Ραντεβού τον Σεπτέμβρη...?

Αγαπητοί φίλοι,

Κατόπιν ωρίμου σκέψεως (5 ολόκληρα λεπτά μου πήρε!), αποφάσισα να κάνω ένα διάλλειμα και να σταματήσω να μοιράζομαι τις σκέψεις μου και τους προβληματισμούς μου στο παρόν ιστολόγιο (τουλάχιστον για κάποιο διάστημα και μετά.. βλέπουμε).

Θα μου λείψει είναι η αλήθεια, και κυρίως τα σχόλιά σας, ιδιαίτερα αυτά που "μου τα έχωναν" και ανέβαζαν στα ύψη την αναγνωσιμότητα :-).

Τελικά, η όλη ιδέα του να εκθέτει κάποιος τις απόψεις του (και κατά συνέπεια τον εαυτό του) με τον δικό του τρόπο, δηλαδή χωρίς να έχει τις ψωνίστικες τάσεις να θέλει να γίνει συγγραφέας, δημοσιογράφος, ή απλά ένα ψώνιο, έχει μάλλον θετικό αντίκτυπο, κρίνοντας από τα θετικά (στην πλειοψηφία) μηνύματα που έλαβα από ανθρώπους που δε με γνωρίζουν, αλλά έτυχε να διαβάσουν κάποιες αναρτήσεις μου, ακόμα κι όταν διαφωνούσαν με κάποιες πτυχές της δικής μου οπτικής.

Κατά τη γνώμη μου, το πιο σημαντικό που προσφέρει η δημιουργία ενός blog στο δημιουργό του, είναι πως μαθαίνει καλύτερα τον εαυτό του και διευρύνει τους ορίζοντές του, καθώς μέσα από την επικοινωνία, τους προβληματισμούς και τα σχόλια άγνωστων κυρίως ανθρώπων που δε σε ξέρουν, αναγκάζεσαι πολλές φορές να αναθεωρήσεις, να μετανιώσεις, να δεις τα πράγματα και από άλλες πλευρές που δεν είχες σκεφτεί πριν.

Δεν προσπάθησα να το παίξω συγγραφέας ή διανοούμενος ή λογοτέχνης κτλ. Όλο αυτό το διάστημα, το μόνο που έκανα ήταν να.. σκέφτομαι φωναχτά! Όλες οι αναρτήσεις είχαν απλό λόγο, χωρίς πομπώδεις εκφράσεις (και να ήθελα δε θα μπορούσα :-)), και γράφτηκαν σαν να είχα μπροστά μου κάποιον και να συζητούσαμε πίνοντας έναν καφέ ή ένα ποτό με τη συνοδεία της κατάλληλης μουσικής.

Σας ευχαριστώ όλους και όλες για την παρέα που κάναμε όλο αυτό το διάστημα και προτείνω σε όσους δεν έχουν blog αλλά έχουν άποψη, να φτιάξουν ένα κι αυτοί και να τολμήσουν να εκτεθούν! Δε χρειάζεται να το κάνετε τόσο φανερά όπως εγώ.. Προς το παρόν τουλάχιστον τα blogs επιτρέπονται να είναι ανώνυμα.

/Θέμης

Υ.Γ. Και να είστε σίγουροι.. Θα συναντηθούμε και πάλι σε κάποιο χώρο του κυβερνοκόσμου. Απλά ίσως να μη με καταλάβετε.. μπορεί τότε να κυκλοφορώ με κουκούλα... ;-)

Επισήμως, θα τα λέμε στο γνωστό ε-μαιλ και στο facebook. Have a nice Sunday!

Γιορτή της μητέρας - Το μήνυμα της ημέρας

Γιορτή της μητέρας σήμερα (2η Κυριακή του Μαΐου - Άλλη μια έμπνευση των ανθοπώλων, "τώρα π' ανθίζουν τα κλαριά...")και σαν άλλος άσωτος υιός θα παραβρεθώ σε οικογενειακή συνάντηση με τη συμμετοχή μαμάδων... (Και φυσικά, και μόνο η συμμετοχή μου στο γεύμα, είναι το δώρο μου - κοτζάμ μαντράχαλος).

Με ευκαιρία την σπουδαιότητα της ημέρας και προσπαθώντας να καλύψω τους προβληματισμούς όλων των εμπλεκομένων σε αυτή τη γιορτή, παραθέτω τα εξής μηνύματα:

Προς όλες τις γυναίκες:

Ένα ζευγάρι βγαίνει έξω την ημέρα της γυναίκας και εκείνος προσφέροντας της ένα τριαντάφυλλο της λέει:
-Χρόνια πολλά μωρό μου.
-Γιατί; Απαντάει αυτή.
-Μα για την γιορτή της γυναίκας.
-Μα εγώ δεν γιορτάζω στην γιορτή της γυναίκας αλλά στην γιορτή της μητέρας.
-Μα δεν είσαι μητέρα .... Λέει εκείνος.
Και εκείνη με σατανικό χαμόγελο...
-Μάντεψε .....


Προς τις μαμάδες:

"Ήταν η δασκάλα και έβαλε την τάξη του Τοτού να γράψει μια έκθεση που να τελειώνει με τη φράση "Μάνα είναι μόνο μία".
Γράφει ο Γιαννάκης:
- Εμένα η μαμά μου με φροντίζει και με αγαπάει πολύ ... γιατί μάνα είναι μόνο μία.

Γράφει ο Κωστάκης:
- Εμένα η μαμά μου με αγαπάει. Όταν αρρωσταίνω με φροντίζει πολύ ... γιατί μάνα είναι μόνο μία.

Γράφει και ο Τοτός:
- Χθες είχαμε καλεσμένους στο σπίτι και η μαμά μου, μου είπε να φέρω μπίρες από το ψυγείο. Πηγαίνω, κοιτάζω στο ψυγείο και της λέω ... "Μάνα, είναι μόνο μία".


Προς τους πατέρες:

- Πότε είναι η γιορτή του πατέρα;
- Εννιά μήνες πριν τη γιορτή της μητέρας...


Και τέλος, η άποψη του παιδιού...:

Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά
Στου κόλπου σου τη ζέστη, χωμένος βαθιά
εσύ κοιλοπονάς, μα εγώ δε βγαίνω
να ξαναγεννηθώ, δεν τη παθαίνω...
(Τζ. Πανούσης)