Κάπου διάβασα πως οι γραμματείες κάποιων Πανεπιστημιακών τμημάτων έστειλαν επιστολή στους «αιώνιους φοιτητές» για να τους ειδοποιήσουν ότι έχουν υπερβεί το πρόγραμμα σπουδών.
Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει πως άρχισε να τίθεται σε εφαρμογή ο περίφημος Νόμος-Πλαίσιο για την παιδεία, αλλά πριν αρχίσουμε να κατακρίνουμε και να κατηγορούμε θα πρέπει να εξετάσουμε όλες τις πτυχές του θέματος.. Και μια πτυχή λοιπόν, είναι πως κάποτε στην Ελλάδα, το δύσκολο ήταν να μπεις στο πανεπιστήμιο και το εύκολο να βγεις από αυτό. Και τότε υπήρχαν αιώνιοι φοιτητές, αλλά δεν τους απασχολούσε αν θα πάρουν ποτέ το πτυχίο τους.. Οι πιο πολλοί είχαν βρει κάτι πιο κερδοφόρο και εποικοδομητικό ίσως να κάνουν στη ζωή τους. ..
Κάποτε για να μπεις στο Πανεπιστήμιο, έπρεπε να δώσεις Πανελλήνιες γραπτές εξετάσεις (ναι, τότε με τις δέσμες), η εξεταστέα ύλη ήταν μεγαλύτερη και δυσκολότερη απ ‘ότι σήμερα – αυτό επιβεβαιώνεται και με τα στατιστικά που ήθελαν τους έλληνες μαθητές να διαπρέπουν σε διεθνείς διαγωνισμούς φυσικής και μαθηματικών σε αντίθεση με σήμερα που έρχονται τελευταίοι-, οι εισακτέοι στα πανεπιστήμια ήταν τόσοι όσοι έπρεπε για να λειτουργεί σωστά το τμήμα, και περνούσαν οι καλύτεροι! ( καλά, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις). Ο θεσμός των πανελληνίων εξετάσεων με τις δέσμες μπορεί να ήταν ψυχοφθόρος για τις ευαίσθητες ψυχές των 18χρονων μαθητών, να προωθούσε τον ανταγωνισμό και να ενίσχυε την παραπαιδεία, όμως κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει πως το σύστημα αυτό με τις δέσμες και τον περιορισμένο αριθμό φοιτητών ανά σχολή ήταν το πιο αξιοκρατικό μέχρι τώρα, τουλάχιστον σε επίπεδο γνώσεων!
Στη σύγχρονη Ελλάδα όμως, βλέπουμε υποτιμητικά όσους δεν έχουν χρήμα ή έστω ένα πτυχίο πανεπιστημίου (τώρα είναι ακόμα χειρότερα, «μετρούν» μόνο οι πλούσιοι), και έτσι όσοι δεν τα κατάφερναν, τους έστελναν οι γονείς τους σε πανεπιστήμια του εξωτερικού (Βουλγαρία, Ρουμανία, Αγγλία, Αμερική, ανάλογα με την οικονομική ευχέρεια κάθε οικογένειας). Σημείωση: Η νοοτροπία αυτή ήταν και είναι ο κανόνας, αλλά δεν υποτιμώ την αξία των φοιτητών που ξενιτεύτηκαν! Ίσα ίσα που καμιά φορά το πείσμα τους και ο στόχος να πετύχουν τους βοήθησε να καταξιωθούν, σε αντίθεση με τους Εν Ελλάδι συμφοιτητές τους..
Το χαμένο συνάλλαγμα και η νοοτροπία των Ελλήνων γονέων που θέλουν τα παιδιά τους επιστήμονες (και όχι ο στόχος για αναβάθμιση της ποιότητα διδασκαλίας των δημόσιων σχολείων), οδήγησαν τις Κυβερνήσεις σε «Στροφή προς τα Αριστερά»! (Πολλοί ισχυρίζονται πως δεν πέρασαν στο πανεπιστήμιο επειδή δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνουν φροντιστήριο ή να σπουδάσουν στο εξωτερικό – Παρόλ’ αυτά, ένα ΤΕΙ ρε παιδιά θα μπορούσατε και χωρίς φροντιστήριο αν θέλατε.. ). Ο τρόπος εισαγωγής στα Ελληνικά Πανεπιστήμια έγινε πιο χαλαρός, η δύσκολη εξεταστέα ύλη αφαιρέθηκε, προστέθηκαν νέα πανεπιστημιακά τμήματα (με μηδενικό ενδιαφέρον) και αυξήθηκε ο αριθμός των εισακτέων φοιτητών και κατά συνέπεια των τμημάτων. Η αύξηση της ποσότητας - ειδικά κάτω από αυτές τις συνθήκες –δε συνεπάγεται και αύξηση της ποιότητας.. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα, όπου φοιτητές εισάγονται σε πανεπιστημιακές υποτίθεται σχολές με βαθμό 8 και 9, όπου οι αιώνιοι φοιτητές είναι πιο πολλοί από ποτέ, το επίπεδο των Ελληνικών πανεπιστημίων πέφτει συνεχώς συμβαδίζοντας με αυτό των φοιτητών, τα μεταπτυχιακά τμήματα πολλών τμημάτων που δεν έχουν ζήτηση λειτουργούν μόνο και μόνο για να μη «χαθούν» τα κοινοτικά και κρατικά κονδύλια και κατηγορηθούν οι υπεύθυνοι για «αδράνεια», και οι άνεργοι πανεπιστήμονες συνωστίζονται για μια θέση στο δημόσιο, ή υποχρεώνονται σε κάποιο "μέσο" που μεσο-λάβησε για να προσληφθούν μέσω προγραμμάτων stage σε κάποια εταιρία ή σε γνωστό τους ελεύθερο επαγγελματία για να κάνουν όλες τις χαμαλοδουλειές...
Με αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα στα Ελληνικά πανεπιστήμια (και έξω από αυτά), η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να βάλει φρένο στους «αιώνιους φοιτητές» επιβάλλεται! Απ’ ότι είχα διαβάσει πέρυσι, από την απόφαση αυτή εξαιρούνται οι φοιτητές του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Από τη μια είναι λογικό, το ΕΑΠ είναι μεν το 19ο κρατικό πανεπιστήμιο (αν και από τότε που δημιουργήθηκε λειτουργεί με προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή και ΟΧΙ με πρυτανεία - Αν είναι δυνατόν!!), αλλά οι φοιτητές του μπαίνουν με κλήρωση και εξαιρούνται της «δωρεάν δημόσιας παιδείας» αφού πληρώνουν 8400 ευρώ το λιγότερο για να αποκτήσουν το πτυχίο σε 4 χρόνια. (Με την προϋπόθεση ότι θα περάσουν όλα τα μαθήματα με την 1η, αλλιώς θα ξαναπληρώσουν το 1/3). Αυτοί μπορούν να αποκτήσουν πτυχίο το πολύ σε 12 χρόνια! Από τη μια αδικία στην άλλη πάμε...
Σα να μην έφταναν όλα αυτά και αντί να προβληματιστούμε που ήδη για πολλούς τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά αποτελούν «υποχρεωτική εκπαίδευση» πλέον, σκεφτόμαστε να επιτρέψουμε και τη λειτουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων (για αυτά θα μιλήσω κάποια άλλη φορά)!
Ίσως έχουμε παρεξηγήσει όλοι μας το ρόλο που πρέπει να έχει η Γ’Βάθμια εκπαίδευση.. Ίσως πρέπει να πάψουμε να σπουδάζουμε με σκοπό να βρούμε δουλειά.. Ίσως πρέπει παράλληλα με την ενίσχυση της έρευνας μέσω κρατικών επιχορηγήσεων να δοθεί το πράσινο φως και στην ιδιωτική χρηματοδότηση των πανεπιστημίων για ερευνητικά θέματα.. Ίσως η απαξίωση της εξειδίκευσης και του καταμερισμού (λόγω κορεσμού επιστημόνων) από την αγορά εργασίας μας αναγκάσει να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας και να ρισκάρουμε περισσότερο σε νέα επαγγέλματα... Ίσως πρέπει να γυρίσουμε στο σύστημα των Πανελληνίων με δέσμες... Πολλές οι αμφιβολίες, πολλά τα ερωτήματα, μία η πραγματικότητα: Τα προβλήματα της Γ' βάθμιας εκπαιδευσης εντάσονται στη γενική κατηγορία με τίτλο "Το Θέμα της Παιδείας". Και μετά από 50 χρόνια, το Θέμα της παιδείας θα μας απασχολεί..
Γιατί για να αλλάξει η παιδεία μας προς το καλύτερο, πρέπει πρώτα να θέλουμε να αλλάξουμε εμείς σαν άνθρωποι. Στο κάτω κάτω, τι να την κάνουμε τόση μόρφωση αν δεν την αξιοποιούμε προς όφελός μας, αλλά και προς όφελος της ανθρωπότητας; Τα μεγαλύτερα εγλήματα στην ανθρωπότητα έχουν γίνει από ιδιαίτερα ευφυείς ανθρώπους.. που τα είχαν όλα ή/και τα ήθελαν όλα...
Τα 7 που δεν πρέπει να έχεις:
"Πλούτο χωρίς μόχθο.
Πολιτική χωρίς αρχές.
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
Εμπόριο χωρίς ήθος.
Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
Λατρεία χωρίς θυσία."
ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ
(Συνεχίζεται...)
24 Σεπ 2007
Μουσική Βραδιά!
Σήμερα δεν έχει λόγια! Ας μιλήσουν οι νότες...
Korobushka (Bond)
Pachelbel's canon in D Major
Brahms Hungarian Dance No. 5
Por Una Cabeza (Al Pacino - Scent of a Woman)
Michael Nyman - The heart asks the pleasure first
Requiem For A Dream
Paganini 24 Caprice (Vanessa Mae)
Παύλος Σιδηρόπουλος - Κάποτε θα' ρθουν
Korobushka (Bond)
Pachelbel's canon in D Major
Brahms Hungarian Dance No. 5
Por Una Cabeza (Al Pacino - Scent of a Woman)
Michael Nyman - The heart asks the pleasure first
Requiem For A Dream
Paganini 24 Caprice (Vanessa Mae)
Παύλος Σιδηρόπουλος - Κάποτε θα' ρθουν
23 Σεπ 2007
Μαθήματα πολιτικής... αλληλογραφίας!
Ψαχουλεύοντας το προσωπικό μου αρχείο σήμερα, έπεσε το μάτι μου κατά τύχη σε μια συγχαρητήρια επιστολή που μου είχε στείλει το 1993 ο τότε Δήμαρχος Δράμας και νυν Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης, Τζίμας Μαργαρίτης, για την εισαγωγή μου στο τμήμα Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών (Τ.Α.Τ.Μ.) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
ΔΗΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣ
Δράμα 8-9-1993
ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟΥ
661 00 ΔΡΑΜΑ
Πλ. Ελευθερίας
Τηλ. 0521 – 22346
Ορόσημο στη ζωή σου αποτελεί η επιτυχία σου στο Πανεπιστήμιο. Είναι γεγονός πως η επίτευξη των στόχων του ανθρώπου για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, αποτελεί τη μεγαλύτερη δικαίωση στην ύπαρξή του. Ακόμη περισσότερο δε για ένα νέο ο οποίος πριν μερικά χρόνια ξεκίνησε με στόχους ευγενείς και υψηλούς να εισέλθει στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Και ο στόχος αυτός επετεύχθη, φοιτητής σήμερα, επιστήμονας αύριο.
Σήμερα αποτελείς τη μεγάλη ελπίδα του έθνους, της επιστήμης που επέλεξες, της κοινωνίας μας.
Σήμερα αποτελείς όμως και τη μεγάλη ελπίδα της Δραμινής γης, της γεννέτειράς σου, που θέλει να σε δει να διαπρέπεις στο χώρο της επιστήμης σου και να αποτελέσεις έναν από τους καλύτερους πρεσβευτές της Μαρτυρικής Δράμας στις πανεπιστημιακές κοινότητες που θα βρεθείς.
Στη σημερινή εποχή που ζούμε, με τις ραγδαίες εξελίξεις σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής, στην εποχή των αντιθέσεων και του παραλόγου είναι επιτακτική η ανάγκη να ξεπροβάλλουν οι ανθρώπινες αξίες οι οποίες θα αποτελέσουν τον πυρήνα δημιουργίας και προόδου στην επιστήμη, την πολιτική και τον εργασιακό χώρο.
Στην Ευρώπη των πολιτών που δημιουργείται, η χώρα μας από τη φύση της και την ιστορίας της εκ των πραγμάτων θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση, γι αυτό και ο ρόλος σου στη σημερινή εποχή αλλά και στο αύριο που εσύ θα οικοδομήσεις είναι καθοριστικός.
Γνωρίζεις πολύ καλά πως η επιμονή, η οργάνωση, η αποφασιστικότητα και η ελπίδα αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης επιτυχίας.
Εάν αυτά συνδιασθούν και με τη βαθειά πίστη στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία μας, τότε θα είμαστε όλοι βέβαιοι για την προσωπική σου επιτυχία στη ζωή αλλά και την πρόοδο του έθνους μας.
Ως Δήμαρχος αυτής της μαρτυρικής πόλης, που κατοικείται από δημιουργικούς και φιλόξενους ανθρώπους, σου σφίγγω το χέρι και σε συγχαίρω για τη μεγάλη σου νίκη, για την επιτυχία σου στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Εύχομαι εκπλήρωση όλων των άλλων υψηλών στόχων που έθεσες στη ζωή σου και να γνωρίζεις πάντα πως σημαντικό ρόλο στην επιτυχία σου αυτή έχουν παίξει και οι γονείς σου προς τους οποίους εύχομαι να σε καμαρώνουν.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΡΑΜΑΣ
(Σφραγίδα) (Υπογραφή)
ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΤΖΙΜΑΣ
«Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,
Ορόσημο στη ζωή σας μας αποτελεί η επιτυχία σου στο Πανεπιστήμιο εκλογή σας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για δεύτερη συνεχή φορά και η ανάληψη των καθηκόντων του ΥΜΑΘ. Είναι γεγονός πως η επίτευξη των στόχων του ανθρώπου για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, αποτελεί τη μεγαλύτερη δικαίωση στην ύπαρξή του. Ακόμη περισσότερο δε για έναν νέο πολιτικό ο οποίος πριν μερικά χρόνια ξεκίνησε με στόχους ευγενείς και υψηλούς να εισέλθει στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στα έδρανα της Ελληνικής βουλής. Και ο στόχος αυτός επετεύχθη, βουλευτής χθες, φοιτητής Υπουργός σήμερα, επιστήμονας Πρωθυπουργός αύριο.
Σήμερα αποτελείτε τη μεγάλη ελπίδα του έθνους, της
Σήμερα αποτελείτε όμως και τη μεγάλη ελπίδα της Δραμινής γης, της γεννέτειράς σας, που θέλει να σας δει να διαπρέπετε στο χώρο της επιστήμης σου στην πολιτική ζωή του τόπου και να αποτελέσετε έναν από τους καλύτερους πρεσβευτές της Μαρτυρικής Δράμας στις πανεπιστημιακές κοινότητες που θα βρεθείς.
Στη σημερινή εποχή που ζούμε, με τις ραγδαίες εξελίξεις σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής, στην εποχή των αντιθέσεων και του παραλόγου είναι επιτακτική η ανάγκη να ξεπροβάλλουν οι ανθρώπινες αξίες οι οποίες θα αποτελέσουν τον πυρήνα δημιουργίας και προόδου στην επιστήμη, την πολιτική και τον εργασιακό χώρο.
Στην Ευρώπη των πολιτών που δημιουργείται, η χώρα μας από τη φύση της και την ιστορίας της εκ των πραγμάτων θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση, γι αυτό και ο ρόλος σας στη σημερινή εποχή αλλά και στο αύριο που εσύ μαζί θα οικοδομήσεις οικοδομήσουμε είναι καθοριστικός.
Γνωρίζετε πολύ καλά πως η επιμονή, η οργάνωση, η αποφασιστικότητα και η ελπίδα αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης επιτυχίας.
Εάν αυτά συνδιασθούν και με τη βαθειά πίστη στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία μας, στις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις του τόπου μας, τότε θα είμαστε όλοι βέβαιοι για την προσωπική σας επιτυχία στη ζωή αλλά και την πρόοδο του έθνους μας.
Ως Δήμαρχος πολίτης αυτής της μαρτυρικής πόλης, που κατοικείται από δημιουργικούς και φιλόξενους ανθρώπους, σας σφίγγω το χέρι και σας συγχαίρω για τη μεγάλη σας νίκη, για την επιτυχία σας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στις εθνικές εκλογές της 16ης Σεπτεμβρίου.
Εύχομαι εκπλήρωση όλων των άλλων υψηλών στόχων που θέσατε στη ζωή σας και να γνωρίζετε πάντα πως σημαντικό ρόλο στην επιτυχία σας αυτή έχουν έχει παίξει και οι γονείς σου προς τους οποίους εύχομαι να σε καμαρώνουν ο λαός της Δράμας, προς τον οποίο εύχομαι να δικαιωθεί για την επιλογή και την κρίση του.»
22 Σεπ 2007
Ο Μέγας Αλέκος και ο Μακεδονικός.. Χα(λ)βάς!
Ο Καναδάς αναγνώρισε την ΠΓΔΜ με τη συνταγματική της ονομασία.
- Το Υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε "Η απόφαση αυτή δεν μας ικανοποιεί".
- Ο Γιώργος Παπανδρέου είδε ανικανότητα της κυβέρνησης να προβλέψει και να αποτρέψει την απόφαση αυτή και χαρακτήρισε "απαράδεκτη" την ενέργεια του Καναδά.
- Ο Συνασπισμός κατηγόρησε τις σημερινές και προηγούμενες κυβερνητικές πολιτικές στο συγκεκριμένο ζήτημα και υπενθύμισε τις εδώ και χρόνια χαμένες ευκαιρίες για αμοιβαία αποδεκτή λύση.
- Το ΚΚΕ τόνισε πως "το ζήτημα έχει γίνει πολύ πιο σύνθετο από το θέμα του γεωγραφικού και μόνο γεωγραφικού ονόματος", συμπληρώνοντας πως "Η γειτονική χώρα έχει μετατραπεί σε ένα αμερικανικό προτεκτοράτο".
- O ΛΑ.Ο.Σ. ζήτησε να αναλάβει πρωτοβουλίες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ξαναδιαβάζοντας τις τοποθετήσεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων παρατηρώ πως η μόνη σοβαρή άποψη που έχει κάποιο ενδιαφέρον είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Αφήνει κάποιο υπονοούμενο για "αμοιβαία αποδεκτή λύση" χωρίς να την αναλύει.
Ποια είναι αυτή η "αμοιβαία αποδεκτή λύση" στο θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ?
Κατ' αρχήν, γιατί μας "ενοχλεί" το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"; Γιατί αντιδρούν όλοι στο δημοκρατικό δικαίωμα ενός λαού να αυτοπροσδιοριστεί εθνικά;
Το πρόβλημα προφανώς δεν είναι το όνομα μόνο. Όταν η γειτονική μας χώρα χρησιμοποιεί το όνομα "Μακεδονία" για να αυτοπροσδιοριστεί εθνικά, σημαίνει ότι δίνει όχι μόνο "Γεωγραφική" αλλά και "Ιστορική" διάσταση. Στα σχολικά τους βιβλία της ιστορίας μαθαίνουν πως είναι απόγονοι του Μεγαλέκου (δεν είναι;). Χρησιμοποιούν τα σύμβολα της Βεργίνας και προκαλούν, (Ισχυρίζονται ότι είμαστε "αδέρφια", αλλά δεν το ξέρουμε) αφήνοντας ανοιχτές τις επεκτατικές τους βλέψεις.
Από ιστορικής άποψης, δε με απασχολεί και ούτε νοιώθω περήφανος για το αν είμαι ή δεν είμαι απόγονος του Αλέκου. Παρακολουθώντας όμως τις διεθνείς εξελίξεις των τελευταίων χρόνων σχετικά με το θέμα της ονομασίας, έχω διαμορφώσει την άποψη ότι η κατάσταση είναι πλέον μη αναστρέψιμη και γι αυτό έχουμε όλοι ευθύνη!
Το μεγαλύτερο έγκλημα που έχουμε κάνει όλοι μας σε αυτό το θέμα ήταν η συμμετοχή στο Μεγαλειώδες συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στη Θεσσαλονίκη το 1991 αν θυμάμαι καλά (είχα πάει κι εγώ, μαθητής λυκείου τότε).. Σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, εκείνη τη μέρα είχαν κλείσει τα σχολεία και οι δημόσιες υπηρεσίες, και οι μετακινήσεις για Θεσσαλονίκη ήταν δωρεάν.
Τότε ήταν που οι γείτονες ήταν έτοιμοι να δεχτούν το όνομα "Σλαβο-Μακεδονία", που υποδηλώνει γεωγραφική περιοχή (σύμφωνη και με τη δική μας ιστορία). Το συλλαλητήριο όμως ήταν τόσο δυναμικό που κανένας πολιτικός αρχηγός (Μητσοτάκης - Παπανδρέου παίζανε τότε νομίζω) δεν ήθελε να αναλάβει την πολιτική ευθύνη και να συμφωνήσει στον όρο "Σλαβομακεδονία". "Δε Δεχόμαστε καμία ονομασία με τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά της"! Αυτό ήταν το σύνθημα και από τα δυο μεγάλα κόμματα (με εξαίρεση κάποιες φωνές λίγων πολιτικών από όλους τους χώρους)
Έτσι, η "αδιαλλαξία" μας και το εθνικιστικό ντελίριο εκείνης της εποχής, δε μας επέτρεψαν να συμφωνήσουμε σε ένα κοινής αποδοχής όνομα, όπως θα μπορούσε να είναι το "Σλαβομακεδονία", ένα όνομα που ήταν έτοιμοι να το δεχτούν οι Σκοπιανοί. Από τότε, όλα τα κράτη αναγνωρίζουν το κράτος των Σκοπίων ως "Μακεδονία", εκτός από εμάς...
Μετά από όλα αυτά, αναρωτιέμαι.. Τόσα και τόσα έχουν γραφτεί για το Αλεκάκι.. Ότι ήταν γκέϊ, ότι ήταν κατακτητής, βάρβαρος, ιμπεριαλιστής, κλπ κλπ... Δεν ξέρω τι ήταν, πάντως για μένα ήτανΜεγάλο κωλόπαιδο ένας ατίθασος και πολεμοχαρής νέος της εποχής! Και πείτε μου επιτέλους κάτι ακόμα.. Γιατί θα πρέπει να πιστεύω ότι τα δικά μας σχολικά βιβλία ιστορίας λένε την αλήθεια, όταν ακόμα και οι ιστορικοί διαφωνούν μεταξύ τους και όταν ακόμα και από το ίδιο το σύνταγμα της Ελλάδας προβλέπεται πως μεταξύ άλλων, H παιδεία έχει σκοπό την ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης". (Άρθρο 16, παράγραφος 2). Πώς είναι δυνατόν να είναι αμερόληπτη η ιστορία που διδασκόμαστε όταν από το σύνταγμα αυτό ουσιαστικά απαγορεύεται?
Την απάντηση νομίζω πως την ξέρω, αλλά θα ήθελα να την ακούσω κι απο εσάς!
- Το Υπουργείου Εξωτερικών δήλωσε "Η απόφαση αυτή δεν μας ικανοποιεί".
- Ο Γιώργος Παπανδρέου είδε ανικανότητα της κυβέρνησης να προβλέψει και να αποτρέψει την απόφαση αυτή και χαρακτήρισε "απαράδεκτη" την ενέργεια του Καναδά.
- Ο Συνασπισμός κατηγόρησε τις σημερινές και προηγούμενες κυβερνητικές πολιτικές στο συγκεκριμένο ζήτημα και υπενθύμισε τις εδώ και χρόνια χαμένες ευκαιρίες για αμοιβαία αποδεκτή λύση.
- Το ΚΚΕ τόνισε πως "το ζήτημα έχει γίνει πολύ πιο σύνθετο από το θέμα του γεωγραφικού και μόνο γεωγραφικού ονόματος", συμπληρώνοντας πως "Η γειτονική χώρα έχει μετατραπεί σε ένα αμερικανικό προτεκτοράτο".
- O ΛΑ.Ο.Σ. ζήτησε να αναλάβει πρωτοβουλίες ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.
Ξαναδιαβάζοντας τις τοποθετήσεις των κοινοβουλευτικών κομμάτων παρατηρώ πως η μόνη σοβαρή άποψη που έχει κάποιο ενδιαφέρον είναι του ΣΥΡΙΖΑ. Αφήνει κάποιο υπονοούμενο για "αμοιβαία αποδεκτή λύση" χωρίς να την αναλύει.
Ποια είναι αυτή η "αμοιβαία αποδεκτή λύση" στο θέμα του ονόματος της ΠΓΔΜ?
Κατ' αρχήν, γιατί μας "ενοχλεί" το όνομα "ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ"; Γιατί αντιδρούν όλοι στο δημοκρατικό δικαίωμα ενός λαού να αυτοπροσδιοριστεί εθνικά;
Το πρόβλημα προφανώς δεν είναι το όνομα μόνο. Όταν η γειτονική μας χώρα χρησιμοποιεί το όνομα "Μακεδονία" για να αυτοπροσδιοριστεί εθνικά, σημαίνει ότι δίνει όχι μόνο "Γεωγραφική" αλλά και "Ιστορική" διάσταση. Στα σχολικά τους βιβλία της ιστορίας μαθαίνουν πως είναι απόγονοι του Μεγαλέκου (δεν είναι;). Χρησιμοποιούν τα σύμβολα της Βεργίνας και προκαλούν, (Ισχυρίζονται ότι είμαστε "αδέρφια", αλλά δεν το ξέρουμε) αφήνοντας ανοιχτές τις επεκτατικές τους βλέψεις.
Από ιστορικής άποψης, δε με απασχολεί και ούτε νοιώθω περήφανος για το αν είμαι ή δεν είμαι απόγονος του Αλέκου. Παρακολουθώντας όμως τις διεθνείς εξελίξεις των τελευταίων χρόνων σχετικά με το θέμα της ονομασίας, έχω διαμορφώσει την άποψη ότι η κατάσταση είναι πλέον μη αναστρέψιμη και γι αυτό έχουμε όλοι ευθύνη!
Το μεγαλύτερο έγκλημα που έχουμε κάνει όλοι μας σε αυτό το θέμα ήταν η συμμετοχή στο Μεγαλειώδες συλλαλητήριο διαμαρτυρίας στη Θεσσαλονίκη το 1991 αν θυμάμαι καλά (είχα πάει κι εγώ, μαθητής λυκείου τότε).. Σε όλα τα μέρη της Ελλάδας, εκείνη τη μέρα είχαν κλείσει τα σχολεία και οι δημόσιες υπηρεσίες, και οι μετακινήσεις για Θεσσαλονίκη ήταν δωρεάν.
Τότε ήταν που οι γείτονες ήταν έτοιμοι να δεχτούν το όνομα "Σλαβο-Μακεδονία", που υποδηλώνει γεωγραφική περιοχή (σύμφωνη και με τη δική μας ιστορία). Το συλλαλητήριο όμως ήταν τόσο δυναμικό που κανένας πολιτικός αρχηγός (Μητσοτάκης - Παπανδρέου παίζανε τότε νομίζω) δεν ήθελε να αναλάβει την πολιτική ευθύνη και να συμφωνήσει στον όρο "Σλαβομακεδονία". "Δε Δεχόμαστε καμία ονομασία με τον όρο Μακεδονία ή παράγωγά της"! Αυτό ήταν το σύνθημα και από τα δυο μεγάλα κόμματα (με εξαίρεση κάποιες φωνές λίγων πολιτικών από όλους τους χώρους)
Έτσι, η "αδιαλλαξία" μας και το εθνικιστικό ντελίριο εκείνης της εποχής, δε μας επέτρεψαν να συμφωνήσουμε σε ένα κοινής αποδοχής όνομα, όπως θα μπορούσε να είναι το "Σλαβομακεδονία", ένα όνομα που ήταν έτοιμοι να το δεχτούν οι Σκοπιανοί. Από τότε, όλα τα κράτη αναγνωρίζουν το κράτος των Σκοπίων ως "Μακεδονία", εκτός από εμάς...
Μετά από όλα αυτά, αναρωτιέμαι.. Τόσα και τόσα έχουν γραφτεί για το Αλεκάκι.. Ότι ήταν γκέϊ, ότι ήταν κατακτητής, βάρβαρος, ιμπεριαλιστής, κλπ κλπ... Δεν ξέρω τι ήταν, πάντως για μένα ήταν
Την απάντηση νομίζω πως την ξέρω, αλλά θα ήθελα να την ακούσω κι απο εσάς!
Αυτογνωσία και αυτοσυγκράτηση...
Αγαπητοί φίλοι και φίλες,
το blog αυτό πριν λίγες ημέρες περιείχε μια δημοσίευση μου που αφορούσε κάποια πολιτικά σχόλια. Χθες αποφάσισα να την αποσύρω. Οι λόγοι είναι αρκετοί και (ελπίζω) κατανοητοί:
Όταν κάποιος καταθέτει επώνυμα τις απόψεις του, ουσιαστικά εκθέτει τον εαυτό του. Προσωπικά δεν έχω και τίποτε άλλο να εκθέσω εκτός από τον εαυτό μου και γι αυτό δε φοβήθηκα να το κάνω. Ήταν ατυχής η συγκυρία το blog να ξεκινήσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, και οδήγησε πολλούς σε λανθασμένα(?) συμπεράσματα όχι μόνο για τα πιστεύω μου και την ιδεολογική μου ταυτότητα, αλλά και για το χαρακτήρα και το σκοπό ύπαρξης αυτού του blog. Τα ιδεολογικά μου πιστεύω νομίζω πως δε χρειάζεται να τα φωνάζω.. Δεν είναι δύσκολο εξάλλου να τα καταλάβει κανείς..
Δε θέλω ο χώρος αυτός να αποτελέσει ένα μέσο αυτοπροβολής ή διαφήμισης κομμάτων και προσώπων, αλλά ένας χώρος διακίνησης ιδεών και απόψεων. Σε αυτό το πλαίσιο θα διαμορφωθεί και ο χαρακτήρας και η ταυτότητα του blog από εδώ και πέρα.
Καλή αρχή λοιπόν!
το blog αυτό πριν λίγες ημέρες περιείχε μια δημοσίευση μου που αφορούσε κάποια πολιτικά σχόλια. Χθες αποφάσισα να την αποσύρω. Οι λόγοι είναι αρκετοί και (ελπίζω) κατανοητοί:
Όταν κάποιος καταθέτει επώνυμα τις απόψεις του, ουσιαστικά εκθέτει τον εαυτό του. Προσωπικά δεν έχω και τίποτε άλλο να εκθέσω εκτός από τον εαυτό μου και γι αυτό δε φοβήθηκα να το κάνω. Ήταν ατυχής η συγκυρία το blog να ξεκινήσει κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου, και οδήγησε πολλούς σε λανθασμένα(?) συμπεράσματα όχι μόνο για τα πιστεύω μου και την ιδεολογική μου ταυτότητα, αλλά και για το χαρακτήρα και το σκοπό ύπαρξης αυτού του blog. Τα ιδεολογικά μου πιστεύω νομίζω πως δε χρειάζεται να τα φωνάζω.. Δεν είναι δύσκολο εξάλλου να τα καταλάβει κανείς..
Δε θέλω ο χώρος αυτός να αποτελέσει ένα μέσο αυτοπροβολής ή διαφήμισης κομμάτων και προσώπων, αλλά ένας χώρος διακίνησης ιδεών και απόψεων. Σε αυτό το πλαίσιο θα διαμορφωθεί και ο χαρακτήρας και η ταυτότητα του blog από εδώ και πέρα.
Καλή αρχή λοιπόν!
15 Σεπ 2007
Δεν έχω λόγια...
Δεν μπορώ να βρω λόγια για να προλογήσω τα παρακάτω ...
Είναι μια συλλογή από τα "Αγαπημένα" μου!
Ελπίζω να τα βρείτε κι εσείς, τουλάχιστον ενδιαφέροντα!
Περιμένω και τα δικά σας "αγαπημένα" και σχόλια!
/Θέμης
--------------------------------------------------------------------
"H πραγματικότητα του άλλου προσώπου δε βρίσκεται
σ' αυτό που σου αποκαλύπτει, αλλά σ' εκείνο που να
σου αποκαλύψει δεν μπορεί.
Γι' αυτό σαν θέλεις να τον καταλάβεις, μην ακούς
αυτό που λέει, αλλά μάλλον αυτό που δε λέει.
Tα μισά απ' όσα λέω είναι δίχως νόημα' αλλά τα
λέω για να σ' αγγίξουν τ' άλλα μισά. "
KAHLIL GIBRAN
--------------------------------------------------------------------
"Τότε κατάλαβε πρώτη φορά,
πως ήταν μόνος,
πως μοναξιά, ίσως, πήγαινε να πει
να τριγυρνάς δίχως σκοπό
με μια αγκαλιά λουλούδια"
Χρήστος Μπουλώτης
-------------------------------------------------------------
"Υπάρχει η επανάσταση που κάνει κανείς
στην εφηβεία του, μπουκωμένος από
μεγάλες προσδοκίες και υπάρχει και η
επανάσταση που, καμιά φορά, κάνει
κανείς στην ωριμότητά του, μπουκωμένος
από μεγάλες απογοητεύσεις..."
"...απ' τη ζωή ενός ανθρώπου, η ζωή του είναι το μισό.
Το άλλο μισό είναι τα κενά της..."
"...η αγωνία για τον θάνατο και τη μεταθανάτια μοίρα είναι εγγενής στον άνθρωπο. Όλη η φιλοσοφία σε τούτη την αγωνία ριζώνει. Κι η τέχνη κι η ποίηση. Κι ο έρωτας ακόμα από τρόμο ίσως θανάτου σπέρνεται."
Τα 7 που δεν πρέπει να έχεις:
"Πλούτο χωρίς μόχθο.
Πολιτική χωρίς αρχές.
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
Εμπόριο χωρίς ήθος.
Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
Λατρεία χωρίς θυσία."
ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ
Είναι μια συλλογή από τα "Αγαπημένα" μου!
Ελπίζω να τα βρείτε κι εσείς, τουλάχιστον ενδιαφέροντα!
Περιμένω και τα δικά σας "αγαπημένα" και σχόλια!
/Θέμης
--------------------------------------------------------------------
"H πραγματικότητα του άλλου προσώπου δε βρίσκεται
σ' αυτό που σου αποκαλύπτει, αλλά σ' εκείνο που να
σου αποκαλύψει δεν μπορεί.
Γι' αυτό σαν θέλεις να τον καταλάβεις, μην ακούς
αυτό που λέει, αλλά μάλλον αυτό που δε λέει.
Tα μισά απ' όσα λέω είναι δίχως νόημα' αλλά τα
λέω για να σ' αγγίξουν τ' άλλα μισά. "
KAHLIL GIBRAN
--------------------------------------------------------------------
"Τότε κατάλαβε πρώτη φορά,
πως ήταν μόνος,
πως μοναξιά, ίσως, πήγαινε να πει
να τριγυρνάς δίχως σκοπό
με μια αγκαλιά λουλούδια"
Χρήστος Μπουλώτης
-------------------------------------------------------------
"Υπάρχει η επανάσταση που κάνει κανείς
στην εφηβεία του, μπουκωμένος από
μεγάλες προσδοκίες και υπάρχει και η
επανάσταση που, καμιά φορά, κάνει
κανείς στην ωριμότητά του, μπουκωμένος
από μεγάλες απογοητεύσεις..."
Μάρω Βαμβουνάκη
(Οι παλιές Αγάπες πάνε στον Παράδεισο)
-------------------------------------------------------------"...απ' τη ζωή ενός ανθρώπου, η ζωή του είναι το μισό.
Το άλλο μισό είναι τα κενά της..."
Η μυθολογία του ενός, Γιώργος Μανιάτης
-------------------------------------------------------------
"Ο Mark σκέφτηκε πως αυτό ήταν η κόλαση. Νά 'χεις αιωνίως μπροστά σου την ίδια ομορφιά, και το μάτι να μην μπορεί να ξεκουραστεί πάνω σε κάτι το άσχημο, το αδιάφορο!"
Μαργαρίτα Καραπάνου, Ο υπνοβάτης
-------------------------------------------------------------
"...η αγωνία για τον θάνατο και τη μεταθανάτια μοίρα είναι εγγενής στον άνθρωπο. Όλη η φιλοσοφία σε τούτη την αγωνία ριζώνει. Κι η τέχνη κι η ποίηση. Κι ο έρωτας ακόμα από τρόμο ίσως θανάτου σπέρνεται."
Μάρω Βαμβουνάκη, Τανγκό μες στον καθρέφτη
-------------------------------------------------------------
"Η τέχνη και η ποίηση δε μας βοηθούν να ζήσουμε. Η τέχνη και η ποίησις μας βοηθούνε να πεθάνουμε"Εν ανθηρω ελληνι λόγω, Νίκος Εγγονόπουλος
-------------------------------------------------------------
"Κι εδώ βρίσκεται η αιτία της μελαγχολίας των περισσοτέρων ανθρώπων. Στην απόσταση, δηλαδή, του επιθυμητού απ' το πραγματικό. Όσο πιο μεγάλη είναι, τόσο πιο επικίνδυνη..."
Ζάχαρη στην άκρη, Ευγενία Φακίνου
-------------------------------------------------------------"Μες στις μεγάλες πολιτείες οι άνθρωποι,
αγαπούν ορμητικά και πεθαίνουν
Τρέχουν, τα λόγια τους βαραίνουν πρόωρα,
οι καρδιές τους σφυροκοπούν σαν το μέταλλο"
Μανόλης Αναγνωστάκης
-------------------------------------------------------------
"Όταν αρχίσετε να ζείτε, τότε θα καταλάβετε πως ότι βλέπετε τριγύρω σας είναι προορισμένο να χαθεί μια μέρα, πως ό,τι αγαπήσατε θα λείψει. Αυτό το σφίξιμο της καρδιάς είναι που δίνει και σύγκαιρα εξαγνίζει τη λαχτάρα"
Κοσμάς Πολίτης, Το Λεμονοδάσος
-------------------------------------------------------------
Αυτοί που αυτοκτονούν
γεννιούνται για να αυτοκτονήσουν
Ζιλ Ντασσέν
-------------------------------------------------------------
"Οι Μεγάλοι Εραστές πεθαίνουν χωρίς Αγάπη,
Γιατί είναι γεννημένοι για τη Μεγάλη Αγάπη..."
-------------------------------------------------------------
"Τα σπουδαία πράγματα δεν μπορεί να τα φωνάζει κανείς. Την "κραυγή της αγάπης" ή του μίσους την ακούει κανείς μόνο στα μελοδράματα ή από τους άμουσους, που είναι το ίδιο πράγμα"
Λίγεια, Τζιουζέππε Τομάζι ντι Λαμπεντούζο
-------------------------------------------------------------
"Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους κι εθεώρησαν την ύπαρξή τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται όλο και περισσότεροι μαζί με τας αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι..."
(Από το σημείωμα που άφησε ο Καρυωτάκης πριν προχωρήσει σε μια πράξη δειλίας αλλά και ασύλληπτης δύναμης. Η αντίσταση τιμής τιμωρείται με θάνατο)
-------------------------------------------------------------
"Απ' όλες μας τις σχέσεις και τις πιο ιδανικές βγαίνουμε στο τέλος προδωμένοι βρωμισμένοι" (...)
"Δεν έχω σκοτάδι εγώ. Ολόκληρος είμαι στο φως κι ίσως αυτό να σας γοήτευσε σε μένα όμως για μένα αυτή είναι η λέπρα μου οτι το φως, Θεέ μου το φως μ' έχει όλο διαπεράσει και δεν υπάρχει για μένα στον κόσμο σκιά"(...)
Ο εχθρός του ποιητή, Γιώργος Χειμωνάς
-------------------------------------------------------------
ΕΡΩΤΑΣ: "Ο κόσμος είναι γεμάτος ζευγάρια που είναι τυχαία μαζί. Είναι ανόητο αυτό, πρέπει να απαντάμε στις προκλήσεις και να.. δημιουργούμε προκλήσεις."
ΠΑΘΟΣ: "Η μεταμοντέρνα αντίληψη ζωής απεχθάνεται το πάθος και τις οριακές καταστάσεις. Με ενοχλεί αλλά και με ενδιαφέρει ως φαινόμενο"
ΤΥΧΕΡΟΣ: "Είναι ο υγιής. Όταν είσαι υγιής δεν έχεις το δικαίωμα να μην κάνεις το παν για να είσαι ευτυχής."
ΕΥΤΥΧΗΣ: "Αυτός που είναι, ξέρει τι σημαίνει"
Χρήστος Χωμενίδης, (Τα Νέα, 23/11/95)
-------------------------------------------------------------Τα 7 που δεν πρέπει να έχεις:
"Πλούτο χωρίς μόχθο.
Πολιτική χωρίς αρχές.
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
Εμπόριο χωρίς ήθος.
Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
Λατρεία χωρίς θυσία."
ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ
-------------------------------------------------------------
14 Σεπ 2007
Λοιπόν δείτε τι έπαθα σήμερα!! Εσείς τι θα κάνατε?
Γυρνώντας από τη δουλειά το απόγευμα, πάω να παρκάρω στο πάρκινγκ της παραδιπλανής πολυκατοικίας που βάζω το αυτοκίνητο (115 ευρώ το μήνα, σε παράκεντρο της Θεσσαλονίκης για όποιον ενδιαφέρεται - αλλά δεν έχει άδειες θέσεις) και βλέπω ένα τρελό μποτιλιάρισμα μπροστά στην είσοδο και παραπλεύρως.. Ένας ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ είχε παρκάρει μπροστά στην είσοδο, αποκλείοντας την πρόσβαση (και την έξοδο) από το πάρκινγκ! Είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και 4 αυτοκίνητα (μαζί με το δικό μου) δεν μπορούσαν να μπουν!
Κόρνες, βρισιές, κόσμος στα μπαλκόνια, περαστικοί αργόσχολοι και περίεργοι, ήταν όλοι εκεί! Τρελό πανηγύρι! Ο τύπος δεν είχε αφήσει ούτε ένα χαρτάκι με κάποιο τηλέφωνο! Κάποιος τηλεφώνησε στην αστυνομία και του είπαν ότι λόγω ΔΕΘ, θα αργήσει να έρθει περιπολικό και πως όλοι οι γερανοί είναι "σε υπηρεσία". Όσο περνούσε η ώρα, τα νεύρα και η ένταση κορυφώνονταν! Όλοι αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε ποιος μπορεί να είναι τόοοοσο Μαλάκας που δε σκέφτεται ότι κλείνοντας ένα Παρκινγκ ουσιαστικά κλείνεις45 τουλάχιστον αυτοκίνητα! "-Κανένας από αυτούς τους Αλβανούς θα είναι! Έτσι κάνουν! Στ' αρ****ια τους! - "Μπορεί να είναι ναρκομανής!", αναφώνησε κάποιος άλλος γείτονας! "Μπα!! Οι Αλβανοί φοβούνται! Οι Ρωσοπόντιοι είναι οι χειρότεροι!!" "Μήπως είναι κανένας παππούς ρε παιδιά?" Ότι θες άκουγες! (Είναι καταπληκτικό το πώς βγαίνει τόσο εύκολα ο χαρακτήρας του Έλληνα σε κατάσταση έντασης!).
Μετά από 45 λεπτά περίπου, κι αφού είχα αρχίσει να βαριέμαι την αναμονή και τη λαϊκουριά των δήθεν καλύτερων συν-ελλήνων και ενώ ήμουν έτοιμος να φύγω για το πατρικό, (η αστυνομία άφαντη ε?), σκάει μύτη ένας πιτσιρικάς από απόσταση και με ένα αθώο και συνάμα ηλίθιο βλέμμα φωνάζει: "Ωχ! εμένα περιμένετε?" (αλλά το βήμα πιο αργό και από χελώνα.. καμιά επαφή με την πραγματικότητα!) Εκεί ήταν που ανέλαβα δράση και πέταξα την ατάκα: "Μεγάλε σκέψου μια καλή δικαιολογία όσο έρχεσαι, γιατί εδώ έχουμε μαζευτεί πολλοί και σε περιμένουμε με άγριες διαθέσεις! Και μη μου πουλήσεις καμιά τρελίτσα εμένα, γιατί είμαι έξω με αναστολή!" (Εξυπνάδα κι εγώ.. μια φορά σε αντίστοιχη φάση που το ξαναείπα αυτό παραλίγο να φάω ξύλο! Αλλά τώρα τη ζύγισα την κατάσταση.. με έπαιρνε :-))
Τι ήθελα και το είπα αυτό!!! Το μόνο που κατάφερα ήταν να ξεσηκώσω τον όχλο που καραδοκούσε περιμένοντας το σύνθημα!! Άρχισα να το λυπάμαι το παιδί! Πιστέψτε με.. με όλα αυτά που άκουσε.. και μόνο το βλέμμα του να βλέπατε θα καταλαβαίνατε ότι εκείνη τη στιγμή το μόνο που θα ήθελε ήταν.. τη Μαμά του!... Κάτι έπρεπε να κάνω για να επανορθώσω! Όπως έδωσα το σύνθημα για "επίθεση", έπρεπε να σφυρίξω και τη λήξη! Ξαναμπαίνω λοιπόν μπροστά και με ηγετική περηφάνια ανάμεσα στους εξαγριωμένους 50ρηδες, αρχίζω τα δικηγορίστικα.. "Να λες πάλι καλά που η γειτονιά έχει καλούς ανθρώπους που όσο εξαγριωμένοι και να είναι.. συγχωρούν"... και άλλα διάφορα τέτοια χαζά.. Η τελευταία μου φράση ήταν "Άντε, είσαι τυχερός που δεν ήρθε ακόμα η αστυνομία και βιαζόμαστε! Πάρε το αυτοκίνητο και φύγε πριν αλλάξουμε γνώμη! (χρησιμοποίησα πρώτο πληθυντικό όπως κάνουν οι δικηγόροι. Ξέρετε.. «Εμείς φονεύσαμε κύριε Πρόεδρε! Το παραδεχόμαστε!»"... Αμ δε!!! Το πείσμα και η εκδικητικότητα έδιναν ρεσιτάλ! Σύσσωμοι οι κάτοχοι των 5 πλέον (χωρίς εμένα) οδηγών επέμεναν ότι θα περίμεναν την αστυνομία και δεν άφηναν τον μικρό (που ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα) να φύγει!
Απογοητεύτηκα.. από όλους.. κι από εμένα που έκανα την αρχή.. Με σκυμμένο το κεφάλι αποχώρησα (αφού πάρκαρα κανονικά εννοείται) με την ευχή να τη γλυτώσει ο νεαρός (που μάλλον είναι ερωτοχτυπημένος και πήγε επίσκεψη στην κοπέλα του, αν κρίνω από το χαζοχαρούμενο βλέμμα του πριν συνειδητοποιήσει το χάος που δημιούργησε και τις δικαιολογίες που είπε.. (ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον πρόλαβε να… )
Κάτι μέσα μου έλεγε ότι έπρεπε να τον σώσω! Μόλις ανέβηκα σπίτι, πήρα τηλέφωνο στο 100 και ρώτησα αν έχει ξεκινήσει το περιπολικό για τη διεύθυνση που κάποιος έκλεισε ένα παρκινγκ. Μόλις μου είπε ότι έχει φύγει περιπολικό από το Α' Αστυνομικό τμήμα πριν 5 λεπτά, δίνω άκυρο και τους λέω να μην έρθουν! Όπερ και εγένετο! Μετά από 20 λεπτά, είδα από το μπαλκόνι τον κόσμο να διαλύεται και τον καημένο "ασυνείδητο" να φεύγει...
Τέλος καλό.. όλα καλά?
Δε θα το λεγα.. Τα σχόλια δικά σας!
13 Σεπ 2007
ΚΛΕΙΣΤΟ ΜΕΧΡΙ ΝΕΟΤΕΡΑΣ...
Βαριέμαι να γράψω! Όποιος θέλει μπορεί να αφήσει μήνυμα ! Γράψτε ότι θέλετε! Απλά να ξέρετε ότι μπορεί να αργήσω να το λάβω... ;-)
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)