Πάει ο παλιός ο χρόνος... Καλή Χρονιά!

Και ναι... 5, 4, 3, 2, 1... ΜΠΟΥΜ!

Άλλος ένας "γέρος" χρόνος θα έχει φύγει όταν θα διαβάζεις αυτές τις γραμμές..

"Γέρε χρόνε φύγε τώρα,
πάει η δική σου η σειρά
ήρθε ο νέος με τα δώρα,
με τραγούδια και χαρά"

Αυτό είναι το μήνυμα της Πρωτοχρονιάς.. Διώχνουμε τον "γέρο".. Ότι είχες να μας δώσεις το έδωσες! Πήγαινε τώρα σε καμιά γωνιά να πεθάνεις.. Δε σε θέλουμε! θέλουμε τον νέο που θα μας φέρει δώρα, τραγούδια και χαρά...

Γαμώ την πρωτοχρονιά μου γαμώ! Και μιλάμε μετά για "αγάπη", καλοσύνη, ηθική κλπ.. Όταν από βρέφη μας κάνουν πλύση εγκεφάλου και μας μαθαίνουν τη "σημασία" του χρόνου, τι περιμένεις...! Που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ανακάλυψη του ανθρώπου για να μας αγχώσει και να μας θυμίσει ότι δεν υπάρχει το.. άπειρο! Να μας θυμίσει πως ό,τι κάνουμε, ό,τι ζούμε, ό,τι αισθανόμαστε, κάποτε θα τελειώσει.. Και θα τελειώσει με τον χειρότερο τρόπο! Όπως ο γέρος χρόνος.. όσο γερνάμε δε θα μας θέλει κανείς.. Κανείς δε θα είναι πιο όμορφος, πιο νέος, πιο αγαπητός, πιο "ζωντανός", απ' ότι είναι σήμερα! Κάθε μέρα που περνά τα ανθρώπινα κύτταρά μας πεθαίνουν! Κάθε μέρα πεθαίνουμε...

Και για όλα αυτά φταίει... Ο χρόνος! Ποιος εφηύρε το χρόνο? ο Άνθρωπος! Για όλα φταίει ο άνθρωπος..

Ποιος είχε πει.. "Αγαπώ τους νεκρούς.. αγαπώ και τους ζωντανούς! Αυτούς που δεν μπορώ είναι τους μισοζώντανους"; Αν σε άγγιξαν οι σκέψεις μου, κάπως έτσι μάλλον θα φαίνομαι στα μάτια σου τώρα..

Εγώ έχω άλλη σχέση με το χρόνο. Σημασία για μένα έχει αυτό που μένει όταν ο χρόνος θα έχει φύγει.. Από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας, υπάρχουν στιγμές (ευχάριστες και δυσάρεστες) που μας έχουν μείνει στο μυαλό σα να τις ζούμε ακόμα! Σα να μην πέρασε ούτε στιγμή! Κι αν θεωρήσουμε ότι ο χρόνος είναι μια τεθλασμένη γραμμή, με αρχή και τέλος, τότε σύμφωνα με την γεωμετρία, η γραμμή αποτελείται από άπειρα σημεία. Έτσι κι ο χρόνος, αποτελείται από άπειρες στιγμές! Πολλές φορές (τις περισσότερες), δεν καταλαβαίνουμε τη σπουδαιότητα των στιγμών όταν τις ζούμε αλλά καταλαβαίνουμε την αξία τους αργότερα. Κι αυτό είναι κρίμα. Νομίζω ότι οφείλεται στο ότι τα περιμένουμε όλα από το μέλλον και ξεχνάμε να ζήσουμε το σήμερα, το τώρα! Όπως τώρα που περιμένουμε με λαχτάρα τον καινούργιο χρόνο!

Ξέρουμε όμως να ζούμε το τώρα; με μια εντελώς προβλέψιμη και σπασμωδική αντίδραση σε μια κρίση πανικού για τις στιγμές που χάσαμε ή γι αυτές που δεν ήρθαν, θα αρχίσουμε να παλιμπαιδίζουμε, να μεθάμε, να καταναλωνόμαστε σε ανούσιες σχέσεις και ανόητες πράξεις, ως που να εξευτελίσουμε εντελώς τη ζωή μας και να μας γίνει σα μια ξένη φορτική, όπως λέει κι ο Καβάφης ("Όσο μπορείς" - 1913)

Τι άλλες επιλογές έχουμε; Ένα είναι σίγουρο: Πως από τη στιγμή που δώσαμε υπόσταση στο χρόνο, η δεσμευτικότητα των αποφάσεών μας θα μας οδηγεί σχεδόν πάντα πίσω στην ανελευθερία του χρόνου από την οποία δραπετεύσαμε.. Δε νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε τίποτα! Παρά μόνο ίσως.. Να αισθανόμαστε έντονα.. όχι να ζούμε έντονα! Να αισθανόμαστε! Να αισθανόμαστε τους ανθρώπους, την ομορφιά της ζωής, τη φύση! Να αγαπάμε τη ζωή! Να αγαπάμε! Έτσι απλά! Χωρίς περαιτέρω ανάλυση! Τότε μόνο, ίσως αποκτήσει πραγματικά αξία η ύπαρξή μας...

Καλή Χρονιά!
Θέμης.

Υ.Γ.
Μου ευχήθηκες "άπειρη αγάπη στο άπειρο (...?)".

Σου απαντώ: Και μια στιγμή ν' αγαπηθούμε, το ίδιο κάνει (...?) ;-)

Ένα Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα

Και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι από αύριο το απόγευμα μπαίνω σε γιορτινό mode!

Διάλλειμα λίγων ημερών από την "αγαπημένη" μου καθημερινότητα... Ανάμεικτα τα συναισθήματα.. Όσο σκεφτόμουν πριν λίγο καιρό πόσο ανάγκη είχα από "διακοπές", τόσο περίεργα νοιώθω τώρα που επιτέλους φτάνει αυτή η στιγμή! Σχεδόν έφτασε! Τι έχω κανονίσει; που θα πάω; πώς θα περάσω τις μέρες μου; τι επιλογές έχω;

Ερωτήματα που έπρεπε να τα σκεφτώ νωρίτερα.. ή να μην τα σκεφτώ καθόλου..
..Θα πάω όπου με πάει ο άνεμος.. ελπίζω να φυσήξει!

Και το πνεύμα των Χριστουγέννων;
..Ελπίζω να μ' ακολουθεί κι αυτό! Χωρίς το "Last Christmas" των Wham αν είναι δυνατόν!!

Ελπίζω το πνεύμα των Χριστουγέννων να μας επισκεφτεί όλους! Εκτός από τις τετριμμένες πια αλλά ουσιαστικές ευχές για υγεία, αγάπη και ευτυχία, εύχομαι όλοι οι άνθρωποι, όπου κι αν πάνε, ότι κι αν κάνουν, να περάσουν αυτές τις μέρες μαζί με στους ανθρώπους που νοιάζονται και αγαπούν!




-----------------------------------------------------------------------------------
Σάββατο (Οι Στίχοι είναι του Χρήστου Κρετσόβαλη, φυλακισμένου στις φυλακές Λάρισας)

Μια ζωή σαν το δραπέτη, χρεωμένος πουθενά
με το νου λακκούβα σκέτη, σ' αδιέξοδα στενά

Είχα λόγους για να μείνω, μ' άντε πέστα του μυαλού
τις πληγές μου για να σβήνω, κίνησα λοιπόν γι 'αλλού

Κι ένα πρωί ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
κι όλο σε μένα τις κερνούσε

Κάποια στιγμή ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
λες και σε μένα τις χρωστούσε
και τελικά, μόνο αυτός με αγαπούσε

Πριν χαθώ ήμουν πατέρας, ήμουν άντρας κι αδελφός
έμπαινα στο φως της μέρας να πηγαίνω σαν τυφλός

Τώρα μόνος κάθε βράδυ, δίνω στα άψυχα μιλιά
δίνω του καημού χαστούκι, να ξεχάσει τα παλιά

Κάποια στιγμή ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
κι όλο σε μένα τις χρωστούσε

Κάποια στιγμή ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
λες και να ζήσω μου χρωστούσε
και τελικά, μόνο αυτός με αγαπούσε

Περί ασφαλιστικού ο λόγος...

Με αφορμή τη "συζήτηση" για το ασφαλιστικό και την προγραμματισμένη μεθαυριανή πανελλαδική απεργία, σκεφτόμουν πολύ έντονα αν ήθελα να αναπτύξω τις απόψεις μου και τι να πω.. ή μάλλον, τι να πρωτοπώ!

Στην αρχή σκέφτηκα να συγκεντρώσω τα "αιτήματα", ώστε να είμαστε τουλάχιστον ενημερωμένοι για το τι διεκδικούμε.. Είναι τόσο μακρύς ο κατάλογος και τόσα πολλά "τα στραβά" που θα γινόμουν τόσο κουραστικός, που κι εγώ ο ίδιος βαρέθηκα και μόνο που τα σκέφτηκα..

Έτσι σκέφτηκα να τα παραθέσω επιγραμματικά (copy - paste δηλαδή), αλλά το αποτέλεσμα θα έμοιαζε πολύ με τα συνθήματα που παραπέμπουν σε κομματικές γραμμές και ως γνωστόν, απεχθάνομαι τις κομματικές ταμπέλες και ταυτότητες, ιδιαίτερα σε τέτοια θέματα που το αυτονόητο θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο από όλους και ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων.

Κατά συνέπεια, μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να θέσω κάποιον προβληματισμό στο συγκεκριμένο θέμα, γιατί το βρίσκω ότι πιο δύσκολο να προσπαθείς να αποδείξεις το.. αυτονόητο!

Ευτυχώς, με την ιδιότητα του εκλεγμένου μέλος της τριμελούς επιτροπής των εργαζομένων της μεγαλύτερης ιδιωτικής Ελληνικής "πολυεθνικής" εταιρίας τηλεπικοινωνιών στο υποκατάστημα της Θεσσαλονίκης, είχα την ευκαιρία και τη δυνατότητα να συζητήσω με πάρα πολλούς συναδέλφους για το ασφαλιστικό, κι έτσι αυτή τη στιγμή μου δίνεται η δυνατότητα να απευθυνθώ στους συναδέλφους μου και να διατυπώσω τις απόψεις μου και τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα και να τοποθετηθώ στα πιο συχνά ερωτήματα που μου τέθηκαν:


- " Η τυφλή εμπιστοσύνη στους χειρισμούς της Κυβέρνησης"
Ομολογώ πως με εξέπληξε αρνητικά η άγνοια της υφιστάμενης κατάστασης, σε σχέση όχι μόνο για το ασφαλιστικό και τις ιδιαιτερότητες των ταμείων, αλλά και οι μεμονωμένες (ευτυχώς) απόψεις περί αναγκαιότητας περιορισμού ή και κατάργησης της σύνταξης, περί αναγκαιότητας ισόβιας εργασίας κλπ., με τη δικαιολογία ότι "αφού δεν υπάρχουν λεφτά, δεν υπάρχουν δουλειές και υπάρχει υπογεννητικότητα, το κράτος πρέπει να συντηρεί περισσότερους συνταξιούχους από εργαζομένους και άρα πρέπει να δεχτούμε τις αλλαγές ως αναγκαίο κακό". Τι είναι αυτά που ακούω ρε παιδιά!!! Και γιατί τους ψηφίζουμε τότε; Για να λύσουν αυτά τα προβλήματα δεν τους ψηφίζουμε; !! Η τραγική ειρωνεία είναι πως οι ίδιοι που αποφασίζουν και προτείνουν 37 χρόνια δουλειάς και για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και το ύψος της σύνταξης για τους υπόλοιπους, οι ίδιοι έχουν θεσπίσει στον εαυτό τους ΙΣΟΒΙΑ σύνταξη 1400 ευρώ καθαρά μετά από 4 (!!!!) μόλις χρόνια εργασίας, η οποία μάλιστα κατατίθεται άμεσα και όχι στα 65, ή στα 70! Και αυτό βέβαια δεν αφορά τους βουλευτές του Κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τους 300! (Και 30.000 να ήταν, πάλι το ίδιο θα αποφάσιζαν.. για τους εαυτούς τους..) ΈΛΕΟΣ!!!

- "Η ανάγκη για λύση στο ασφαλιστικό"
Είναι γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία ανησυχεί με αυτά που ακούει από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ για τα αποθεματικά στα ταμεία. Εύλογο το ερώτημα "Κι αν κάνουμε απεργία και κάνει πίσω η Κυβέρνηση, τι θα αλλάξει; τα ταμεία πάλι θα μείνουν άδεια και μετά από χρόνια θα αδειάσουν κι αυτά που τώρα παρουσιάζονται ως υγιή". Σωστό κι αυτό! Μα δεν φωνάζουμε για να μη γίνει καμία αλλαγή! Φωνάζουμε γιατί οι αλλαγές που πάνε να περάσουν είναι οι πιο ανώδυνες για την Κυβέρνηση τη δεδομένη χρονική στιγμή (που σήμερα είναι, αύριο δεν είναι) και οι πιο επώδυνες και άδικες για τους πολίτες! Η "ενοποίηση" των υγιών ταμείων με τα προβληματικά, είναι μια λύση του ποδαριού, που το μόνο εγγυημένο αποτέλεσμα που μπορεί να επιφέρει είναι να απορροφηθούν οι πόροι του υγιούς ταμείου, και μετά από μερικά χρόνια το πρόβλημα να διογκωθεί και να μην υπάρχουν χρήματα για κανέναν!

- "Το νόημα της απεργίας"
Αυτό που διαπίστωσα επίσης είναι ότι μερικοί (έως πολλοί για να πω την αλήθεια) συνάδελφοι, αν και ανησυχούν για τις επικείμενες αλλαγές για το ασφαλιστικό που ακούγονται στα ΜΜΕ, εκφράζουν μια δυσπιστία στο αν όντως πρόκειται να παρθούν τόσο αντιλαϊκά μέτρα, από τη στιγμή που δεν έχει κατατεθεί ένα συγκεκριμένο νομοσχέδιο από την Κυβέρνηση. Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι, κι εγώ δεν έχω ακούσει ούτε έχω δει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ούτε να διαψεύδει, ούτε να επιβεβαιώνει τις "φήμες" που η ίδια η κυβέρνηση διέρρευσε προς τα ΜΜΕ. Νομίζω πως έχει ξεκινήσει ήδη ο διάλογος για το ασφαλιστικό πάντως.. Τι περιμένουμε; να τελειώσει και μετά να αναρωτιόμαστε γιατί δε μιλούσαμε και γιατί δεν κάναμε τίποτα;

- "Ο φανατισμός των επαγγελματιών συνδικαλιστών"
Αν και δε θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση αυτήν ειδικά τη στιγμή με τους (κατά τ' άλλα αγαπητούς) συναδέλφους συνδικαλιστές που πρωτοστατούν συνήθως σε κάθε προσπάθεια επιβολής αντιλαϊκών μέτρων, θα ήθελα να εκφράσω προσωπικά την απογοήτευσή μου για τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησαν να "πείσουν" τους συναδέλφους που πιθανόν δεν επιθυμούν να λάβουν μέρος στις κινητοποιήσεις, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο εκφοβισμός και οι χαρακτηρισμοί δεν αρμόζουν στο ήθος και το ύφος των δημοκρατικών συνειδήσεων, άσε που πάντα επιφέρουν αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Σκοπός δεν είναι "να εκβιάσουμε" το αποτέλεσμα, αλλά να συσπειρωθούμε και να καταλάβουμε την κρισιμότητα της κατάστασης και το τι διακυβεύεται εν αγνοία μας..

-"Το "προσωπικό κόστος" της Απεργίας
Οι διεκδικήσεις και οι αγώνες πάντα έχουν κάποιο προσωπικό κόστος. Αυτό το κόστος είναι που δίνει αξία στους αγώνες και δημιουργεί αίσθημα ικανοποίησης σε κάθε ιδεαλιστή άνθρωπο που έχει αρχές και θέλει να αγωνιστεί για τις ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά που του επιτρέπουν να ατενίζει με αισιοδοξία και χαμόγελο το μέλλον. Οι εσωτερικές συγκρούσεις με τον εαυτό μας για το ποιο είναι το σωστό, η υπευθυνότητα και ο επαγγελματισμός, η περικοπή του ημερομισθίου, η ηττοπάθεια, είναι αυτά που δημιουργούν τα πιο πολλά προσωπικά διλλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη μέρα. Και τα αντιμετωπίζουμε όλοι μας και ιδιαίτερα εμείς οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα! Την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου, δε θα έχουμε τέτοια διλλήματα! Γιατί θα είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι, στους δρόμους! Κι ας μας παρακολουθούν κι όλες οι κάμερες της τροχαίας! Γιατί αυτό θέλουμε κι εμείς! Αυτή τη φορά θέλουμε και να μας ακούσουν και να μας δουν! ;-)


Την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου, για πρώτη φορά θα ενωθώ με όλους τους εργαζομένους, με όλους τους πολίτες, με όλες τις πολιτικές παρατάξεις, γιατί παρά τις διαφωνίες μας σε πάρα πολλά θέματα, η αγάπη μας για τη ζωή, η ανάγκη για μια καλύτερη ποιότητα ζωής στη δύση της, αλλά και τα μεγάλα προβλήματα που αφορούν τον τόπο μας, το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, μόνο να μας ενώσουν μπορούν και να ενώσουν τις φωνές μας! Είναι ώρα να τις ακούσουν!

/Θέμης


Υ.Γ. Στην ιστοσελίδα της Γ.Σ.Σ.Ε. (http://www.gsee.gr/news/news_facts.php) θα βρείτε αρκετές πληροφορίες για να ενημερωθείτε σχετικά.

Filippos Pliatsikas - An Tha Borousa Ton Kosmo Na Allaza


"face à la mer" by Calogero-Passi

Γενέθλια είναι... θα περάσουν!

"- Χρόνια πολλά Θέμη! Πωπω πως μεγάλωσες! Έγινες κι όλας 4 ετών!...
- Και γιατί μεγάλωσα? πολύ είναι το 4? 1 πάει, 2, πάει, 3 πάει, 4! (μετρώντας με τα δάχτυλα του ενός χεριού). Δε μεγάλωσα! Μικρός είμαι ακόμα..."

Ο παραπάνω διάλογος που αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο, πραγματοποιήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1978! Από τότε είχα καταλάβει την αξία του χρόνου. Πολύ ώριμη σκέψη για κάποιο τετράχρονο θα έλεγα σήμερα.. Από τότε έχουν περάσει 29 χρόνια ακριβώς! Πώς περνούν τα άτιμα! 1 πάει, 2 πάει... 33 πάει! Ποτέ δε κατάλαβα γιατί γιορτάζουμε τα γενέθλια.. Θεωρητικά, νομίζω πως τα γιορτάζουμε για να μας θυμίζουν την ύπαρξή μας! Να μας θυμίζουν πως κάποια μέρα μεταλλαχτήκαμε από σπερματοζωάριο σε άνθρωπο, γεγονός που θα πρέπει να μας χαροποιεί ιδιαίτερα, αφού οι πιθανότητες να καταλήγαμε στο πάτωμα ή στην τρύπα του WC είναι πολύ μεγαλύτερες!!

Κατά συνέπεια, τα εύλογα ερώτημα που πρέπει να θέσω στον εαυτό μου είναι "Τι έκανα όλα αυτά τα χρόνια" Είμαι ευχαριστημένος που γεννήθηκα; Για ποιά λάθη μετάνιωσα; Ποια λάθη θα ξαναέκανα; Που πάω; Ποιος είμαι" και τα σχετικά.. Βαριέμαι να κάνω τον απολογισμό των 33 χρόνων.. Ίσως επειδή τα γενέθλιά μου είναι κοντά στην Πρωτοχρονιά, συνήθως τον κάνω τότε.. Και πάλι, αν βρω χρόνο! Ένα θετικό που πρόκειται να επιφέρει η επικείμενη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης είναι και αυτό: Θα δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε και έτσι θα αποφεύγουμε αυτές τις υπαρξιακές κρίσεις που απαιτούν διάλογο με τον εαυτό μας! Εξάλλου, μέχρι τότε θα συνεχίζεται ο διάλογος για το ασφαλιστικό!

Σε γενικές γραμμές πάντως τα πάω μια χαρά με τον εαυτό μου, δόξα τον Πανάγαθο! Όσες φορές έχω τύχει σε προσωπικό διάλογο, 9 στις 10 φορές συμφωνώ με τον εαυτό μου.. Κι αν καμιά φορά έχω νεύρα, χαζός είμαι να ξεσπάω στον εαυτό μου; Γι αυτό το λόγο ευτυχώς υπάρχουν οι φίλοι, οι κοπέλες, η Νέα Δημοκρατία, τα αυτοκίνητα με αθηναϊκές πινακίδες, η κοινωνία γενικότερα και πολλοί άλλοι στους οποίους πρέπει να ξεσπάμε για να διατηρήσουμε τη δική μας ψυχική ηρεμία :-)..

Με αφορμή τη σημερινή μέρα λοιπόν, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς (εσάς δηλαδή), που με ανέχονται και που σήμερα με θυμήθηκαν και μου ευχήθηκαν (ή θα μου ευχηθούν) χρόνια πολλά, θυμίζοντάς μου κάτι που είχα σκεφτεί όταν ήμουν 4 ετών και τώρα στα 33 μου αποφεύγω να αποδεχτώ.. πως ο χρόνος περνά πιο γρήγορα απ ότι νομίζω..

Σας ευχαριστώ!

/Θέμης


Ενας γέρος
Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα - τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

System Of A Down - Lonely Day