blog ρε ψωνάρα; Καλά είσαι και πολύ νούμερο!» (Το είπε φίλος που είναι μεγαλύτερο ψώνιο από εμένα)

«- Γιατί έχεις εσύ blog; Τι είσαι; Πολιτικός;» (Το είπε άσχετος.. θα μπορούσε να το πει και η γιαγιά μου.. αλλά όχι.. την αδικώ! Δεν είναι τόσο άσχετη (η γιαγιά μου))

«- Τι κάθεσαι και ασχολείσαι με τα blogs ρε μαλάκα! Βρες καμιά γκόμενα και παράτα τις κατεστραμμένες από το ιντερνετ!» (Το λένε που και που φίλοι μου από τον έξω κόσμο που δεν έχουν διαβάσει ούτε λέξη από το blog μου γιατί δεν έχουν ιντερνετ!)

«- Και δε μου λες; Με το blog βρήκες καμιά καλή γκόμενα; Λες να κάνω κι εγώ ένα;» (το είπε φίλος που έχει να κάνει σεξ… 14 μήνες!)

Μερικές φορές, οι αντιδράσεις είναι πιο διασκεδαστικές:

«- Τι; Έχεις blog; Είσαι hacker δηλαδή; Να σου πω.. θα μου βρεις το SPSS;» (δε θυμάμαι ποιος το είπε)

«- Τι βλακεία έγραψες πάλι στο blog σου; (με πονηρό χαμόγελο και το δάχτυλο να στριφογυρίζει χωμένο... στα μαλλιά)» (το είπε φίλη που με κρυφογουστάρει :-p)

«- Αλήθεια έχεις blog; Θα μου κάνεις κι εμένα ένα; Τι είναι το blog;» (το είπε… ξανθιά)

Και φυσικά, έχω κι ένα επιτελείο από προσωπικούς συμβούλους (συνήθως προέρχονται από τους αναγνώστες και φίλους του οικείου προσωπικού περιβάλλοντος) που με συμβουλεύουν συχνά με σχόλια όπως τα παρακάτω:

«- Μη γράφεις τόσα πολλά, το blog πρέπει να είναι σύντομο και να μην ξεπερνά τις 2-3 παραγράφους»

« - Πρόσεχε μ’ αυτά που λες, γιατί:
α) μπορεί να σου κάνουν μήνυση!» (το είπε δικηγόρος)
β) μπορεί να σε απολύσουν!» (αυτό το είπε προϊστάμενος :-P)
γ) μπορεί να σε σκοτώσουν!» (αυτό το κορυφαίο το είπε η μάνα μου, χωρίς να έχει ιδέα περί τίνος πρόκειται :-))
δ) γιατί θα σε περάσουν για ΠΑΣΟΚΤΣΗ!!» (το είπε φίλος Νεοδημοκράτης)
ε) γιατί θα σε περάσουν για Αναρχικό!» (το είπε φίλος Πασοκτσής)
στ) γιατί θα σε περάσουν για Καρατζαφερικό» (Το είπαν επειδή δεν ασχολούμαι καθόλου μ’ αυτούς)
ζ) γιατί θα σε περάσουν για Αριστερό»! (πολλοί το είπαν)
Ευτυχώς την ταμπέλα του Νεοδημοκράτη δε έχω ακούσει να τη βάζουν! Κάτι είναι κι αυτό!

Μετά από τα παραπάνω, νομίζω ότι έχω βρει πάρα πολλούς λόγους για να ΜΗΝ είμαι blogger, ή τουλάχιστον, για να μη γράφω επώνυμα!
Όπως έχω πει και σε κάποιο από τα πρώτα θέματα πριν από κάποια χρόνια, όταν γράφει κάποιος επώνυμα, ουσιαστικά εκθέτει τον εαυτό του. Δεν μου αρέσουν ούτε οι κουκουλοφόροι, ούτε η υποκρισία (άλλα να δείχνω κι άλλα να λέω).

Μπορεί για κάποιους, η δημιουργία ενός προσωπικού blog να είναι το αποτέλεσμα έπαρσης…
Μπορεί να είναι αφέλεια…
Μπορεί να είναι μοναξιά…
Μπορεί να είναι επικοινωνία…
Μπορεί να μην είναι τίποτα…
Μπορεί…

Γίναμε διεθνώς "Ρεζίλι"!...

...Πολύ γελάω κάθε φορά που ακούω από τα media αυτήν την έκφραση που είναι και της μόδας τώρα τελευταία με τα τόσα σκάνδαλα και τα ευτράπελα που συμβαίνουν στην μικρή και (αν)ήσυχη χώρα μας!

Χτες άκουγα στελέχη του ΠΑΣΟΚ και άλλων κομμάτων να κρυφοχαίρονται και να διατυμπανίζουν τον αρνητικό αντίκτυπο στον τουρισμό και το κύρος της χώρας, λόγω του περίγελου που προέρχεται από τη επανάληψη του σόου - θεαματική απόδραση του "Ρομπέν των Τρικάλων" - με ελικόπτερο από τις φυλακές του Κορυδαλλού, Βασίλη Παλαιοκώστα.

Άκουσα επίσης - τον γραφικό όπως έχει καταντήσει μ' αυτά που λέει - βουλευτή της ΝΔ (πρώην Υπουργό ΜΑΘ) να κατηγορεί τον Δικηγόρο πλέον Δημήτρη Τσοβόλα για την απόδραση του Παλαιοκώστα, επειδή πριν από 25 χρόνια σαν υπουργός Οικονομικών δεν είχε προβλέψει (άκουσον άκουσον) να δώσει κονδύλια στις φυλακές για να πάρουν μέτρα κατά των αποδράσεων με ελικόπτερα!!!

Κάθε μέρα ακούμε, διαβάζουμε και βιώνουμε την αναξιοκρατία του κομματικού Ελληνικού κράτους, την αδικία και τον κοινωνικό ρατσισμό, την αδιαφορία για τους συνανθρώπους μας, τον τσαμπουκά του γείτονα για μια θέση πάρκινγκ, τη ρουφιανιά και το "χώσιμο" των συναδέλφων μας για μια μέρα άδεια ή για μια καλύτερη θέση, ενώ παράλληλα δίνουμε ρεσιτάλ υποκρισίας γλύφοντας και λαδώνοντας τους έχοντες και κατέχοντες, προκειμένου να εξασφαλίζουμε μια υπογραφή, μια σφραγίδα, μια.. εξυπηρέτηση, προκειμένου να αποφύγουμε την ταλαιπωρία που θα υποστούμε αν προσπαθήσουμε να ακολουθήσουμε την "ηθική" και "νόμιμη" διαδικασία...

Αν και η συντριπτική πλειοψηφία συμφωνούμε (αναγκαστικά, αφού προκύπτουν από επίσημα στατιστικά στοιχεία) πως η εγκληματικότητα, οι διαρρήξεις αυτοκινήτων και κατοικιών έχει αυξηθεί, ότι το πολιτικό μας σύστημα καταρρέει, ότι οι αξίες και τα ιδανικά έχουν ισοπεδωθεί, ότι ο ρατσισμός και η ξενοφοβία κυριαρχούν, ότι η διαφθορά σε όλα τα επίπεδα του δημόσιου βίου βρίσκεται στο κόκκινο, κλπ μπλα μπλα μπλα κλπ, εύλογα τίθεται το εξής ερώτημα:

Για ποιούς μιλάμε ρε παιδιά;; ποιοι είναι οι πρωταγωνιστές των αρνητικών δημοσκοπήσεων; ποιοί είναι οι διεφθαρμένοι πολιτικοί και πολίτες; δυστυχώς για κάποιους δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε για άλλη μια φορά τους Αλβανούς.. Τα αποτελέσματα των ερευνών μιλούν για εμάς! Για τους Έλληνες! Όχι για τους Αλβανούς! Οι Αλβανοί της Ελλάδας έχουν καταφέρει να είναι καλύτεροι από τους Έλληνες! Είναι πιο ευγενικοί, μιλούν άπταιστα (μερικές φορές και καλύτερα από τους Έλληνες) Ελληνικά, είναι καλύτεροι μαθητές και γίνονται σημαιοφόροι στις μαθητικές παρελάσεις!!!

...

Πριν από λίγο άκουγα στις ειδήσεις του Αντ1 τον Ευαγγελάτο να εκφράζει με έντονο τρόπο τη δυσφορία του επειδή η συνάντηση μεταξύ των ΥΠΕΞ των ΗΠΑ (Χίλαρι) και της Ελλάδας (Ντόρα), συνοδεύτηκε με την παράλληλη δημοσίευση αρνητικής έκθεσης των ΗΠΑ για την Ελλάδα, επειδή αναφέρει ως χαρακτηριστικά της σύγχρονης Ελληνικής πραγματικότητας, τα υψηλά επίπεδα διαφθοράς που προέρχονται ακόμα και μέσα από την Κυβέρνηση, καθώς επίσης έθεσε και θέμα σχετικά με τα ανθρώπινα δικαιώματα στη χώρα μας, τονίζοντας αδιαμφισβήτητα παραδείγματα που κλόνισαν πρόσφατα το πανελλήνιο.

Γιατί τσατίζεσαι κύριε Ευαγγελάτε; τι το αναληθές ή ανακριβές μετέδωσαν τα news από το America? Τα ίδια και χειρότερα λες κι εσύ κάθε βράδυ στο δελτίο σου για τους Έλληνες και την Ελλάδα! Σε ενόχλησε επειδή τα λένε αυτοί που ΔΕΝ είναι έλληνες ε;... Σε καταλαβαίνω εδώ που τα λέμε.. Είναι όπως συμβαίνει στα ζευγάρια: Τη μάνα του ο καθένας έχει δικαίωμα να την κατηγορεί και να της βάζει τις φωνές όποτε θέλει και όσες φορές θέλει... Αν όμως η γυναίκα του κακοχαρακτηρίσει την "πεθερά" της, τότε η αντίδραση είναι "τι είπες ρε για τη μάνα μου;;; θα σε σκίσω" :-P

Ααααααχχχ.. Φοβάμαι με αυτά που λέω, μήπως με έχουν βάλει υποψήφιο στη σειρά του ΣΚΑΙ "Οι Μεγαλύτεροι Ανθέλληνες"! Είναι κι αυτό το όνομα που έχω και προδιαθέτει...

Άνθιμος Ανθόπουλος

Μιλούν οι «χέστες» για σκατά!

Έτυχε να διαβάσω από ΤΑ ΝΕΑ, την προκήρυξη που ακολούθησε την τρομοκρατική επίθεση στον τηλεοπτικό σταθμό ALTER (ολόκληρη η προκήρυξη βρίσκεται στο http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&artid=4503357&ct=1) και για άλλη μια φορά πείστηκα ότι οι δήθεν και αυτοαποκαλούμενοι «επαναστάτες», δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ομάδα φασισταριών με αρρωστημένο μυαλό και περιορισμένο πνευματικό και νοητικό επίπεδο.

Στην 1η παράγραφο, κάνουν μια «ιστορική αναδρομή» και μιλούν για τις 10ετίες 1980-90, θεωρώντας ότι από τότε άρχισε η κατρακύλα των μέσων ενημέρωσης, για να καταλήξουν στο συμπέρασμα πως το χρήμα κυριεύει, εξουσιάζει και κατευθύνει τη δημοσιογραφία.

Μα αγαπητά μου «παιδιά», αν και δε μας λέτε κάτι που κανείς δεν αμφισβητεί, να σας θυμίσω ότι τις προηγούμενες δεκαετίες (πριν το ’80), οι Έλληνες ζούσαν υπό καθεστώς γενικής απαγόρευσης και περιορισμού της ελευθερίας του λόγου και σήμερα φτάσαμε στο σημείο ο κάθε βλαμμένος ή ψώνιο να έχει δική του εκπομπή στην τηλεόραση και να λέει ότι του κατέβει!

Στη 2η παράγραφο, οι φίλοι μας στρέφονται κατά της προσωρινής περιόδου ευημερίας για τους Έλληνες, επειδή κατάφεραν να φτιάξουν περιουσίες και να αποκτήσουν σπίτι και αυτοκίνητο, ή να κάνουν καριέρα! Και φυσικά, καταγγέλλουν τα media για την «κατάντια» που διαμορφώνουν πρότυπα και συνειδήσεις με κατασκευασμένες αλήθειες που τρομοκρατούν το λαό.

Εδώ αρχίζω να πιστεύω ότι στη μέχρι τώρα ζωή σας δεν κάνατε τίποτε άλλο από το να βλέπετε τηλεόραση και μάλλον επειδή ούτε δουλέψατε, ούτε καταφέρατε τίποτα στη ζωή σας, ίσως επειδή ήσαστε και πολύ μαμόθρεφτα για να κάνετε την αυτοκριτική σας, κατηγορείτε τους άλλους και τα media επειδή σας έκαναν αυτό που είστε… ή αυτό που δεν είστε…

Στην 3η παράγραφο , είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχουν τίποτε άλλο να πούνε (και αυτά που έγραψαν στις προηγούμενες παραγράφους θα τα πήραν copy-paste από κανένα τηλεοπτικό πάνελ συζήτησης γιατί είναι τόσο τετριμμένα και χιλιοειπωμένα) , προσπαθούν να «τρομοκρατήσουν» εξαπολύοντας απειλές κατά τις ζωής των πάντων. Απειλές κατά της ζωής των τεχνικών (επειδή είναι ελεεινοί και τιποτένιοι!!!), κατά της ζωής όλων των δημοσιογράφων γενικότερα και ιδιαίτερα των γνωστών, και φυσικά, κατά όλων των μπάτσων.

Ακολουθούν 2 υστερόγραφα. Στο 1ο Υ.Γ, προειδοποιεί τους περαστικούς (άκουσον άκουσον!!) πως «όταν κάποιος με όπλο στο χέρι τους λέει να φύγουν το καλύτερο που έχουν να κάνουν είναι να απομακρύνονται αμέσως και να μην «παίζουν» τον αυτόπτη μάρτυρα που κοιτάει, γιατι αυτό ίσως να αποβεί προβληματικό για τους ίδιους κάποια άλλη φορά.»

Στο 2ο Υ.Γ, αμφισβητούν (???) ότι πίσω από τρομοκρατικές ομάδες και οργανώσεις κρύβονται πράκτορες και ΚΥΠατζίδες, ενώ δικαιολογούν την επιλογή του μέρους όπου αφέθηκε η προκήρυξη (στην οδό Νιόβης, όπου το 1998 και σε απευθείας μετάδοση, παρακολουθήσαμε το φιάσκο της αστυνομίας για τη σύλληψη του Σορίν Ματέι, που είχε σαν αποτέλεσμα το θανάσιμο τραυματισμό της Αμαλίας Γκινάκη)

Λοιπόν μάγκες, σταματήστε να βλέπετε τόσο πολύ TV και αμερικάνικες ταινίες δράσης, γιατί σας χαλάει… Το ότι εσείς δε βρίσκετε λόγω ύπαρξης για τους εαυτούς σας, δε σας δίνει το δικαίωμα να αφαιρείτε τις ζωές των άλλων. Αν ξαναδιαβάσετε αυτά που γράψατε, θα διαπιστώσετε ότι είστε χειρότεροι από αυτούς που καταγγέλλετε!

Το παρακάτω video αφιερωμένο στους φίλους μας... τρομοκράτες! :-)

From Russia with love

Όλοι το ξέρετε. Εδώ το ακούμε σε μια πιο μοντέρνα version.



Πρόκειται φυσικά για το πασίγνωστο "Katyusha", "Katusha" ή "Katjusha" (Катюша στα ρώσικα).

Φυσικά, σ' εμάς είναι γνωστό όχι μόνο λόγω του "κόκκινου στρατού", αλλά επειδή η μουσική με ελληνικούς, παραλλαγμένους στίχους, αποτέλεσε τον Ύμνο του Ε.Α.Μ (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο), το οποίο δημιουργήθηκε με σκοπό την απελευθέρωση της Ελλάδας από τους Ναζί, στον 2ο παγκόσμιο πόλεμο. Αν και στο Ενιαίο Απελευθερωτικό Μέτωπο συμμετείχαν σχεδόν όλα τα κόμματα του Ελληνικού κράτους, η πρωτοβουλία για τη σύσταση και η πρόσκληση στα άλλα κόμματα για συμπρόρευση με το ΕΑΜ, ανήκει στο ΚΚΕ. (Αυτά, από τα λίγα που ξέρω για εκείνη την μπερδεμένη περίοδο της νεότερης Ελληνικής ιστορίας).

Ας θυμηθούμε λοιπόν εκείνη την εποχή όπου αριστεροί και δεξιοί αγωνίζονταν από κοινού στον ανταρτοπόλεμο του '40:

Ιστορικό Ηχητικό Ντοκουμέντο - The PushStrings!!!

Το βίντεο που θα παρακολουθήσετε είναι το 1ο (και μοναδικό) που έχω ανεβάσει στο YouTube.

Πρόκειται για ένα τραγούδι που γράφτηκε πριν από περίπου 14 χρόνια! Ξέρετε, τότε που ήμουν φοιτητής στην Πολυτεχνική Σχολή του Α.Π.Θ. και ως σύγχρονος νέος και ακολουθώντας τη "μόδα" της εποχής, προσπαθούσαμε να εντυπωσιάσουμε, να συγκινήσουμε, και στην τελική να ρίξουμε τις νεανίδες, γρατζουνώντας μια κιθάρα προσποιούμενοι τους ευαίσθητους τραγουδοποιούς και δίνοντας έμφαση στις καλλιτεχνικές μας δεξιότητες!

Το αν καταφέρναμε τους στόχους μας, δεν έχει και πολύ σημασία, αφού 9 στις 10 φορές καταλήγαμε να γινόμασταν το "κέντρο της παρέας", και γύρω μας δεκάδες ζευγαράκια να ερωτοτροπούν υπό τους ήχους 2 ξεκούρδιστων κιθαρών, με συνοδεία background ήχους της φύσης (ξέρετε.. το θρόισμα των φύλλων, το τιτίβισμα των πουλιών και το φλοίσβο της θάλασσας), κι όλ' αυτά κάτω από το ρομαντικό φως του φεγγαριού...

Τότε λοιπόν, απογοητευμένοι που δε ρίχναμε γκόμενες (ε ναι, θέλαμε και πολλές τρομάρα μας, καθώς ως γνωστών, μία = καμία) με το τραγούδι, και προτού φορέσουμε τις κιθάρες μας "κολάρο", αποφασίσαμε να τη δούμε αλλιώς! Να παίζουμε για τους εαυτούς μας! Αρχικά έπρεπε να βρούμε ένα όνομα... Ήταν η εποχή της "τόλμης και γοητείας" και του "Beverli Hills", που στις παρέες όλοι τα έφτιαχναν με όλες και τούμπαλιν. "Πουστιές" και "πουστρίγκοι" ήταν οι λέξεις που ακούγονταν από παντού! Και μέσα σε όλον αυτό το χαμό, εμείς απλά... "Σπρώχναμε τις χορδές" ("Push Strings"), καμιά φορά και τα "στρινγκς" που πετούσαν οι "ξετσίποτες" και μπλέκονταν στις κιθάρες μας! Κάπως έτσι, δημιουργήθηκαν οι "The PushStrings"!

Από τότε, το πασίγνωστο (στον στενό και κλειστό κύκλο της παρέας :-)) ντουέτο που αποτελούταν από εμένα και το κολλητάρι και συμφοιτητή Γιάννη Τσιφούτη, άρχισε να παίρνει τα πάνω του και να εμφανίζεται ακόμα και σε γνωστά φοιτητικά μουσικά στέκια της Θεσσαλονίκης, παίζοντας κυρίως τραγούδια του Παύλου Σιδηρόπουλου, του Νικόλα Άσημου, του Μιλτιάδη Πασχαλίδη, κλπ!

Κάπου εκεί λοιπόν, στο απόγειο της δόξας τους, και με 1 δική τους σύνθεση που έγινε και σουξέ, χάρη στον πολύ πετυχημένο και γεμάτο μυστήριο τίτλο "Μ.Ε.Κ." (Όπως αποκαλύψαμε μετά από μερικά χρόνια, πρόκειται για τα αρχικά των λέξεων "Μην Εμπιστεύεσαι Κανέναν"), οι "The PushStrings" αποσύρθηκαν από το μουσικό στερέωμα για να ακολουθήσουν solo καριέρα... Έκτοτε, η τύχη τους αγνοείται...

Αποφάσισα λοιπόν σήμερα, να αποδώσω φόρο τιμής στις αξέχαστες εκείνες εποχές και να ανεβάσω στον παγκόσμιο ιστό, το ένα και μοναδικό τραγούδι που έγραψαν οι "The PushStrings"!



Υ.Γ. Αν και θα έχετε καταλάβει ήδη την αγάπη μου για τη μουσική, με αφορμή αυτό το άρθρο, οφείλω να ευχαριστήσω δημόσια δύο άτομα, που εκείνη την εποχή αποτέλεσαν βασικό κίνητρο για τη δημιουργία και την επιτυχία των pushstrings.. Τα πρώτα βήματα στην κιθάρα, τα πρώτα τραγούδια, το management των pushstrings, και το σημαντικότερο - μια πολύ πολύ καλή παρέα - με πολλές και ευχάριστες αναμνήσεις, τα χρωστώ σε δύο κοπέλες που μάγευαν με την παρουσία, τη φωνή και την κιθάρα τους, τα πλήθη στο "cult" και πασίγνωστο σε όλον τον φοιτητόκοσμο της Θεσσαλονίκης, "Άλλοθι".. Τις αδερφές Ματράκη! Αν και τελικά τις κέρδισε η επιστήμη (της νομικής), όποιος είχε τη χαρά και την τύχη να τις ακούσει, θα καταλάβαινε ότι πρόκειται για σπουδαίες μουσικούς και φωνές! Ελένη και Ολυμπία, thank you very very much, και ελπίζω να ξαναβρεθούμε, να τα ξαναπούμε από κοντά και να ξανατραγουδήσουμε! Να είστε καλά! :-)

Τίτλοι Ληγμένης Επικαιρότητας

Επειδή βαριέμαι να πιάνω ένα θέμα και να το κουράζω, σήμερα θα είμαι λακωνικός. Ακολουθούν τίτλοι ληγμένης επικαιρότητας:

"Χέστα Επαναστατών"
Πώς τους είπαμε τους ντεμέκ καινούργιους; "Σέχτα" ή "Χέστα"; Όλα τά χε ο μπαξές, οι χέστες επαναστάτες μας έλειπαν... Μου θυμίζουν τα νιάτα μου, τότε που πρώτοι ανακαλύψαμε τις καταλήψεις (Πολυκλαδικό λύκειο Δράμας, 1991) και είχαμε αναρτήσει ένα πανό με το βαρύγδουπο "ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΑ ΑΘΥΡΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΚΑΣΤΟΤΕ ΥΠΟΥΡΓΩΝ" και όλοι ψαχνόμασταν να μάθουμε τι σημαίνει... Κάπως έτσι κι αυτοί.. Προκήρυξη σε CD (πολύ πίσω έχετε μείνει.. έχουν βγει και τα BluRay discs), γραφικότητες και προκήρυξη χειρότερη κι από έκθεση 12χρονου τσιφλίμαγκα...

"Πρωθυπουργός.. για κλάματα"
Ά ρε κύριε Γιωργάκη! Ά ρε κύριε Γιωργάκη!!! Όλη η Ελλάδα έχει βαλθεί να σας κάνει πρωθυπουργό, κι εσείς.. Γιωργάκης παραμένετε! Είναι δυνατόν βρε αγαπητέ μελλοντικέ πρωθυπουργέ μου, να μην έχεις συνεννοηθείς με τους συνεργάτες σου ώστε να αρχίσετε να κλαίτε όλοι μαζί από τα δακρυγόνα;;; 'Έπρεπε να πεις: "Όταν αρχίσω να δακρύζω, θα κάνετε κι εσείς το ίδιο! Τόσες κάμερες θα μας παίρνουν! Τέσπα... δε μας βγήκε, αλλά την άλλη φορά θα ξέρουμε.. οκ;

"Ληγμένα... δακρυγόνα"!
Τ' ακούσαμε κι αυτό! Τον πρώην Υπουργό δημόσιας τάξης του ΠΑΣΟΚ (κ. Χρυσοχοΐδης) να λέει με σοβαρό ύφος ότι τα δακρυγόνα που χρησιμοποιούν οι μπάτσοι επί ΝΔ είναι ληγμένα! Όλα τα ακούσαμε, αλλά αυτό που θα σας πω, δεν το έχετε ακούσει! Λοιπόν, ξέρετε γιατί δάκρυσε ο κύριος Παπανδρέου junior; Θα σας πω εγώ! Ξέρετε πόσα καυσαέρια βγάζουν αυτά τα τρακτέρ που μαζευτήκανε στην Αθήνα;;; Αλήθεια, περνούν ΚΤΕΟ τα τρακτέρια;

"Από 'δώ οι 'Μεγάλοι', από 'κεί τα 'παιδιά'!"
Πήγε λέει ο Αλαβάνος να συναντηθεί με τον Παπανδρέου για να συζητήσουν τα σημεία που συγκλίνουν οι απόψεις των δύο κομμάτων (ξέρετε, από αυτές τις βαρετές πολιτικές συζητήσεις που κάνουν οι "μεγάλοι"). Κι ο μικρός;; πού ήταν;
- Τον έστειλε στο γήπεδο για να δει μπάλα! (Τον Τσίπρα, τον κάλεσε λέει ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού για να του πει τον πόνο του που δεν τον αφήνουν να χτίσει γήπεδο. Οι φήμες λένε ότι του έδωσε και 2 εισιτήρια διαρκείας... για την περσινή χρονιά :-P )

"Κρίση.. με πιάνει κρίση!"
Έχω μπερδευτεί... από τη μια υπάρχει η παγκόσμια οικονομική κρίση και κλείνουν τα εργοστάσια και οι εταιρίες και ο κόσμος μένει άνεργος. Κάπου είδα ένα ρεπορτάζ όπου λέει οι Έλληνες λόγω της κρίσης αναγκάζονται να κάνουν 2 και 3 δουλειές για να τα βγάλουν πέρα! Συγνώμη ρε παιδιά, αλλά κάτι δε μου κολλάει... Που μοιράζουν δουλειές να πάω κι εγώ για μια αρπαχτή; Ρε σεις... Άλλο το "κάνω δύο και τρεις δουλειές για να ανταπεξέλθω στα έξοδά μου που συνήθως είναι 10πλάσια από τα έσοδα μου", και άλλο το "κάνω δύο και τρεις και πέντε και δέκα δουλειές ό,τι νά 'ναι (μαύρα λεφτά εννοείται), από 'δω κι από 'κει για να μπορέσω να συντηρηθώ"...

"Μπαλνταφάν" (άσχετο με τα προηγούμενα.. ή και σχετικό, δε ξέρω)
Νόμιζα ότι η λέξη είναι γνωστή σε όλους, αλλά με έκπληξη διαπίστωσα ότι από καμιά δεκαπενταριά συναδέλφους, μόνο όσοι κατάγονται από την Ανατολική Μακεδονία και τη Θράκη τη γνωρίζουν... Τέλος πάντων, το "μπαλνταφάν", είναι μια παράδοση που ισχύει στις ανωτέρω γεωγραφικές περιοχές, και ουσιαστικά σημαίνει αποκριάτικη χορευτική εκδήλωση για καρναβαλάκια, δηλαδή για παιδιά έως την πέμπτη ή την έκτη τάξη του δημοτικού.. Συνήθως γίνεται σε disco ή λέσχες αξιωματικών, ή άλλους παρόμοιους χώρους, 99% Κυριακή πρωί κατά τις 11.00 ή 12.00 (χοροπρωινίδα δηλαδή, κατά το χοροεσπερίδα), όπου γονείς πηγαίνουν με το ζόρι τα βλαστάρια τους ντυμένα ζορρό, Μαρία Αντουανέτα, καου-μπόϊδες κλπ. Αυτά κλαίνε γιατί δε γουστάρουν τα καραγκιοζιλίκια, αλλά οι κακόμοιροι γονείς θέλουν σόνι και καλά να τα δουν να χαμογελούν, να χορεύουν τα παπάκια, το μπομπολέιρο (μπλιαξ) κ.α, και να διασκεδάζουν για να τα πάρουν στο βίντεο και να τους το δείχνουν όταν μεγαλώσουν... (ξανά μπλιαξ!!!)

Αυτά για σήμερα...
(Δεν είμαι η Πετρούλα κι ακόμα δεν τελείωσα)


Θυμάστε το tetris, εκείνο το παιχνίδι με τα τούβλα; Ε λοιπόν, τα γραφικά έχουν βελτιωθεί πολύ από τότε!

Chip στον Γυναικείο Εγκέφαλο!

Το παρακάτω μου ήρθε με e-mail. Αν και δεν είναι καινούρια "είδηση", θα έπρεπε να μας προβληματίσει όλους, και ιδιαίτερα το "ωραίο" φύλο, καθώς κατά καιρούς ακούμε για το περίφημο διαβολικό τσιπάκι που θα έχουμε όλοι στον εγκέφαλο από τη βρεφική ηλικία για να μπαινουν στο μυαλό μας, να ελέγχουν τη συμπεριφορά μας, να μας καθοδηγούν και να μας φακελώνουν..

Δυστυχώς, όλα τα παραπάνω δεν είναι διηγήματα επιστημονικής φαντασίας!! Ισχύουν εδώ και χρόνια, τουλάχιστον στον γυναικείο πληθυσμό! Ιδού ή απόδειξη:

'Όταν γεννιουνται οι γυναικες, κ ειναι νεογεννητα μωρα ακομα,
τους βαζουν στο μυαλο ενα τσιπάκι,
που τις κανει να κανουν αποκλειστικο σκοπο της ζωης τους το γαμο.

Καποιες, καταφερνουν κ το βρισκουν και στη συνεχεια το βγαζουν,
με αποτελεσμα χωρις τσιπακι να κανουν αποκλειστικο σκοπο της ζωης τους
την απολαυση του σεξ και του ανδρικου μοριου......

......αυτες ειναι οι λεγομενες "ξετσίποτες."'

(Αγνώστου)


Το δικό μου σχόλιο;;
Γυναίκες όλου του κόσμου... ΞΕΤΣΙΠΟΘΕΙΤΕ!!!

- EDIT -
Έβγαλα το video με τη Scarlett Johansson, γιατί θυμήθηκα ότι και η θρησκεία μας συμφωνεί με τα παραπάνω! Το λένε και οι Παπαροκάδες!!! :-)