Ποτέ την Κυριακή;;;

Αν δε με απατά η μνήμη μου, παραδοσιακά τα μαγαζιά παρέμεναν ανοιχτά την τελευταία Κυριακή κάθε έτους… Κάνω λάθος; Γιατί φέτος έγινε τόσος ντόρος για το αν θα μείνουν κλειστά ή ανοιχτά;

Διαβάζω στο site του εμπορικού συλλόγου Αθηνών (http://www.esathena.gr/modules/article/view.article.php/588/c6) : «Διευκρινίζεται ότι όσοι υπάλληλοι επιλέξουν να εργασθούν την Κυριακή 28 Δεκεμβρίου θα αμειφθούν με προσαύξηση κατά 75% καθώς και με μία επιπλέον μέρα άδειας (ρεπό), η οποία θα δοθεί υποχρεωτικά εντός του Ιανουαρίου 2009. Εναλλακτικά, μετά από κοινή απόφαση των μερών (εργαζόμενοι – εργοδότες), μπορεί η ημέρα απασχόλησης αντί για άδεια να πληρωθεί και σε αυτή την περίπτωση ισχύει επιπλέον προσαύξηση κατά 75%».

Να και κάτι καλό! Προσωπικά την παραπάνω «συμφωνία» τη βρίσκω πολύ συμφέρουσα για τους εργαζομένους! Και τη μέρα θα την πληρωθούν με το παραπάνω, αλλά επιπλέον θα πάρουν και μια μέρα έξτρα άδεια (ρεπό) μέσα στον επόμενο μήνα! Κι όλα αυτά μόνο για όσους «επιλέξουν» να δουλέψουν! Οι υπόλοιποι που δεν επιθυμούν, κανονικά θα χαρούν την «αργία» της Κυριακής… (τώρα βέβαια παραμένει το ερώτημα, πώς μπορεί να εξασφαλιστεί η «ελευθερία της επιλογής» από τη στιγμή που η άρνηση μπορεί να συνεπάγεται και απόλυση.. είναι δύσκολοι οι καιροί…)

Το ξέρω ότι θα στεναχωρήσω και πάλι τους «φίλους μου» από το ΠΑΜΕ με αυτά που θα πω, αλλά εδώ και χρόνια προσμένω την ώρα που επιτέλους θα είναι τα καταστήματα, αλλά κυρίως ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ και οι τράπεζες ανοιχτά και τα Σαββατοκύριακα! Και όχι μόνο για ένα Σαββατοκύριακο το χρόνο, αλλά για όλα!!!

Δυστυχώς δεν είμαι εισοδηματίας για να έχω το χρόνο που θα ήθελα για να τακτοποιώ τις προσωπικές μου δουλειές, δυστυχώς δεν είμαι ελεύθερος επαγγελματίας για να στέλνω τη γραμματέα για τις αγγαρείες, δυστυχώς δεν είμαι δημόσιος υπάλληλος για να πηγαίνω και να φεύγω από την υπηρεσία μου όποτε γουστάρω, δυστυχώς δεν είμαι ούτε συνταξιούχος για να ξυπνάω από τα άγρια χαράματα και να πηγαίνω στην τράπεζα για να πιάνω κουβέντα με τα άλλα συμπαθέστατα παππούδια και φυσικά να έχω προτεραιότητα στη σειρά πριν ακόμα ανοίξουν οι τράπεζες…

Καταλαβαίνω ότι σαν μισθωτός ιδιωτικός υπάλληλος, είμαι μειοψηφία σε μια χώρα γερόντων και βολεψάκηδων, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα πρέπει να συμφωνήσω με την πλειοψηφία (είναι όντως;) που θέλει να κάθεται την Κυριακή, ενώ από εμένα θα μου αφαιρούνται κάθε μήνα ώρες εργασίας επειδή όλες τις άλλες ώρες εκτός από 09.00-17.00 που εργάζομαι, οι υπηρεσίες έχουν κατεβασμένα τα ρολά! Άσε που με ένα κεφάλι καζάνι μετά από τόσες ώρες συνεχόμενες στον υπολογιστή, συνήθως δεν έχω καθόλου κουράγιο για shopping τις καθημερινές!

Πριν πέσετε να με φάτε, να ξεκαθαρίσω ότι ποτέ δε θα υποστήριζα την αύξηση των θεσμοθετημένων και καθιερωμένων 40 συνολικών ωρών εργασίας την εβδομάδα (αν κι αυτό ούτε στα χαρτιά ισχύει τελικά)! Αυτό που εννοώ, είναι ότι ίσως θα έπρεπε η Κυβέρνηση, τα συνδικάτα και οι λοιποί «προστάτες» των εργαζομένων, σκεπτόμενοι πιο προσεκτικά και διορατικά, να μελετήσουν εναλλακτικές προτάσεις ενόψει επικείμενης οικονομικής κρίσης και νέου κύματος απολύσεων και να μην λένε απλώς ΟΧΙ σε όλα, δίνοντας την ψευδαίσθηση ότι με αυτόν τον τρόπο κάνουνε το χρέος τους…
Κι επειδή εγώ δεν είμαι τίποτα από τα παραπάνω, μπορώ να λέω ότι μου κατέβει, χωρίς να φοβάμαι το «πολιτικό κόστος»! Προσωπικά λοιπόν, θα ήθελα τόσο τα καταστήματα, όσο και οι υπηρεσίες, να παραμένουν ανοιχτά ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ! ΚΑΙ ΣΑΒΒΑΤΟ ΚΑΙ ΚΥΡΙΑΚΗ! ΧΩΡΙΣ ΑΥΞΗΣΗ ΩΡΩΝ ΕΡΓΑΣΙΑΣ! Να προσλάβουν κι άλλους υπαλλήλους! Να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας! Κι αν κρίνω από το γεγονός ότι κάθε Σάββατο με πιάνει αγοραφοβία από τον κόσμο και την ταλαιπωρία στα super market και τα καταστήματα, πιστεύω ότι πολλοί είναι αυτοί που έχουν σκεφτεί το ίδιο!

Κι αν τελικά γίνει (επιτέλους) κάτι τέτοιο, η ευθύνη των συνδικαλιστών και του νομοθέτη είναι να διασφαλίσει ότι δε θα θιγούν τα όρια ωρών εργασίας ανά εργαζόμενο και ότι θα δημιουργήσει κίνητρα τόσο στους εργαζόμενους, όσο και στους επιχειρηματίες, όπως π.χ. με την παραπάνω απόφαση του εμπορικού συλλόγου Αθηνών, που να εξασφαλίζει επιπλέον μια δίκαιη μορφή λειτουργίας, π.χ. να περιορίζει την εργασία μέσα στο ΣΚ σε μια φορά το μήνα το πολύ για κάθε εργαζόμενο, με κυκλικές βάρδιες για όλους τους εργαζομένους, ώστε 2 μέρες της εβδομάδας να είναι πάντα μη εργάσιμες (και διαθέσιμες για περαίωση άλλων υποχρεώσεων), ή κάπως έτσι.

Φυσικά η παραπάνω πρόταση είναι μια σκέψη της στιγμής, χωρίς ανάλυση σε βάθος και σίγουρα έχει κενά και προβλήματα… Α ναι! Βρηκα ένα κενό! ΝΑ ΙΣΧΥΕΙ ΤΟ ΙΔΙΟ, ΔΗΛΑΔΗ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΝΟΥΝ ΑΝΟΙΧΤΑ ΤΑ ΣΑΒΒΑΤΟΚΥΡΙΑΚΑ ΚΑΙ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΑΤΑΣΤΗΜΑΤΑ! :-)

Ακόμα κι έτσι να είναι όμως, ίσως θα έπρεπε να προβληματιστούμε όλοι, και αυτοί που συμφωνούν, αλλά κυρίως αυτοί που διαφωνούν, για να προετοιμαστούν και να αναπτύξουν την επιχειρηματολογία τους καλύτερα… Και οι μεν, και οι δε!

Θέμης

Υ.Γ. Καλό Κουράγιο για την καινούργια χρονιά που έρχεται!!!

ΑΝΑΡΧΙΚΟΙ ΤΟΥ ΚΑΝΑΠΕΟΣ...

...Είμαστε όλοι εμείς, που αυτή τη στιγμή παρακολουθούμε από την τηλεόραση τους 100 κουκουλοφόρους και τους χιλιάδες μαθητές να προσπαθούν να ΣΩΣΟΥΝ την τιμή της χώρας και την αξιοπρέπειά μας!

Ανάμεικτα συναισθήματα, από τη μια η οργή για τη δολοφονία του 15χρονου Αλέξανδρου από έναν σχιζοφρενή συν-έλληνά μας που (π)έτυχε να κερδίσει την εμπιστοσύνη του κράτους για να μας προστατεύει, από την άλλη ο φόβος μήπως τεθεί σε κίνδυνο η δική μας περιουσία ή ακόμα και η ίδια μας η ζωή από τα οργισμένα και συμπαθή κατά τ' άλλα "παλιόπαιδα", η ανησυχία για την παγκόσμια οικονομική κρίση, η εργασιακή ανασφάλεια και εκμετάλλευση των εργαζομένων, τα οικονομικά σκάνδαλα των τελευταίων ετών με πρωταγωνιστές τους εκπροσώπους του "Θεού" και του "Λαού", τα golden boys, τα play boys, η απουσία των ανθρώπινων αξιών και της κατάλληλης παιδείας, η κατευθυνόμενη δημοσιογραφία, οι "γαλάζιοι", οι "πράσινοι", οι "κόκκινοι" διορισμοί από την πίσω πόρτα, η αναξιοκρατία, η ΜΗ ΕΦΑΡΜΟΓΗ των τεστ δεξιοτήτων γι αυτούς που εργάζονται ήδη στο δημόσιο τομέα, η ανικανότητα και η ανευθυνότητα των "Ανευθυνόμαστε για τις ζημιές" πολιτικών μας, και πολλά άλλα παραδείγματα που τελειωμό δεν έχουν, μας οδήγησαν σήμερα, όλους μαζί, ενωμένους, να σπάμε τα ρεκόρ τηλεθέασης και τα μηχανάκια της AGB, για να παρακολουθούμε παρέα με μια coca-cola και ένα πιτόγυρο (εγώ αυτά παρήγγειλα πάντως) την "εξέλιξη" του είδους μας μέσα από τα κανάλια της τηλεόρασης!

Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο εμείς...

ΑΥΤΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ! Οι ψευτο-αναρχικοί του Κανα-πέος!

Κι αν εμείς έχουμε συμβιβαστεί με μια πραγματικότητα που μας κάνει να ελπίζουμε ότι με το πολύ κάπνισμα και τα μεταλλαγμένα προϊόντα που καταναλώνουμε, μπορεί και να ευτυχίσουμε να ΜΗ ΔΟΥΛΕΥΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΟΥΜΕ σε ηλικία 100 ετών και ΝΑ ΜΗ ΔΟΥΜΕ τα χειρότερα που έρχονται, οι νεότερες γενιές, οι μαθητές που αυτή τη στιγμή έχουν εξαφανιστεί από τα σπίτια τους σ' όλη τη χώρα και καθοδηγούνται από το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, έχουν ακόμα δικαίωμα στη ζωή και έχουν κάθε δικαίωμα να θέλουν να "διαλύσουν" και να καταστρέψουν το "κράτος δικαίου" που τους περιμένει!

Ποιος θα ήθελε να είναι σήμερα 16 και 18 χρονών; Τι μπορούμε να υποσχεθούμε στη νέα γενιά;

Προσωπικά δεν μπορώ να τους υποσχεθώ τίποτα.. Και ευτυχώς, είμαι από τους τυχερούς... δεν έχω παιδιά (απ' ότι ξέρω τουλάχιστον)!

Εύχομαι όμως να μπορούσα να ήμουν Πρωθυπουργός...Έστω για μια μέρα!! Έστω για σήμερα!! Γιατί τότε μόνο θα μπορούσα να κάνω κάτι και να νιώθω ότι έκανα κάτι σωστό για αυτή τη χώρα και για αυτόν το λαό... ΝΑ ΠΑΡΑΙΤΗΘΩ!

Θέμης

ΖΕΙΤΕΙΤΑΙ ΠΑΚΙΣΤΑΝΟΣ ΚΑΜΙΚΑΖΙ...

...Η΄ ΚΙΝΕΖΟΣ ΠΥΡΟΤΕΧΝΟΥΡΓΟΣ, ΓΙΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΕ ΜΗ ΚΥΒΕΡΝΗΤΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΠΟΥ ΠΡΟΩΘΕΙ ΤΑ ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΑ ΙΔΕΩΔΗ ΚΑΙ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ ΣΤΗ ΣΥΜΦΙΛΙΩΣΗ ΤΩΝ ΛΑΩΝ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΤΗΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΕΙΡΗΝΗΣ.

Πληροφορίες και καταθέσεις βιογραφικών, ενταύθα!

Σημείωση: Οι ενδιαφερόμενοι θα πρέπει να έχουν συμπληρώσει το 18ο έτος της ηλικίας τους, να έχουν υπηρετήσει σε μάχιμες στρατιωτικές μονάδες και να έχουν κάνει δική τους ασφάλεια ζωής. Η θέση (μερικής απασχόλησης) θα καλυφθεί με σύμβαση έργου.

Nee Hao China!

Hi all,

Today's post is written in simplified english, because this blog has finally broken the borders of the Greek country, has broken also the borders of the European Continent and has been reached at the edge of the world, up to the far East! :-P

After 8 months absence from the blogging activities, I should have many things to say from my experience of living and working in Shanghai of China! Well, I am back at home again but this time I would like to send a message to the people of PRC (People's Republic of China) :-)

Something that you may don't know is that China and Greece have much in common regarding the culture and the traditions, and that Chinese people respect the Greeks and admire the ancient greek civilization and philosophy, sometimes even more than we do! If you want to add a comment on this post, please show some respect to them too! :-)

08-08-08 was a historical date for all the mankind. It will remain as the date where China opened a window (not the door yet :-)) to the world! More than 4 billion people watched one of the best opening ceremonies at the history of the Olympic games! As a Greek, I am proud that some people (a few unfortunately) can understand the philosophy and the initial meaning of the Olympic games and the Olympic spirit. As a Chinese, you should be proud for your country too! Both China and Xi La inherited two of the oldest civilizations of the world! Even if nowadays we do not have much in common with our ancestors, it is good to get inspiration by their philosophy :-)

Many people complain and disagree with the modern spirit of the Olympics, with the unbelievable expensive opening ceremonies, with this hunt for success, glory and money, while at the same time the misery and poverty can be seen to the next door! At school, teachers use to teach us that at the ancient years, all the wars were ceased during the Olympic games and that the winning athletes were awarded olive wreaths in contrast with what is happening today, where these events are a good chance for "a few" to get money quickly and easily thanks to the evolution of technology and to the global sponsors. For most people, the modern Olympic games is one of the biggest marketing products, with more negative than positive parts for the most people of the country that hosts the games.

The example of the Olumpic games at Athens on 2004, is the most suitable for someone to claim that there is no doubt that the above opinions are (unfortunately) true. A small country like Greece, had to spend huge amounts for the Olympic games. The USA threatened that if the security was not controlled by the Americans, they should not allow their athletes to join the Olympic games. As a result, as a political scandal revealed some years later, some could spy even the personal conversations of the Greek Prime Minister through his mobile phone, during the Olympic games in Athens! Also, after 4 years, many of the constructions that were built for the Olympic games in Athens, have been abandoned and no longer exist. Now, the Greek economy is much worse than it was before the Olympic games. The cost of life has been increased dramatically the latest years, people with Master degree and PhD cannot find a job, the taxes have been increased and the economists say that the Greek people have to pay for many years in order the country to recover from the expenses of the Olympics.

After the above, you may think that I am against the Olympics.. No! I just described the dark side of the modern Olympics. Even if the meaning of the games has been lost, this should be another reason why we have to support the Olympic spirit! And the Chinese people seem that they have this spirit! They welcome you, they smile at you, they want to be friends with you! They have one dream! One dream, one world! A better world! The problem is not China! The problem is the rest of the world.. The "western world", the "modern" ones! Please, try not to be like them! Not to be like "us"!.....

/xie xie :-)

Άντε, να φεύγω τώρα... ήρθε η ώρα.. Και ίσως... Σας Ξαναδώ! Αντίο...

Πάει ο παλιός ο χρόνος... Καλή Χρονιά!

Και ναι... 5, 4, 3, 2, 1... ΜΠΟΥΜ!

Άλλος ένας "γέρος" χρόνος θα έχει φύγει όταν θα διαβάζεις αυτές τις γραμμές..

"Γέρε χρόνε φύγε τώρα,
πάει η δική σου η σειρά
ήρθε ο νέος με τα δώρα,
με τραγούδια και χαρά"

Αυτό είναι το μήνυμα της Πρωτοχρονιάς.. Διώχνουμε τον "γέρο".. Ότι είχες να μας δώσεις το έδωσες! Πήγαινε τώρα σε καμιά γωνιά να πεθάνεις.. Δε σε θέλουμε! θέλουμε τον νέο που θα μας φέρει δώρα, τραγούδια και χαρά...

Γαμώ την πρωτοχρονιά μου γαμώ! Και μιλάμε μετά για "αγάπη", καλοσύνη, ηθική κλπ.. Όταν από βρέφη μας κάνουν πλύση εγκεφάλου και μας μαθαίνουν τη "σημασία" του χρόνου, τι περιμένεις...! Που δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια ανακάλυψη του ανθρώπου για να μας αγχώσει και να μας θυμίσει ότι δεν υπάρχει το.. άπειρο! Να μας θυμίσει πως ό,τι κάνουμε, ό,τι ζούμε, ό,τι αισθανόμαστε, κάποτε θα τελειώσει.. Και θα τελειώσει με τον χειρότερο τρόπο! Όπως ο γέρος χρόνος.. όσο γερνάμε δε θα μας θέλει κανείς.. Κανείς δε θα είναι πιο όμορφος, πιο νέος, πιο αγαπητός, πιο "ζωντανός", απ' ότι είναι σήμερα! Κάθε μέρα που περνά τα ανθρώπινα κύτταρά μας πεθαίνουν! Κάθε μέρα πεθαίνουμε...

Και για όλα αυτά φταίει... Ο χρόνος! Ποιος εφηύρε το χρόνο? ο Άνθρωπος! Για όλα φταίει ο άνθρωπος..

Ποιος είχε πει.. "Αγαπώ τους νεκρούς.. αγαπώ και τους ζωντανούς! Αυτούς που δεν μπορώ είναι τους μισοζώντανους"; Αν σε άγγιξαν οι σκέψεις μου, κάπως έτσι μάλλον θα φαίνομαι στα μάτια σου τώρα..

Εγώ έχω άλλη σχέση με το χρόνο. Σημασία για μένα έχει αυτό που μένει όταν ο χρόνος θα έχει φύγει.. Από τότε που θυμόμαστε τον εαυτό μας, υπάρχουν στιγμές (ευχάριστες και δυσάρεστες) που μας έχουν μείνει στο μυαλό σα να τις ζούμε ακόμα! Σα να μην πέρασε ούτε στιγμή! Κι αν θεωρήσουμε ότι ο χρόνος είναι μια τεθλασμένη γραμμή, με αρχή και τέλος, τότε σύμφωνα με την γεωμετρία, η γραμμή αποτελείται από άπειρα σημεία. Έτσι κι ο χρόνος, αποτελείται από άπειρες στιγμές! Πολλές φορές (τις περισσότερες), δεν καταλαβαίνουμε τη σπουδαιότητα των στιγμών όταν τις ζούμε αλλά καταλαβαίνουμε την αξία τους αργότερα. Κι αυτό είναι κρίμα. Νομίζω ότι οφείλεται στο ότι τα περιμένουμε όλα από το μέλλον και ξεχνάμε να ζήσουμε το σήμερα, το τώρα! Όπως τώρα που περιμένουμε με λαχτάρα τον καινούργιο χρόνο!

Ξέρουμε όμως να ζούμε το τώρα; με μια εντελώς προβλέψιμη και σπασμωδική αντίδραση σε μια κρίση πανικού για τις στιγμές που χάσαμε ή γι αυτές που δεν ήρθαν, θα αρχίσουμε να παλιμπαιδίζουμε, να μεθάμε, να καταναλωνόμαστε σε ανούσιες σχέσεις και ανόητες πράξεις, ως που να εξευτελίσουμε εντελώς τη ζωή μας και να μας γίνει σα μια ξένη φορτική, όπως λέει κι ο Καβάφης ("Όσο μπορείς" - 1913)

Τι άλλες επιλογές έχουμε; Ένα είναι σίγουρο: Πως από τη στιγμή που δώσαμε υπόσταση στο χρόνο, η δεσμευτικότητα των αποφάσεών μας θα μας οδηγεί σχεδόν πάντα πίσω στην ανελευθερία του χρόνου από την οποία δραπετεύσαμε.. Δε νομίζω ότι μπορούμε να κάνουμε τίποτα! Παρά μόνο ίσως.. Να αισθανόμαστε έντονα.. όχι να ζούμε έντονα! Να αισθανόμαστε! Να αισθανόμαστε τους ανθρώπους, την ομορφιά της ζωής, τη φύση! Να αγαπάμε τη ζωή! Να αγαπάμε! Έτσι απλά! Χωρίς περαιτέρω ανάλυση! Τότε μόνο, ίσως αποκτήσει πραγματικά αξία η ύπαρξή μας...

Καλή Χρονιά!
Θέμης.

Υ.Γ.
Μου ευχήθηκες "άπειρη αγάπη στο άπειρο (...?)".

Σου απαντώ: Και μια στιγμή ν' αγαπηθούμε, το ίδιο κάνει (...?) ;-)

Ένα Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα

Και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι από αύριο το απόγευμα μπαίνω σε γιορτινό mode!

Διάλλειμα λίγων ημερών από την "αγαπημένη" μου καθημερινότητα... Ανάμεικτα τα συναισθήματα.. Όσο σκεφτόμουν πριν λίγο καιρό πόσο ανάγκη είχα από "διακοπές", τόσο περίεργα νοιώθω τώρα που επιτέλους φτάνει αυτή η στιγμή! Σχεδόν έφτασε! Τι έχω κανονίσει; που θα πάω; πώς θα περάσω τις μέρες μου; τι επιλογές έχω;

Ερωτήματα που έπρεπε να τα σκεφτώ νωρίτερα.. ή να μην τα σκεφτώ καθόλου..
..Θα πάω όπου με πάει ο άνεμος.. ελπίζω να φυσήξει!

Και το πνεύμα των Χριστουγέννων;
..Ελπίζω να μ' ακολουθεί κι αυτό! Χωρίς το "Last Christmas" των Wham αν είναι δυνατόν!!

Ελπίζω το πνεύμα των Χριστουγέννων να μας επισκεφτεί όλους! Εκτός από τις τετριμμένες πια αλλά ουσιαστικές ευχές για υγεία, αγάπη και ευτυχία, εύχομαι όλοι οι άνθρωποι, όπου κι αν πάνε, ότι κι αν κάνουν, να περάσουν αυτές τις μέρες μαζί με στους ανθρώπους που νοιάζονται και αγαπούν!




-----------------------------------------------------------------------------------
Σάββατο (Οι Στίχοι είναι του Χρήστου Κρετσόβαλη, φυλακισμένου στις φυλακές Λάρισας)

Μια ζωή σαν το δραπέτη, χρεωμένος πουθενά
με το νου λακκούβα σκέτη, σ' αδιέξοδα στενά

Είχα λόγους για να μείνω, μ' άντε πέστα του μυαλού
τις πληγές μου για να σβήνω, κίνησα λοιπόν γι 'αλλού

Κι ένα πρωί ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
κι όλο σε μένα τις κερνούσε

Κάποια στιγμή ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
λες και σε μένα τις χρωστούσε
και τελικά, μόνο αυτός με αγαπούσε

Πριν χαθώ ήμουν πατέρας, ήμουν άντρας κι αδελφός
έμπαινα στο φως της μέρας να πηγαίνω σαν τυφλός

Τώρα μόνος κάθε βράδυ, δίνω στα άψυχα μιλιά
δίνω του καημού χαστούκι, να ξεχάσει τα παλιά

Κάποια στιγμή ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
κι όλο σε μένα τις χρωστούσε

Κάποια στιγμή ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
λες και να ζήσω μου χρωστούσε
και τελικά, μόνο αυτός με αγαπούσε

Περί ασφαλιστικού ο λόγος...

Με αφορμή τη "συζήτηση" για το ασφαλιστικό και την προγραμματισμένη μεθαυριανή πανελλαδική απεργία, σκεφτόμουν πολύ έντονα αν ήθελα να αναπτύξω τις απόψεις μου και τι να πω.. ή μάλλον, τι να πρωτοπώ!

Στην αρχή σκέφτηκα να συγκεντρώσω τα "αιτήματα", ώστε να είμαστε τουλάχιστον ενημερωμένοι για το τι διεκδικούμε.. Είναι τόσο μακρύς ο κατάλογος και τόσα πολλά "τα στραβά" που θα γινόμουν τόσο κουραστικός, που κι εγώ ο ίδιος βαρέθηκα και μόνο που τα σκέφτηκα..

Έτσι σκέφτηκα να τα παραθέσω επιγραμματικά (copy - paste δηλαδή), αλλά το αποτέλεσμα θα έμοιαζε πολύ με τα συνθήματα που παραπέμπουν σε κομματικές γραμμές και ως γνωστόν, απεχθάνομαι τις κομματικές ταμπέλες και ταυτότητες, ιδιαίτερα σε τέτοια θέματα που το αυτονόητο θα έπρεπε να θεωρείται δεδομένο από όλους και ανεξάρτητα πολιτικών πεποιθήσεων.

Κατά συνέπεια, μου είναι πάρα πολύ δύσκολο να θέσω κάποιον προβληματισμό στο συγκεκριμένο θέμα, γιατί το βρίσκω ότι πιο δύσκολο να προσπαθείς να αποδείξεις το.. αυτονόητο!

Ευτυχώς, με την ιδιότητα του εκλεγμένου μέλος της τριμελούς επιτροπής των εργαζομένων της μεγαλύτερης ιδιωτικής Ελληνικής "πολυεθνικής" εταιρίας τηλεπικοινωνιών στο υποκατάστημα της Θεσσαλονίκης, είχα την ευκαιρία και τη δυνατότητα να συζητήσω με πάρα πολλούς συναδέλφους για το ασφαλιστικό, κι έτσι αυτή τη στιγμή μου δίνεται η δυνατότητα να απευθυνθώ στους συναδέλφους μου και να διατυπώσω τις απόψεις μου και τα συμπεράσματα στα οποία κατέληξα και να τοποθετηθώ στα πιο συχνά ερωτήματα που μου τέθηκαν:


- " Η τυφλή εμπιστοσύνη στους χειρισμούς της Κυβέρνησης"
Ομολογώ πως με εξέπληξε αρνητικά η άγνοια της υφιστάμενης κατάστασης, σε σχέση όχι μόνο για το ασφαλιστικό και τις ιδιαιτερότητες των ταμείων, αλλά και οι μεμονωμένες (ευτυχώς) απόψεις περί αναγκαιότητας περιορισμού ή και κατάργησης της σύνταξης, περί αναγκαιότητας ισόβιας εργασίας κλπ., με τη δικαιολογία ότι "αφού δεν υπάρχουν λεφτά, δεν υπάρχουν δουλειές και υπάρχει υπογεννητικότητα, το κράτος πρέπει να συντηρεί περισσότερους συνταξιούχους από εργαζομένους και άρα πρέπει να δεχτούμε τις αλλαγές ως αναγκαίο κακό". Τι είναι αυτά που ακούω ρε παιδιά!!! Και γιατί τους ψηφίζουμε τότε; Για να λύσουν αυτά τα προβλήματα δεν τους ψηφίζουμε; !! Η τραγική ειρωνεία είναι πως οι ίδιοι που αποφασίζουν και προτείνουν 37 χρόνια δουλειάς και για τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και το ύψος της σύνταξης για τους υπόλοιπους, οι ίδιοι έχουν θεσπίσει στον εαυτό τους ΙΣΟΒΙΑ σύνταξη 1400 ευρώ καθαρά μετά από 4 (!!!!) μόλις χρόνια εργασίας, η οποία μάλιστα κατατίθεται άμεσα και όχι στα 65, ή στα 70! Και αυτό βέβαια δεν αφορά τους βουλευτές του Κυβερνώντος κόμματος, αλλά και τους 300! (Και 30.000 να ήταν, πάλι το ίδιο θα αποφάσιζαν.. για τους εαυτούς τους..) ΈΛΕΟΣ!!!

- "Η ανάγκη για λύση στο ασφαλιστικό"
Είναι γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία ανησυχεί με αυτά που ακούει από τους πολιτικούς και τα ΜΜΕ για τα αποθεματικά στα ταμεία. Εύλογο το ερώτημα "Κι αν κάνουμε απεργία και κάνει πίσω η Κυβέρνηση, τι θα αλλάξει; τα ταμεία πάλι θα μείνουν άδεια και μετά από χρόνια θα αδειάσουν κι αυτά που τώρα παρουσιάζονται ως υγιή". Σωστό κι αυτό! Μα δεν φωνάζουμε για να μη γίνει καμία αλλαγή! Φωνάζουμε γιατί οι αλλαγές που πάνε να περάσουν είναι οι πιο ανώδυνες για την Κυβέρνηση τη δεδομένη χρονική στιγμή (που σήμερα είναι, αύριο δεν είναι) και οι πιο επώδυνες και άδικες για τους πολίτες! Η "ενοποίηση" των υγιών ταμείων με τα προβληματικά, είναι μια λύση του ποδαριού, που το μόνο εγγυημένο αποτέλεσμα που μπορεί να επιφέρει είναι να απορροφηθούν οι πόροι του υγιούς ταμείου, και μετά από μερικά χρόνια το πρόβλημα να διογκωθεί και να μην υπάρχουν χρήματα για κανέναν!

- "Το νόημα της απεργίας"
Αυτό που διαπίστωσα επίσης είναι ότι μερικοί (έως πολλοί για να πω την αλήθεια) συνάδελφοι, αν και ανησυχούν για τις επικείμενες αλλαγές για το ασφαλιστικό που ακούγονται στα ΜΜΕ, εκφράζουν μια δυσπιστία στο αν όντως πρόκειται να παρθούν τόσο αντιλαϊκά μέτρα, από τη στιγμή που δεν έχει κατατεθεί ένα συγκεκριμένο νομοσχέδιο από την Κυβέρνηση. Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι, κι εγώ δεν έχω ακούσει ούτε έχω δει τον κυβερνητικό εκπρόσωπο ούτε να διαψεύδει, ούτε να επιβεβαιώνει τις "φήμες" που η ίδια η κυβέρνηση διέρρευσε προς τα ΜΜΕ. Νομίζω πως έχει ξεκινήσει ήδη ο διάλογος για το ασφαλιστικό πάντως.. Τι περιμένουμε; να τελειώσει και μετά να αναρωτιόμαστε γιατί δε μιλούσαμε και γιατί δεν κάναμε τίποτα;

- "Ο φανατισμός των επαγγελματιών συνδικαλιστών"
Αν και δε θέλω να έρθω σε αντιπαράθεση αυτήν ειδικά τη στιγμή με τους (κατά τ' άλλα αγαπητούς) συναδέλφους συνδικαλιστές που πρωτοστατούν συνήθως σε κάθε προσπάθεια επιβολής αντιλαϊκών μέτρων, θα ήθελα να εκφράσω προσωπικά την απογοήτευσή μου για τον τρόπο με τον οποίο προσπάθησαν να "πείσουν" τους συναδέλφους που πιθανόν δεν επιθυμούν να λάβουν μέρος στις κινητοποιήσεις, ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Ο εκφοβισμός και οι χαρακτηρισμοί δεν αρμόζουν στο ήθος και το ύφος των δημοκρατικών συνειδήσεων, άσε που πάντα επιφέρουν αντίθετα αποτελέσματα από τα επιθυμητά. Σκοπός δεν είναι "να εκβιάσουμε" το αποτέλεσμα, αλλά να συσπειρωθούμε και να καταλάβουμε την κρισιμότητα της κατάστασης και το τι διακυβεύεται εν αγνοία μας..

-"Το "προσωπικό κόστος" της Απεργίας
Οι διεκδικήσεις και οι αγώνες πάντα έχουν κάποιο προσωπικό κόστος. Αυτό το κόστος είναι που δίνει αξία στους αγώνες και δημιουργεί αίσθημα ικανοποίησης σε κάθε ιδεαλιστή άνθρωπο που έχει αρχές και θέλει να αγωνιστεί για τις ανθρώπινες αξίες και τα ιδανικά που του επιτρέπουν να ατενίζει με αισιοδοξία και χαμόγελο το μέλλον. Οι εσωτερικές συγκρούσεις με τον εαυτό μας για το ποιο είναι το σωστό, η υπευθυνότητα και ο επαγγελματισμός, η περικοπή του ημερομισθίου, η ηττοπάθεια, είναι αυτά που δημιουργούν τα πιο πολλά προσωπικά διλλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε αυτή τη μέρα. Και τα αντιμετωπίζουμε όλοι μας και ιδιαίτερα εμείς οι εργαζόμενοι του ιδιωτικού τομέα! Την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου, δε θα έχουμε τέτοια διλλήματα! Γιατί θα είμαστε όλοι μαζί, ενωμένοι, στους δρόμους! Κι ας μας παρακολουθούν κι όλες οι κάμερες της τροχαίας! Γιατί αυτό θέλουμε κι εμείς! Αυτή τη φορά θέλουμε και να μας ακούσουν και να μας δουν! ;-)


Την Τετάρτη 12 Δεκεμβρίου, για πρώτη φορά θα ενωθώ με όλους τους εργαζομένους, με όλους τους πολίτες, με όλες τις πολιτικές παρατάξεις, γιατί παρά τις διαφωνίες μας σε πάρα πολλά θέματα, η αγάπη μας για τη ζωή, η ανάγκη για μια καλύτερη ποιότητα ζωής στη δύση της, αλλά και τα μεγάλα προβλήματα που αφορούν τον τόπο μας, το μέλλον μας και το μέλλον των παιδιών μας, μόνο να μας ενώσουν μπορούν και να ενώσουν τις φωνές μας! Είναι ώρα να τις ακούσουν!

/Θέμης


Υ.Γ. Στην ιστοσελίδα της Γ.Σ.Σ.Ε. (http://www.gsee.gr/news/news_facts.php) θα βρείτε αρκετές πληροφορίες για να ενημερωθείτε σχετικά.

Filippos Pliatsikas - An Tha Borousa Ton Kosmo Na Allaza


"face à la mer" by Calogero-Passi

Γενέθλια είναι... θα περάσουν!

"- Χρόνια πολλά Θέμη! Πωπω πως μεγάλωσες! Έγινες κι όλας 4 ετών!...
- Και γιατί μεγάλωσα? πολύ είναι το 4? 1 πάει, 2, πάει, 3 πάει, 4! (μετρώντας με τα δάχτυλα του ενός χεριού). Δε μεγάλωσα! Μικρός είμαι ακόμα..."

Ο παραπάνω διάλογος που αποτελεί ιστορικό ντοκουμέντο, πραγματοποιήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου του 1978! Από τότε είχα καταλάβει την αξία του χρόνου. Πολύ ώριμη σκέψη για κάποιο τετράχρονο θα έλεγα σήμερα.. Από τότε έχουν περάσει 29 χρόνια ακριβώς! Πώς περνούν τα άτιμα! 1 πάει, 2 πάει... 33 πάει! Ποτέ δε κατάλαβα γιατί γιορτάζουμε τα γενέθλια.. Θεωρητικά, νομίζω πως τα γιορτάζουμε για να μας θυμίζουν την ύπαρξή μας! Να μας θυμίζουν πως κάποια μέρα μεταλλαχτήκαμε από σπερματοζωάριο σε άνθρωπο, γεγονός που θα πρέπει να μας χαροποιεί ιδιαίτερα, αφού οι πιθανότητες να καταλήγαμε στο πάτωμα ή στην τρύπα του WC είναι πολύ μεγαλύτερες!!

Κατά συνέπεια, τα εύλογα ερώτημα που πρέπει να θέσω στον εαυτό μου είναι "Τι έκανα όλα αυτά τα χρόνια" Είμαι ευχαριστημένος που γεννήθηκα; Για ποιά λάθη μετάνιωσα; Ποια λάθη θα ξαναέκανα; Που πάω; Ποιος είμαι" και τα σχετικά.. Βαριέμαι να κάνω τον απολογισμό των 33 χρόνων.. Ίσως επειδή τα γενέθλιά μου είναι κοντά στην Πρωτοχρονιά, συνήθως τον κάνω τότε.. Και πάλι, αν βρω χρόνο! Ένα θετικό που πρόκειται να επιφέρει η επικείμενη αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης είναι και αυτό: Θα δουλεύουμε μέχρι να πεθάνουμε και έτσι θα αποφεύγουμε αυτές τις υπαρξιακές κρίσεις που απαιτούν διάλογο με τον εαυτό μας! Εξάλλου, μέχρι τότε θα συνεχίζεται ο διάλογος για το ασφαλιστικό!

Σε γενικές γραμμές πάντως τα πάω μια χαρά με τον εαυτό μου, δόξα τον Πανάγαθο! Όσες φορές έχω τύχει σε προσωπικό διάλογο, 9 στις 10 φορές συμφωνώ με τον εαυτό μου.. Κι αν καμιά φορά έχω νεύρα, χαζός είμαι να ξεσπάω στον εαυτό μου; Γι αυτό το λόγο ευτυχώς υπάρχουν οι φίλοι, οι κοπέλες, η Νέα Δημοκρατία, τα αυτοκίνητα με αθηναϊκές πινακίδες, η κοινωνία γενικότερα και πολλοί άλλοι στους οποίους πρέπει να ξεσπάμε για να διατηρήσουμε τη δική μας ψυχική ηρεμία :-)..

Με αφορμή τη σημερινή μέρα λοιπόν, θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους αυτούς (εσάς δηλαδή), που με ανέχονται και που σήμερα με θυμήθηκαν και μου ευχήθηκαν (ή θα μου ευχηθούν) χρόνια πολλά, θυμίζοντάς μου κάτι που είχα σκεφτεί όταν ήμουν 4 ετών και τώρα στα 33 μου αποφεύγω να αποδεχτώ.. πως ο χρόνος περνά πιο γρήγορα απ ότι νομίζω..

Σας ευχαριστώ!

/Θέμης


Ενας γέρος
Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα - τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

System Of A Down - Lonely Day

Είπα να φύγω...

Το τελευταίο διάστημα έχω ψιλο-εξαφανιστεί από τα ιντρνετικά δρώμενα (έφυγα από τον ΟΤΕ σε εναλλακτικό πάροχο και ακόμα παιδεύομαι με προβλήματα ταχύτητας συγχρονισμού)

Το τελευταίο διάστημα έχω ψιλο-εξαφανιστεί και από τα κοινωνικά δρώμενα (Το κύκνειο άσμα της κοινωνικής μου ζωής ήταν στις 10/11, όταν πήγα στην πόλη μου τη Δράμα για να παντρέψω τον παιδικό φίλο και κολλητό μου (κουμπάρος για!.. Ναι ναι.. οκ.. πάντα άξιος! και στο κεφαλάκι μας :-)).

Το τελευταίο διάστημα έχω σχεδόν παρατήσει το χόμπι μου (δηλαδή το ΕΑΠ)..

Το τελευταίο διάστημα δεν έχω χρόνο να δω τους φίλους μου..

Όχι, μη χαίρεστε! Δεν απαλλαχτήκατε από εμένα επειδή βρήκα καμία 20χρονη μικρούλα που με παρασέρνει στους εξαντλητικούς ρυθμούς της και δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτε άλλο..

Το τελευταίο διάστημα έχω ψιλο-πήξει στη δουλειά και στο άγχος!! Τα νεύρα μου έχουν γίνει τσατάλια..Η αγαπημένη μου Θεσσαλονίκη, όπως έγινε και με τη Δράμα το ίδιο λίγα χρόνια πριν, τώρα με πνίγει και μου φαίνεται μικρή! Με περιορίζει! Θέλω μια αλλαγή! Θέλω να σηκωθώ και να φύγω από εδώ, να ξεφύγω από τα όρια της μίζερης ελλαδίτσας, να ξεχάσω τον Αλογοσκούφη, τον Καραμανλή, τον Μπένι, τα ομόλογα, το ασφαλιστικό, τα προβλήματα.. Να πάω σε μια μεγαλύτερη πόλη, να γνωρίσω έναν άλλο πολιτισμό, έναν άλλο κόσμο..

Ποτέ μην εύχεσαι κάτι που σου φαίνεται αδύνατο να συμβεί.. Η πρόταση από τη "Μαμά" εταιρία έπεσε ξαφνικά!

Ή τώρα ή ποτέ! ο χρόνος πίσω δε γυρνά! Το αποφάσισα! Θα πάω στην Κίνα για bussiness (ακούγεται καλύτερα από.. "οικονομικός μετανάστης")!

Το επόμενο thread θα είναι από την Σαγκάη! Δε θα χαθούμε.. ;-)
Θα έχουμε πολλά να πούμε κι από εκεί! Είναι και "σύντροφοι" οι περισσότεροι..! Θα πάω να τους συνδικαλίσω! Να τους μάθω να μη δουλεύουν πάνω από 8ωρο χωρίς υπερωρίες, και πως να διεκδικούν τα δικαιώματά τους, κάνοντας απεργίες, πορείες, καταλήψεις και τα σχετικά! :-))

Μέχρι τότε, να στε όλοι καλά!

/Θέμης

----------------------------------------------------------------
Η πόλις
Είπες· «Θα πάγω σ' άλλη γη, θα πάγω σ' άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη απ' αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή·
κ' είν' η καρδιά μου -σαν νεκρός- θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Οπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.»

Καινούργιους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί. Στους δρόμους θα γυρνάς
τους ίδιους. Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς·
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ' ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις. Για τα αλλού -μη ελπίζεις-
δεν έχει πλοίο για σε, δεν έχει οδό.
Ετσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ
στην κώχη τούτη την μικρή, σ' όλην την γη την χάλασες.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης
----------------------------------------------------------------

Κάμερες στην Προστασία του Πολίτη

Κάτι που ακούσατε ίσως τις τελευταίες μέρες είναι η γνωμοδότηση του Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου κυρίου Γιώργου Σανιδά, για τη χρήση των καμερών της Τροχαίας, ώστε η ΕΛ.ΑΣ. να καταγράφει τα άτομα που δημιουργούν επεισόδια σε συγκεντρώσεις και πορείες.

Όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης (όπως αναμενόταν) τάχτηκαν εναντίον μιας τέτοιας απόφασης, όπως επίσης και η περίφημη αρχή προστασίας προσωπικών δεδομένων, καθώς επίσης και ο Δικηγορικός Σύλλογος Αθηνών. Φαντάζομαι πως και όλες οι οργανώσεις περί ανθρωπίνων δικαιωμάτων κλπ κλπ έχουν την ίδια αντίθετη άποψη.

Προσωπικά, και χωρίς να έχω κατασταλάξει σε μια απόλυτη άρνηση, έχω κάποιους προβληματισμούς για το αν τελικά είναι τόσο αρνητική η χρήση καμερών όσο την περιγράφουν.. Το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό, είναι το παράδειγμα της Μεγάλης Βρετανίας και ιδιαίτερα η χρήση των καμερών στα γήπεδα. Ως γνωστών, οι Βρετανοί είναι οι μεγαλύτεροι Χουλιγκάνοι και όπου αλλού βρεθούν εκτός από τη χώρα τους τα κάνουν γυαλιά καρφιά. Στα γήπεδα της Βρετανίας όμως, είναι όλοι σούζα! Αρνάκια! Πώς έγινε αυτό; Πολύ απλά.. η Σιδηρά κυρία Μάργκαρετ Θάτσερ, είχε απειλήσει πως αν ανοίξει έστω και μια μύτη, καταργείται το πρωτάθλημα! Ένα από τα μέτρα που πάρθηκαν, ήταν να τοποθετηθούν κάμερες στα γήπεδα και να παρακολουθούν τους φιλάθλους (φυσικά πάρθηκαν κι άλλα μέτρα). Το αποτέλεσμα το βλέπουμε σήμερα, όπου στα γήπεδα των Αγγλικών ομάδων (τα οποία είναι γεμάτα από κόσμο και από οικογένειες και μικρά παιδιά) δεν υπάρχει καν το γνωστό συρματόπλεγμα μεταξύ ποδοσφαιριστών και φιλάθλων!

Θα μου πείτε τώρα ότι δε μιλάμε για το γήπεδο, αλλά για διαδήλωση! Και λοιπόν; Και στο γήπεδο θέλω να πάω για να φωνάξω και να υποστηρίξω την ομάδα μου και στη διαδήλωση θέλω να πάω για να φωνάξω για την αδικία, για την ανεργία, για να τιμήσω κάποιους, για να φωνάξω "Είμαι κι εγώ εδώ"! Δε με ενοχλεί καθόλου να βρίσκομαι σε μια διαδήλωση με ειρηνικούς σκοπούς και να με παρακολουθεί μια κάμερα της τροχαίας μέσα στις τόσες άλλες από κινητά τηλέφωνα, ή τα ιδιωτικά και δημόσια κανάλια. Δεν κάνω κάτι κακό για να ντρέπομαι που με παρακολουθούν! Σε δημόσιο χώρο βρίσκομαι και είναι τιμή μου να βρίσκομαι εκεί! Ο λόγος που δεν πάω σε πολλές διαδηλώσεις, είναι κυρίως επειδή τις πιο πολλές φορές αυτές καθοδηγούνται από μια μερίδα ανθρώπων που φωνάζουν τα κανάλια και τις κάμερες για να λένε μετά ότι συμμετέχουν ενεργά στη "λαϊκή" κατακραυγή και να αυτοπροβάλλονται, ενώ πάντα σχεδόν υπάρχουν και άνθρωποι που πηγαίνουν για τον ίδιο λόγο που πηγαίνουν και στο γήπεδο, δηλαδή για να τα σπάνε.. Τι σημασία έχει αν το αυτοκίνητο είναι Mercedes ή Υugo, ή αν τα MacDonalds είναι Αμερικάνικα; Και στις δυο περιπτώσεις αυτοί που την πληρώνουν τη ζημιά είναι οι απλοί πολίτες και το αδίκημα είναι φθορά ξένης περιουσίας..

Μήπως αντί να τα βάζαμε με την τεχνολογία και τη χρήση της, θα έπρεπε πρώτα να σκεφτούμε τι σημαίνει "παραβίαση των προσωπικών δεδομένων"; Τα τηλέφωνα παρακολουθούνται, ότι γράφουμε και ότι κάνουμε στο ιντερνετ καταγράφεται, όλοι έχουμε φάκελο και δεν μπορούμε να κρυφτούμε από τίποτα.. Και δεν κάνουμε και τίποτα! Γιατί αυτός ο στρουθοκαμηλισμός τώρα με τις κάμερες; Και στους Ολυμπιακούς αγώνες είχαμε κάμερες, μέχρι και αερόστατα! Παρόλ' αυτά, πήγαμε και καλά κάναμε, γιατί ήταν μοναδική ευκαιρία και εμπειρία ζωής, παρά την πιθανή δυσαρέσκειά μας για ιδεολογικούς λόγους..

Γιατί λοιπόν μας πειράζει η χρήση των καμερών, όταν πρόκειται να χρησιμοποιηθεί για την προστασία του πολίτη; Είναι κακό να χρησιμοποιηθεί η τεχνολογία για να συντονίσει το έργο της αστυνομίας στον αποκλεισμό των στοιχείων που θέλουν να αμαυρώσουν την αξία των διαδηλώσεων; Έτσι κι αλλιώς ακόμα και η χρήση των καμερών μπορεί να αποβεί αναποτελεσματική, γιατί η παρακολούθηση των διαδηλωτών θα έχει βοηθητικό και συντονιστικό χαρακτήρα στο έργο της ΕΛ.ΑΣ. Τι φοβόμαστε; Το τηλε-δικαστήριο των καναλιών συμβαίνει και τώρα, χωρίς την ανάγκη των καμερών της τροχαίας, άσε που οι cameraman των καναλιών παίρνουν καλύτερες λήψεις από τις ασπρόμαυρες κάμερες της αστυνομίας.

Και στην τελική, ο ρόλος αυτής της ανεξάρτητης αρχής προστασίας των προσωπικών δεδομένων, ποιος είναι; να προστατέψει τα προσωπικά μας δεδομένα! Μα αυτό πρέπει να κάνει και τώρα! το κάνει; Γιατί λοιπόν λέει "Όχι" στη χρήση καμερών για τις διαδηλώσεις; Μήπως έτσι παραδέχεται την ανικανότητά της;
Διαισθάνομαι ότι τα επιχειρήματα κατά της χρήσης των καμερών περιορίζονται σε φιλολογικές συζητήσεις θεωρητικού επιπέδου και θα ήθελα να αναφέρω την εμπειρία μου από ένα περιστατικό που μου συνέβη στο Λονδίνο. Περνώντας μια μέρα από το Covent Garden, με σταματάνε δυο Άγγλοι δημοσιογράφοι και μου λένε ότι γυρίστηκε ένα πλάνο που είναι πιθανό να προβληθεί στην τηλεόραση και στο οποίο ήμουν μέσα (εγώ φυσικά δεν κατάλαβα τίποτα). Ήθελαν να υπογράψω ότι δεν έχω πρόβλημα, δηλαδή ότι συναινώ και πως το πλάνο τραβήχτηκε εν γνώση μου σε περίπτωση που αυτό προβληθεί. Βέβαια, την ίδια χρονική στιγμή, με παρακολουθούσαν άλλες 3-4 κάμερες της αστυνομίας, αλλά αυτές δεν μπορούσαν να με εκθέσουν γιατί αν και με παρακολουθούσαν, δε μπορούσαν να με προβάλλουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης! Αυτός είναι για μένα ο ρόλος της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων! Όχι η μη παρακολούθηση των διαδηλώσεων, αλλά η εξασφάλιση της μη έκθεσής μου χωρίς τη συγκατάβασή σου! Αυτός πρέπει να είναι ο ρόλος της Αρχής! Είναι τόσο τραγικό αυτό; Ή είναι τόσο δύσκολο να εφαρμοστεί στην Ελλάδα;

Αυτά είχα να πω.. Και τώρα, εφόσον "Άκουσον μεν, πάταξον δε!" :-)

Queensryche-Eyes Of A Stranger

Πίστευε και μη, ερεύνα!

Σχετικά με το προηγούμενο post, έλαβα ένα e-mail από μια φίλη, η οποία θα απαντούσε με public comment αν δεν μπερδευόταν με τη διαδικασία του blogspot. (είναι απλό.. πατάς το link στο τέλος του κειμένου που λέει "σχόλια" και στη νέα σελίδα με τα σχόλια που ανοίγει, γράφεις κάτω από εκεί που λέει "Leave your comment")

Αφαιρώντας τα σημεία που φανερώνουν προσωπικά δεδομένα (είναι τα σημεία με (...)), το e-mail είναι το εξής:

"(...)Δεν ξέρω ποιο ακριβώς το πρόβλημά σου με την πίστη γενικά σε οτιδήποτε κι αν είναι αυτό, όμως αν κάποιοι το επιλέγουν είναι σαφώς δικαίωμά τους. Εγώ δεν θα σου πω κακώς κάνεις και έχεις αυτη την τακτική ως προς την σκέψη σου (εξάλλου μου αρέσουν οι άνθρωποι με τους οποίους βρίσκομαι στα άκρα σε βασικές αρχές για εμένα), εσύ όμως γιατί ειρωνεύεσαι όλους εκείνους που επιθυμούν να το κάνουν; Όπως εσύ έτσι κι εκείνοι έχουν το δικαίωμα της επιλογής .

Εγώ Θέμη έκανα επί (...) χρόνια μάθημα στην ενοριακή μου εστία (κατηχητικό το λένε οι οργανωσιακοί (...)). (...)με θυμάμαι να πηγαίνω με κοντές φούστες (όχι υπερβολικά κοντές γιατί δεν μου ταιριάζουν κιόλας) και παντελόνια, με κόκινα παπούτσια και όπως εγώ την έβρισκα ενδυματολογικώς. Με θυμάμαι να λέω στα παιδιά μην βιαστείτε να μεγαλώσετε, θα έρθει η ηλικία που θα βάφεστε, θα βγαίνετε έξω και θα έχετε σχέσεις με αγόρια όμως μην βιαστείτε να διώξετε το παιδί από πάνω σας (μιλούσα από πείρα) γιατί ποτε ξανά δεν θα το αποκτήσετε. Με θυμάμαι να τους μιλάω και για έκτρωση ακόμη, για κάθε τι που είχε σχέση με τον πραγματικό κόσμο και τα προβλήματά του. Πριν λίγο καιρό έμαθα πως η δική μου κατηχήτρια (καταπληκτική γυναίκα) μην αντέχοντας τις στρίγγλες της οργάνωσης στην οποία ανήκε, (...).

Θέλω να πω ότι δεν υπάρχει μαύρο και άσπρο σε θέματα πίστης. Δεν υπάρχει μαύρο και άσπρο γενικά στη ζωή μας. Ο καθένας την αντιλαμβάνεται διαφορετικά και πράττει ανάλογα. Κακώς μπερδεύεις την πίστη με την επίσημη ιεραρχία. Κακώς μπερδεύεις το προσωπικό με το γενικό. Κακώς επιλέγεις να παραθέτεις αποκλειστικά και μόνο τα όποια αρνητικά της Ορθοδοξίας γιατί δηλώνεις προσωπικό κόλλημα άρα εμπάθεια. Δεν κάνεις το ίδιο με κάποια άλλη θρησκεία κι αναρωτιέμαι γιατί. Δεν αναφέρεσαι στα καλώς κείμενα της Ορθοδοξίας και ξέρεις πως υπάρχουν και είναι ίσως περισσότερα από τα κακώς. Ίσως δεν το κάνεις επειδή δεν ασχολήθηκες σε βάθος (άρα δεν βλέπεις το θέμα αμερόληπτα) και ίσως δεν το κάνεις επειδή φοβάσαι μην τελικά κάπου μέσα σε αυτην βρεις κάτι που πραγματικά να σε ενδιαφέρει. Προσωπικά δεν πιστεύω ότι είσαι τόσο άθρησκος όσο θέλεις να δηλώνεις. Υπάρχει κάτι στο οποίο πιστεύεις και το οποίο σε στήριξε στις δύσκολες στιγμές σου. Δεν ξέρω αν αυτό στη γλώσσα σου λέγεται Θεός, μάνα, φίλη, πτυχίο, όνειρα όμως σίγουρα υπάρχει κάτι το οποίο αγαπάς πολύ και πιστεύεις σε αυτό. Η πίστη εξάλλου είναι μια εσωτερική ανάγκη του ανθρώπου, ένα λιμάνι για τις φουρτούνες του, ένα σημείο αναφοράς.

Προσωπικά και πάλι Θέμη, πιστεύω πως είσαι ένας άνθρωπος ο οποίος αναζητάει με πείσμα την ευτυχία του -άρα και την ολοκλήρωσή του- μόνο που κλείνει πόρτες σε κάτι που δεν έχει δοκιμάσει. Για ανοιχτόμυαλος (το πιστεύω πως είσαι) σκέφτεσαι πολύ στενά.

Φιλικά,

μια ανεμώνη "

Αγαπητή ανεμώνη :-),

Δέχομαι πολλά από αυτά που λες και στο post μου προσπάθησα να μην είμαι επιθετικός με τη θρησκεία του Χριστιανισμού, την οποία σέβομαι (όπως όλες τις θρησκείες) και τη θεωρώ την καλύτερη από αυτές που ξέρω και επαναστατική για την εποχή που δημιουργήθηκε (πριν 2000 χρόνια!!). Δεν έχω κανένα πρόβλημα με τη θρησκεία, αλλά όπως πολύ καλά πρόσεξες, αυτό που με ενοχλεί είναι η ιεραρχία, οι εκπρόσωποι του Χριστιανισμού, αυτοί που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στο να "υπηρετούν το λόγο του Θεού".

Αυτό που με εκνευρίζει σε όλους τους τομείς της "κοινωνικής μας ζωής", είναι η υποκρισία! Και η υποκρισία υπάρχει παντού στην κοινωνία μας. Η εκκλησία αποτελείται και αυτή από ανθρώπους με αδυναμίες και πάθη και δε θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Ίσα ίσα, που επειδή υπάρχουν άνθρωποι που το "επάγγελμά" τους είναι να κηρύττουν "το λόγο του Θεού", είμαι ιδιαίτερα αυστηρός και προκαλούμαι όταν διαπιστώνω κραυγαλέες αντιφάσεις στο λόγο και στη ζωή τους. Αν το σκεφτείς αυτό που λέω, ουσιαστικά δείχνει πόσο σέβομαι την επίσημη Χριστιανική θρησκεία.

Πάντως ειλικρινά δεν κατάλαβα τι ακριβώς σε ενόχλησε από αυτά που είπα. Δεν ειρωνεύτηκα αυτούς που πιστεύουν. Δεν αμφισβητώ την ανάγκη για πίστη. Αυτή η ανάγκη όμως είναι που μας κάνει να σκεφτόμαστε στενόμυαλα από το φόβο ίσως του θανάτου και του άγνωστου. Προσωπικά, το να δηλώνω ότι είμαι άθεος, το θεωρώ το ίδιο αφελές με το να δηλώνω ότι πιστεύω στο θεό. Δεν ξέρω τι είναι ο θεός και πως τον προσδιορίζει και τον φαντάζεται ο καθένας (συμφωνούμε νομίζω ότι είναι ένα πολύ προσωπικό θέμα η πίστη) και γι αυτό απλά ζω ουσιαστικά χωρίς αυτόν. Δεν μπορώ να απορρίψω κάτι που δεν ξέρω καν τι είναι και αν υπάρχει, αλλά δεν μπορώ και να το θεοποιήσω! Δε νομίζω ότι αυτό με κάνει να είμαι "κακός άνθρωπος", ούτε ότι προσβάλλω αυτούς που πιστεύουν επειδή έχω αυτήν την άποψη.

Δεν είμαι μηδενιστής! Πιστεύω στη ζωή που ζούμε! πιστεύω πως η ζωή είναι ένα διάλλειμα από την ανυπαρξία! Αν θες, δε με νοιάζει τι υπήρχε πριν και δεν ξέρω κανέναν που να μπορεί να μου πει τι υπάρχει μετά, γιατί κανείς δε γύρισε. Η πιο ορθολογιστική άποψη είναι να μην υπάρχει τίποτα. Μόνο σκοτάδι.. Χάος! Είναι πραγματικά πολύ απαισιόδοξη άποψη αυτή. Γι αυτό και οι θρησκείες προσπαθούν να απαντήσουν (με δόγματα) σε αυτά τα ερωτήματα. Καλά κάνουν. Δεν πρόκειται όμως να απαντήσουν ποτέ ξεκάθαρα! Αν όλοι πιστέψουν ότι δεν υπάρχει κάτι ανώτερο, ότι δεν υπάρχει Δευτέρα παρουσία, ότι όλα είναι μάταια, τότε ο κόσμος μας θα γίνει χειρότερος. Ευτυχώς που υπάρχουν και οι θρησκείες που περιορίζουν τα ζωώδη ένστικτά μας!

Πάντως, αν ποτέ καταλήξω μοναχός σε κανένα μοναστήρι του Αγίου Όρους, να ξέρεις ότι θα έχω χάσει το πάθος και τον ενθουσιασμό για τη ζωή. Θα είναι μια πράξη δειλίας που θα σημαίνει πως έχω απογοητευτεί τόσο πολύ από τη ζωή μου που δε θα έχω τα ψυχικά αποθέματα ούτε να την αλλάξω, ούτε και να την τερματίσω... Αμήν!

Σ' ευχαριστώ για το e-mail. Ήδη νοιώθω να άνοιξε το μυαλό μου! ;-)

Υ.Γ. Αντί να τα λέω εγώ όμως, δείτε οπωσδήποτε και το παρακάτω επίκαιρο με το θέμα βίντεο! Για σου ρε Ελλάδα του 21ου αιώνα με τα ωραία σου! Έχω λυθεί στα γέλια μιλάμε! Να σαι καλά Λάκη :-))))))



Ας ακούσουμε και λίγο ΟΖΖΥ να γουστάρουμε! Τι κομματάρα! Θεική έμπνευση! :))

Περί θρησκείας και άλλων... δαιμονίων!

Ορίστε! Ένα αγαπημένο θέμα για πολλούς.. θρήσκους, αλλόθρησκους, άθεους, αγνωστικιστές, Μπαοκτσήδες, κλπ κλπ..

Όλοι οι παραπάνω, πιστεύουν δε πιστεύουν σε κάποιον Θεό, είναι (ακόμη κι αν δεν το γνωρίζουν) υποστηρικτές διαφόρων "θρησκειών".

Όπως μου είπε ένας φίλος και συνάδελφος, πολύ καλός γνώστης της Χριστιανικής θρησκείας, "η λέξη 'θρησκεία' εμπεριέχει από μόνη της κάτι το αρνητικό, γιατί συνδυάζεται με την λέξη 'οπαδός'".

Εγώ δε γνωρίζω και πολλά από αθεϊσμό, από Μπαοκ, αγνωστικισμό ή από άλλες θρησκείες ή αιρέσεις (σύμφωνα με την "επίσημη" θέση του Χριστιανισμού, όλες οι θρησκείες εκτός της Χριστιανικής αποτελούν αίρεση). Για τον Χριστιανισμό όμως, μπορώ να έχω άποψη αφού είμαι "δηλωμένος" Χριστιανός Ορθόδοξος (δεν άλλαξα ταυτότητα ακόμη) και είναι η θρησκεία που ασχοληθήκαμε πολλάκις στα μαθητικά μου χρόνια...

Δεν ξέρω αν θέλω να καταγράψω τις ενστάσεις μου για τον Χριστιανισμό που γνωρίζω ή αν θα έπρεπε να επικεντρωθώ στην αναγκαιότητα ή μη της ύπαρξης των θρησκειών γενικότερα. Όταν ακούω αυτό το "Πατρίδα - Θρησκεία - Οικογένεια", στο μυαλό μου έρχεται η μαύρη εποχή της χούντας και της δεξιάς, η ΚΥΠ, οι "αγροφύλακες", η "παλιά δεξιά", ο Χίτλερ! Με λίγα λόγια.. μού ρχεται να ξεράσω! Καταλαβαίνετε λοιπόν πόσο δύσκολο μου είναι το θέμα που επέλεξα σήμερα!

Ας διαχωρίσω το παραπάνω τρίπτυχο για να κάνω πιο εύκολη την ζωή μου..

Πατρίς: Πατρίδα σου είναι όπου αγαπάς. Αγαπώ την πατρίδα μου επειδή ζω εδώ και νοιάζομαι γι αυτήν. Αγαπώ και το Λονδίνο :-). Αν δε ζούσα στη Θεσσαλονίκη, είναι το μόνο μέρος που θα ήθελα να ζήσω. Πολυ-πολιτισμική πόλη, καθαρή, απλωμένη, το κέντρο της Ευρώπης! Όλοι οι λαοί του κόσμου, όλες οι φυλές συνυπάρχουν αρμονικά! Στο μεταπτυχιακό τμήμα του πανεπιστημίου που ήμουν, πολλές φορές η παρέα αποτελούνταν από Άγγλους, Αμερικανούς, Έλληνες, Πακιστανούς, Κινέζους, ανθρώπους όλων των χρωμάτων! Μακάρι κάποτε να αποκτήσουν και οι Ελληνικές πόλεις αυτήν την κουλτούρα.. Κάπως έτσι φαντάζομαι πως θα ήταν και πριν "ο καλός θεούλης" μπερδέψει τις γλώσσες των ανθρώπων όταν έφτιαχναν τον πύργο της Βαβέλ! :-(. Αλλά αυτά τα λέει η παλαιά διαθήκη νομίζω, οπότε μάλλον δε φταίει ο "δικός μας" θεός, αλλά ο Εβραϊκός θεός αν θυμάμαι καλά.. Εξάλλου ο "δικός μας" Θεός είπε "Αγαπάτε Αλλήλους"! :-)

Θρησκεία: Πρέπει να εξομολογηθώ πως όταν πήγαινα στο δημοτικό, κάθε Παρασκευή 15.00-16.00 και ενώ παίζαμε μπάλα στην αλάνα του σχολείου, ερχόταν η κατηχήτρια και μας καλούσε να κάνουμε διάλλειμα και να πούμε μια ιστορία! Μια χρονιά μάλιστα είχα πάρει και ένα βιβλίο δώρο, γιατί δεν έλλειψα ούτε μια φορά από το κατηχητικό!! (Πολύ καλή κυρία, είχε μια ηρεμία στο πρόσωπο, στα λόγια της, δε μας μάλωνε ποτέ, αλλά μας έπιανε κουβέντα και με βάση αυτά που λέγαμε επέλεγε την παραβολή που θα μας διηγούταν στη συνέχεια. Πολύ καλός άνθρωπος.. να ναι καλά). Όπως μας τα έλεγε εκείνη η κυρία, είχα σχηματίσει την εντύπωση ότι μου αρέσει ο Χριστιανισμός. Μεγαλώνοντας όμως, διαβάζοντας και ακούγοντας πράγματα που δεν ήξερα, άρχισα να προβληματίζομαι από πολλά που διάβαζα από τα σχολικά βιβλία αλλά και από αυτά που άκουγα από τους εκπροσώπους της εκκλησίας...

Την πρώτη μου ένσταση την είχα στην Α΄ γυμνασίου όταν αναρωτήθηκα μπροστά στην καθηγήτρια των θρησκευτικών, γιατί θα πρέπει να φάμε το Χριστιανισμό στη μάπα και πάλι, αφού έχουμε διδαχτεί γι αυτόν στην Ε και ΣΤ' Δημοτικού! Δε θυμάμαι τι μου απάντησε, αλλά θυμάμαι ότι μου μείωσε το βαθμό μου στο επόμενο τρίμηνο!

Στο λύκειο, διαμαρτυρήθηκα όταν στο αντίστοιχο βιβλίο θρησκευτικών κάπου διάβασα ότι "Είναι ενθαρρυντικό ότι στις μέρες μας, ολοένα και περισσότεροι νέοι καταφεύγουν στη μοναχική ζωή και προσεύχονται για όλους εμάς" !!! Τέλος πάντων, ο άνθρωπος μετά από πίεση αναγκάστηκε να μας πει ότι "κι αυτός τη δουλειά του κάνει" και όποιος διαφωνεί ας το προσπεράσει αυτό το σημείο..

Μεγαλώνοντας έμαθα κι άλλα πολλά που δεν τιμούν καθόλου την επίσημη εκκλησία μας, ή τουλάχιστον δε με εκφράζουν καθόλου. Ενδεικτικά αναφέρω τον τρόπο που απέκτησε η σημερινή επίσημη Ελλαδικη Χριστιανική Εκκλησία την τεράστια περιουσία της επί τουρκοκρατίας, κληρονομώντας δηλαδή τις περιουσίες των ελλήνων πολιτών για να μην περιέλθουν στα χέρια των τούρκων. Τότε καλά έκανε και τα "δανείστηκε" μέσω χειρόγραφων ιδιωτικών συμφωνητικών, αλλά τώρα γιατί δεν τα επιστρέφει στους ιδιοκτήτες τους; Να σας πω εγώ γιατί! Γιατί σύμφωνα με το Ελληνικό Σύνταγμα, η εκκλησία είναι Νομικό Πρόσωπο Δημοσίου Δικαίου (ΝΠΔΔ), και ως συνέπεια, σύμφωνα με τους ελληνικούς νόμους δεν υφίσταται χρησικτησία κατά του Δημοσίου, αλλά μόνο κατά ΝΠΙΔ! Δηλαδή, όσων αφορά την ιδιοκτησία "Γης", τα κλεμμένα της εκκλησίας παραμένουν στην κατοχή της με τις ευλογίες του Ελληνικού κράτους!!! (Αυτά μόνο για την ακίνητη περιουσία.. γιατί για τους θησαυρούς και τις λίρες που έχουν έρθει στην κατοχή της εκκλησίας, τρέχα-γύρευε).

Θα έχετε ακούσει πολλές φορές τους ανώτατους ιεράρχες να λένε πως "θέλουν να βάλουν χέρι στην περιουσία της εκκλησίας"! Δεν εννοούν ακριβώς αυτό που μόλις περιέγραψα.. Η αλήθεια για την αμύθητη περιουσία της εκκλησίας θα αποκαλυφθεί μόλις ολοκληρωθεί το περίφημο "Κτηματολόγιο"! (Ανεπίσημα στοιχεία αναφέρουν πως θα αποκαλυφθεί ότι πάνω από το 65% της Ελληνικής γης ανήκει στην εκκλησία). Δεν έχω σκοπό να υπερασπιστώ το «σύντροφο» Λαλιώτη, αλλά μιλώντας με στοιχεία, είναι γεγονός ότι η Α΄φάση του κτηματολογίου για την οποία κατηγορήθηκε ο Λαλιώτης σαν Υπουργός ΠΕΧΩΔΕ (που πήγαν τα λεφτά του Κτηματολογίου;) δεν ολοκληρώθηκε στο βαθμό που αναμενόταν, όχι μόνο από κακοδιαχείριση, αλλά κυρίως επειδή το ποσοστό των ενστάσεων έφτασε το ασύλληπτο ποσοστό του 80% περίπου!! Νομίζω όλοι καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό και δε χρειάζεται να το αναλύσω άλλο.. είναι "λεπτό" θέμα.

Για όποιον αμφιβάλει για την εγκυρότητα των όσων ανέφερα, ας απευθυνθεί κατ' αρχήν στον δικηγορικό σύλλογο Θεσσαλονίκης, που τόλμησε να αντισταθεί και να διαμαρτυρηθεί για τις ομαδικές αγωγές της Μονής Βατοπεδίου του Αγίου Όρους, κατά ιδιωτών, ανύποπτων πολιτών.. θα μάθει πολλά περισσότερα απ' όσα φαντάζεται!

Αξιοσημείωτο επίσης είναι το γεγονός πως σε αντίθεση με όλους τους Έλληνες φορολογούμενους πολίτες, η επίσημη Χριστιανική εκκλησία ΔΕΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ φόρους για όλη αυτήν την περιουσία!!!! (ή καλύτερα, πληρώνει ένα πολύ μικρό αμελητέο ποσοστό 1%-5% νομίζω, ενώ ο αντίστοιχος φόρος για τους ιδιώτες είναι πολύ πολύ μεγαλύτερος). Κάθε φορά που μιλάμε για διαχωρισμό Κράτους-Εκκλησίας φυσικά οι άνθρωποι της εκκλησίας διαφωνούν! Εμ βέβαια, αν μετατραπεί σε ΝΠΙΔ, θα χάσει όλα αυτά τα προνόμια και φυσικά κερδισμένοι θα είναι όλος ο ελληνικός λαός.. (Να τη και η πελατειακή σχέση ανάμεσα στην εκκλησία και την εξουσία. Αφού όποιο κόμμα τολμήσει μια τέτοια κίνηση διαχωρισμού κράτους - εκκλησίας, έχει χάσει αυτομάτως 3,5 εκατομμύρια έλληνες ψηφοφόρους, όπως έγινε και με τις υπογραφές με την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Άλλαξε η κυβέρνηση, ήρθε νέα που ήταν υπέρ της αναγραφής του θρησκεύματος και το θέμα ξεχάστηκε και από την νέα κυβέρνηση και από την εκκλησία.)

Θα μου πείτε τώρα... "αυτά που γράφεις τι σχέση έχουν με το Χριστιανισμό; Επειδή η εκκλησία έχει πάρει λάθος δρόμο φταίει ο Χριστιανισμός;"

Όχι, δεν τα έχω βάλει με τον Χριστιανισμό. Όλες οι θρησκείες έχουν τον ίδιο "καλό" σκοπό: Να χτίσουν ηθικούς νόμους, πιο ισχυρούς από τους "ανθρώπινους νόμους" για να εξουσιάζουν τους ανθρώπους και να περιορίζουν τα πάθη τους. Ίσως είναι αναγκαίο κακό.. για να γλιτώσουμε από κάποιο μεγαλύτερο κακό.. Εκμεταλλεύονται την αδυναμία μας να πιστέψουμε στους ανθρώπους και προσπαθούν να μας κάνουν να πιστέψουμε σε μια ανώτερη αυθύπαρκτη πνευματική οντότητα...

Δυστυχώς το ψέμα είναι πιο αληθινό (πιστευτό) από την αλήθεια... και το έχουμε ανάγκη...

Θέμης
Υ.Γ. Δεν έγραψα για την Οικογένεια: Καλό πράγμα είναι. Να κάνετε οικογένεια! :-)

17η Οκτωβρίου: Παγκόσμια Μέρα Κατά της Φτώχιας

Η άποψη μου γενικά είναι πως όταν κάτι γίνεται παγκόσμια μέρα, σημαίνει πως έχουμε ξεχάσει να ασχολούμαστε με αυτό ουσιαστικά και βρίσκουμε αφορμή να το θυμηθούμε.. για μια και μόνο μέρα!!!

Επίσης, ιδιαίτερα προβληματίζει την κοινή γνώμη ότι οι λεγόμενοι "χορηγοί" των εκδηλώσεων που πραγματοποιούνται σε όλον τον κόσμο είναι οι πιο κερδοφόρες πολυεθνικές εταιρίες και οι κυβερνήσεις που ουσιαστικά είναι υπεύθυνες για τη φτώχια. (Αναρωτιέμαι βέβαια από την άλλη.. αν δεν μπορούσαν να είναι αυτοί οι χορηγοί, τότε ποιος άλλος θα μπορούσε να είναι; )

Η παγκόσμια μέρα κατά της φτώχιας λοιπόν πέρασε και δεν το πήραμε καν χαμπάρι.. αν το προλαβαίναμε, ίσως να πηγαίναμε στην ανοιχτή διαμαρτυρία στην πλατεία του Λευκού Πύργου στη Θεσσαλονίκη, με κεντρικό σύνθημα Make Poverty History. Δε βαριέσαι... Του χρόνου πάλι... Η φτώχια εκεί θα είναι και θα μας περιμένει..

Η απόλυτη ισοπέδωση.. Εγώ θα σώσω τον κόσμο;... μηδενίσαμε τα πάντα και συμβιβαστήκαμε από τώρα με το θάνατό μας και το θάνατο των παιδιών μας, αλλά και των παιδιών όλου του κόσμου.. Εξάλλου έχουμε πιο σημαντικά προβλήματα ε;(έτσι για να λαϊκίσω κι εγώ λίγο :))

Η γενική απαξίωση των πάντων είναι ο εύκολος τρόπος για να ξεγελάσουμε τον εαυτό μας και να μην έχουμε τύψεις για όλους τους άλλους που είναι πιο άτυχοι από εμάς (προς το παρόν τουλάχιστον)..

Ο Αντώνης Σαμαράκης είχε πει "στεναχωριόμουν που δεν είχα παπούτσια, μέχρι που είδα κάποιον που δεν είχε πόδια".. Αν και αυτή η θλιβερή πραγματικότητα δε μας αγγίζει πλέον, μήπως έχουμε γίνει εντελώς απαθείς και αναίσθητοι;;;

Μπορούμε να είμαστε ευχαριστημένοι με τη ζωή μας με όλα αυτά που συμβαίνουν δίπλα μας; με τόση δυστυχία; με τόση φτώχια; "μακριά από εμάς" λέμε και αλλάζουμε κανάλι.. Αρνούμαστε να κοιτάξουμε την πραγματικότητα κατάματα για να μη στεναχωρηθούμε.. σίγουρα η προσωπική ευτυχία βασίζεται σε πολύ προσωπικές στιγμές που και μόνο για αυτές αξίζει που γεννηθήκαμε. Αν μπορέσουμε όμως να κάνουμε κάτι και να δώσουμε τη δυνατότητα σε κάποιους συνανθρώπους μας να ελπίζουν ότι θα έρθει και γι αυτούς μια τέτοια στιγμή (που τώρα δεν έχουν τέτοια υπαρξιακά προβλήματα, αλλά προβλήματα ύπαρξης), τότε θα είναι και για μας από τις στιγμές που δίνουν νόημα και στη δική μας ζωή!

Αντί να τις βλέπουμε ως οργανωμένο και καλοστημένο σχέδιο του συστήματος με σκοπό την εκτόνωση της λαϊκής δυσαρέσκειας, αυτές οι κινήσεις πρέπει να μας προβληματίζουν και να μας ευαισθητοποιούν ξεχωριστά και ατομικά ως πνευματικές οντότητες και όχι να μας ρίχνουν σε λήθαργο... Η πραγματικότητα είναι πιο σκληρή από την ταινία της ζωής μας στην οποία πρωταγωνιστούμε. Ώρα να ξυπνήσουμε!

Το πολυαγαπημένο "A tale that wasn't right" είναι το τραγούδι που συνοδεύει τη σημερινή δημοσίευση..

Η πιο σύντομη ιστορία με ευτυχισμένο τέλος

Μια φορά κι έναν καιρό ρώτησε ένας νέος την καλή του: «Θα με παντρευτείς;»

Εκείνη απάντησε: «ΟΧΙ».

Κι από τότε το παλικάρι ζει ευτυχισμένα, βλέπει ποδόσφαιρο και παίζει
playstation, πίνει μπύρες χωρίς σταματημό, έχει κάνει πολλά λεφτά και
πάει όπου γουστάρει...

Εβδομαδιαία Πολιτική Ανασκόπηση

Το 1ο Θέμα της εβδομάδας είναι για άλλη μια φορά το ΠΑΣΟΚ!

Πλάκα έχει το ΠΑΣΟΚ! Πρέπει να αναγνωρίσουμε όλοι πως κατάφερε να κάνει τον κόσμο να ασχοληθεί περισσότερο με αυτό που λέμε "Πολιτική"! Πιο πολύ αγωνία έχω για το σειρά "Το ΠαΣοΚ είναι εδώ", παρά για το "Prison Break"!!!

Το σενάριο της σειράς που "έπαιξε" σε αυτόν τον κύκλο επεισοδίων επικεντρώθηκε στα "αίτια της ήττας"!
- Ο Γιώργος (ΓΑΠ ή Γιωργάκης) κατηγορεί τον Σιμήτη γιατί παρέκλινε της κεντροαριστερής ιδεολογίας με αποτέλεσμα να απομακρύνει ψηφοφόρους, κατηγορεί τα κορυφαία στελέχη γιατί δεν "πάλεψαν" όσο έπρεπε, κατηγορεί και τον εαυτό του γιατί δεν έβαλε όπως όφειλε όλα τα "πρόβατά του" στο μαντρί!
- Ο Βενιζέλος ( ή Beni) κατηγορεί τον Γιώργο για όλα, δηλαδή για γενική πολιτική ανικανότητα.
- Τα υπόλοιπα κορυφαία στελέχη κατηγορούν τους πάντες εκτός από τον εαυτό τους.

Το ενδιαφέρον στην όλη υπόθεση είναι πως κανείς από όλους τους αναλυτές και αναζητητές ευθυνών δεν παραδέχεται πως η πιο σημαντική αιτία της ήττας για το ΠαΣοΚ ήταν.. ο Κωνσταντίνος Καραμανλής! Όχι, δεν εννοώ ότι είναι καλύτερος. Αλλά είναι προφανές ρε (κατα τ' άλλα αγαπητοί) "σύντροφοι"! Το ΠαΣοΚ έχασε τις εκλογές επειδή τις κέρδισε η ΝΔ! Ο καραμανλής άκουσε τη λαϊκή ρήση "Πολλά να ακούς, πολλά να βλέπεις και λιγα να λες!". Τέλος πάντων, νομίζω θα βρεθούν κάποιοι άνθρωποι στο ΠαΣοΚ που έστω και αργά θα καταλάβουν πως αν αθροίσουμε όλα αυτά που λένε ο ένας από εδώ, ο άλλος από εκεί, θα έχουμε μάνι μάνι μια σούμα με τα αίτια. Ξέρετε τι συμβαίνει; Όπως όταν βλέπουμε μια ταινία, εμείς που την παρακολουθούμε ξέρουμε όλες τις σημαντικές λεπτομέρειες αλλά τις αγνοούν οι πρωταγωνιστές, κάτι τέτοιο γίνεται και τώρα.. (κάτι σαν βραζιλιάνικη σαπουνόπερα δηλαδή)

Το 2ο Θέμα της εβδομάδας κατ' εμέ, είναι η αξιοπρεπέστατη στάση της ΝΔ στα εσωκομματικά του ΠαΣοΚ! Κυρία!!! Αριστοκράτισσα! Δείχνει σεβασμό και συμπόνια, παρηγορεί το ΠαΣοκ και του εύχεται ταχεία ανάρρωση και γρήγορη επιστροφή στην πολιτική αρένα!, χωρίς κανένα ίχνος αλαζονείας! Μπράβο! Εύγε! Εδώ που τα λέμε, και που να βρουν χρόνο οι καημένοι.. Ο Καραμανλής τους έχει μαντρώσει όλους και τους έχει πήξει στη δουλειά και στις υπερωρίες! Ασφαλιστικό (αύξηση ορίων ηλικίας), εκλογικός νόμος (τον αλλάζει όπως τη βολεύει), νέοι φόροι, εκπαιδευτική μεταρρύθμιση (η αρχή έγινε με την απόσυρση του βιβλίου ιστορίας.. έτσι για να πάρουμε μια γεύση για το τι θα επακολουθήσει), και δεκάδες άλλα νομοσχέδια πρέπει να προλάβουν το DEADLINE της 11ης Νοεμβρίου 2007!! Είναι γεγονός! Διανύουμε την εποχή των "μεγάλων έργων" της ΝΔ!


Το 3ο Θέμα δυστυχώς δεν είναι καθόλου ευχάριστο (όχι ότι τα 2 παραπάνω είναι ευχάριστα) και είναι περισσότερο κοινωνικό, παρά πολιτικό. Τι να πεις σε έναν πατέρα που αγωνίζεται για την αριστερή ιδεολογία και ενώ βρίσκεται στην εντατική με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου, ενημερώνεται πως ο γιος του συνελήφθη για ένοπλη απόπειρα ληστείας τράπεζας επικαλούμενους ιδεολογικούς λόγους (αναρχικός)!!! Είναι από τα πιο τραγικά πράγματα που μπορεί να συμβεί στον κάθε γονιό.. Για το προσωπικό αυτό δράμα που περνάει αυτός ο γονιός εύχομαι καλή δύναμη και κουράγιο. Πολιτικά όμως, δε μπορώ να αγνοήσω τα δημοσιεύματα του τύπου που υποστηρίζουν πως ήταν γνωστός ο συγκεκριμένος 21χρονος νεαρός στις αρχές και στους κόλπους της Κυβέρνησης για την αντιεξουσιαστική του δράση, καθώς είχε συλληφθεί και άλλες φορές στο παρελθόν για επεισόδια σε διαδηλώσεις.. Τώρα εξηγείται τι εννοούσαν στελέχη της ΝΔ όταν υποστήριζαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ υποθάλπει και ενισχύει τους γνωστούς αγνώστους των εξαρχείων και τους ταραξίες.. Τι φοβερός εκβιασμός: "Ή κόφτε το, ή θα το βγάλουμε στη φόρα.." ΣΑ ΔΕ ΝΤΡΕΠΟΝΤΑΙ!

Καλή εβδομάδα!
Θέμης

Περι Γ’ Βάθμιας Εκπαίδευσης (Γενικά) - (Μέρος Α')

Κάπου διάβασα πως οι γραμματείες κάποιων Πανεπιστημιακών τμημάτων έστειλαν επιστολή στους «αιώνιους φοιτητές» για να τους ειδοποιήσουν ότι έχουν υπερβεί το πρόγραμμα σπουδών.

Δεν ξέρω αν αυτό σημαίνει πως άρχισε να τίθεται σε εφαρμογή ο περίφημος Νόμος-Πλαίσιο για την παιδεία, αλλά πριν αρχίσουμε να κατακρίνουμε και να κατηγορούμε θα πρέπει να εξετάσουμε όλες τις πτυχές του θέματος.. Και μια πτυχή λοιπόν, είναι πως κάποτε στην Ελλάδα, το δύσκολο ήταν να μπεις στο πανεπιστήμιο και το εύκολο να βγεις από αυτό. Και τότε υπήρχαν αιώνιοι φοιτητές, αλλά δεν τους απασχολούσε αν θα πάρουν ποτέ το πτυχίο τους.. Οι πιο πολλοί είχαν βρει κάτι πιο κερδοφόρο και εποικοδομητικό ίσως να κάνουν στη ζωή τους. ..

Κάποτε για να μπεις στο Πανεπιστήμιο, έπρεπε να δώσεις Πανελλήνιες γραπτές εξετάσεις (ναι, τότε με τις δέσμες), η εξεταστέα ύλη ήταν μεγαλύτερη και δυσκολότερη απ ‘ότι σήμερα – αυτό επιβεβαιώνεται και με τα στατιστικά που ήθελαν τους έλληνες μαθητές να διαπρέπουν σε διεθνείς διαγωνισμούς φυσικής και μαθηματικών σε αντίθεση με σήμερα που έρχονται τελευταίοι-, οι εισακτέοι στα πανεπιστήμια ήταν τόσοι όσοι έπρεπε για να λειτουργεί σωστά το τμήμα, και περνούσαν οι καλύτεροι! ( καλά, πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις). Ο θεσμός των πανελληνίων εξετάσεων με τις δέσμες μπορεί να ήταν ψυχοφθόρος για τις ευαίσθητες ψυχές των 18χρονων μαθητών, να προωθούσε τον ανταγωνισμό και να ενίσχυε την παραπαιδεία, όμως κανείς δε μπορεί να αμφισβητήσει πως το σύστημα αυτό με τις δέσμες και τον περιορισμένο αριθμό φοιτητών ανά σχολή ήταν το πιο αξιοκρατικό μέχρι τώρα, τουλάχιστον σε επίπεδο γνώσεων!

Στη σύγχρονη Ελλάδα όμως, βλέπουμε υποτιμητικά όσους δεν έχουν χρήμα ή έστω ένα πτυχίο πανεπιστημίου (τώρα είναι ακόμα χειρότερα, «μετρούν» μόνο οι πλούσιοι), και έτσι όσοι δεν τα κατάφερναν, τους έστελναν οι γονείς τους σε πανεπιστήμια του εξωτερικού (Βουλγαρία, Ρουμανία, Αγγλία, Αμερική, ανάλογα με την οικονομική ευχέρεια κάθε οικογένειας). Σημείωση: Η νοοτροπία αυτή ήταν και είναι ο κανόνας, αλλά δεν υποτιμώ την αξία των φοιτητών που ξενιτεύτηκαν! Ίσα ίσα που καμιά φορά το πείσμα τους και ο στόχος να πετύχουν τους βοήθησε να καταξιωθούν, σε αντίθεση με τους Εν Ελλάδι συμφοιτητές τους..

Το χαμένο συνάλλαγμα και η νοοτροπία των Ελλήνων γονέων που θέλουν τα παιδιά τους επιστήμονες (και όχι ο στόχος για αναβάθμιση της ποιότητα διδασκαλίας των δημόσιων σχολείων), οδήγησαν τις Κυβερνήσεις σε «Στροφή προς τα Αριστερά»! (Πολλοί ισχυρίζονται πως δεν πέρασαν στο πανεπιστήμιο επειδή δεν είχαν την οικονομική δυνατότητα να πηγαίνουν φροντιστήριο ή να σπουδάσουν στο εξωτερικό – Παρόλ’ αυτά, ένα ΤΕΙ ρε παιδιά θα μπορούσατε και χωρίς φροντιστήριο αν θέλατε.. ). Ο τρόπος εισαγωγής στα Ελληνικά Πανεπιστήμια έγινε πιο χαλαρός, η δύσκολη εξεταστέα ύλη αφαιρέθηκε, προστέθηκαν νέα πανεπιστημιακά τμήματα (με μηδενικό ενδιαφέρον) και αυξήθηκε ο αριθμός των εισακτέων φοιτητών και κατά συνέπεια των τμημάτων. Η αύξηση της ποσότητας - ειδικά κάτω από αυτές τις συνθήκες –δε συνεπάγεται και αύξηση της ποιότητας.. Έτσι φτάσαμε στο σήμερα, όπου φοιτητές εισάγονται σε πανεπιστημιακές υποτίθεται σχολές με βαθμό 8 και 9, όπου οι αιώνιοι φοιτητές είναι πιο πολλοί από ποτέ, το επίπεδο των Ελληνικών πανεπιστημίων πέφτει συνεχώς συμβαδίζοντας με αυτό των φοιτητών, τα μεταπτυχιακά τμήματα πολλών τμημάτων που δεν έχουν ζήτηση λειτουργούν μόνο και μόνο για να μη «χαθούν» τα κοινοτικά και κρατικά κονδύλια και κατηγορηθούν οι υπεύθυνοι για «αδράνεια», και οι άνεργοι πανεπιστήμονες συνωστίζονται για μια θέση στο δημόσιο, ή υποχρεώνονται σε κάποιο "μέσο" που μεσο-λάβησε για να προσληφθούν μέσω προγραμμάτων stage σε κάποια εταιρία ή σε γνωστό τους ελεύθερο επαγγελματία για να κάνουν όλες τις χαμαλοδουλειές...

Με αυτήν την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί σήμερα στα Ελληνικά πανεπιστήμια (και έξω από αυτά), η απόφαση του Υπουργείου Παιδείας να βάλει φρένο στους «αιώνιους φοιτητές» επιβάλλεται! Απ’ ότι είχα διαβάσει πέρυσι, από την απόφαση αυτή εξαιρούνται οι φοιτητές του Ελληνικού Ανοιχτού Πανεπιστημίου (ΕΑΠ). Από τη μια είναι λογικό, το ΕΑΠ είναι μεν το 19ο κρατικό πανεπιστήμιο (αν και από τότε που δημιουργήθηκε λειτουργεί με προσωρινή Διοικούσα Επιτροπή και ΟΧΙ με πρυτανεία - Αν είναι δυνατόν!!), αλλά οι φοιτητές του μπαίνουν με κλήρωση και εξαιρούνται της «δωρεάν δημόσιας παιδείας» αφού πληρώνουν 8400 ευρώ το λιγότερο για να αποκτήσουν το πτυχίο σε 4 χρόνια. (Με την προϋπόθεση ότι θα περάσουν όλα τα μαθήματα με την 1η, αλλιώς θα ξαναπληρώσουν το 1/3). Αυτοί μπορούν να αποκτήσουν πτυχίο το πολύ σε 12 χρόνια! Από τη μια αδικία στην άλλη πάμε...

Σα να μην έφταναν όλα αυτά και αντί να προβληματιστούμε που ήδη για πολλούς τα μεταπτυχιακά και τα διδακτορικά αποτελούν «υποχρεωτική εκπαίδευση» πλέον, σκεφτόμαστε να επιτρέψουμε και τη λειτουργία ιδιωτικών Πανεπιστημίων (για αυτά θα μιλήσω κάποια άλλη φορά)!

Ίσως έχουμε παρεξηγήσει όλοι μας το ρόλο που πρέπει να έχει η Γ’Βάθμια εκπαίδευση.. Ίσως πρέπει να πάψουμε να σπουδάζουμε με σκοπό να βρούμε δουλειά.. Ίσως πρέπει παράλληλα με την ενίσχυση της έρευνας μέσω κρατικών επιχορηγήσεων να δοθεί το πράσινο φως και στην ιδιωτική χρηματοδότηση των πανεπιστημίων για ερευνητικά θέματα.. Ίσως η απαξίωση της εξειδίκευσης και του καταμερισμού (λόγω κορεσμού επιστημόνων) από την αγορά εργασίας μας αναγκάσει να ανοίξουμε τους ορίζοντές μας και να ρισκάρουμε περισσότερο σε νέα επαγγέλματα... Ίσως πρέπει να γυρίσουμε στο σύστημα των Πανελληνίων με δέσμες... Πολλές οι αμφιβολίες, πολλά τα ερωτήματα, μία η πραγματικότητα: Τα προβλήματα της Γ' βάθμιας εκπαιδευσης εντάσονται στη γενική κατηγορία με τίτλο "Το Θέμα της Παιδείας". Και μετά από 50 χρόνια, το Θέμα της παιδείας θα μας απασχολεί..

Γιατί για να αλλάξει η παιδεία μας προς το καλύτερο, πρέπει πρώτα να θέλουμε να αλλάξουμε εμείς σαν άνθρωποι. Στο κάτω κάτω, τι να την κάνουμε τόση μόρφωση αν δεν την αξιοποιούμε προς όφελός μας, αλλά και προς όφελος της ανθρωπότητας; Τα μεγαλύτερα εγλήματα στην ανθρωπότητα έχουν γίνει από ιδιαίτερα ευφυείς ανθρώπους.. που τα είχαν όλα ή/και τα ήθελαν όλα...

Τα 7 που δεν πρέπει να έχεις:

"Πλούτο χωρίς μόχθο.
Πολιτική χωρίς αρχές.
Απόλαυση χωρίς συναίσθημα.
Γνώση χωρίς χαρακτήρα.
Εμπόριο χωρίς ήθος.
Επιστήμη χωρίς ανθρωπιά.
Λατρεία χωρίς θυσία."

ΜΑΧΑΤΜΑ ΓΚΑΝΤΙ



(Συνεχίζεται...)

Μουσική Βραδιά!

Σήμερα δεν έχει λόγια! Ας μιλήσουν οι νότες...

Korobushka (Bond)


Pachelbel's canon in D Major


Brahms Hungarian Dance No. 5



Por Una Cabeza (Al Pacino - Scent of a Woman)


Michael Nyman - The heart asks the pleasure first


Requiem For A Dream


Paganini 24 Caprice (Vanessa Mae)


Παύλος Σιδηρόπουλος - Κάποτε θα' ρθουν

Μαθήματα πολιτικής... αλληλογραφίας!

Ψαχουλεύοντας το προσωπικό μου αρχείο σήμερα, έπεσε το μάτι μου κατά τύχη σε μια συγχαρητήρια επιστολή που μου είχε στείλει το 1993 ο τότε Δήμαρχος Δράμας και νυν Υπουργός Μακεδονίας – Θράκης, Τζίμας Μαργαρίτης, για την εισαγωγή μου στο τμήμα Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών (Τ.Α.Τ.Μ.) του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Η επιστολή είναι η ακόλουθη:

ΔΗΜΟΣ ΔΡΑΜΑΣ

Δράμα 8-9-1993

ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟΥ

661 00 ΔΡΑΜΑ

Πλ. Ελευθερίας

Τηλ. 0521 – 22346

Fax: 0521 – 20000

Ορόσημο στη ζωή σου αποτελεί η επιτυχία σου στο Πανεπιστήμιο. Είναι γεγονός πως η επίτευξη των στόχων του ανθρώπου για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, αποτελεί τη μεγαλύτερη δικαίωση στην ύπαρξή του. Ακόμη περισσότερο δε για ένα νέο ο οποίος πριν μερικά χρόνια ξεκίνησε με στόχους ευγενείς και υψηλούς να εισέλθει στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης. Και ο στόχος αυτός επετεύχθη, φοιτητής σήμερα, επιστήμονας αύριο.

Σήμερα αποτελείς τη μεγάλη ελπίδα του έθνους, της επιστήμης που επέλεξες, της κοινωνίας μας.

Σήμερα αποτελείς όμως και τη μεγάλη ελπίδα της Δραμινής γης, της γεννέτειράς σου, που θέλει να σε δει να διαπρέπεις στο χώρο της επιστήμης σου και να αποτελέσεις έναν από τους καλύτερους πρεσβευτές της Μαρτυρικής Δράμας στις πανεπιστημιακές κοινότητες που θα βρεθείς.

Στη σημερινή εποχή που ζούμε, με τις ραγδαίες εξελίξεις σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής, στην εποχή των αντιθέσεων και του παραλόγου είναι επιτακτική η ανάγκη να ξεπροβάλλουν οι ανθρώπινες αξίες οι οποίες θα αποτελέσουν τον πυρήνα δημιουργίας και προόδου στην επιστήμη, την πολιτική και τον εργασιακό χώρο.

Στην Ευρώπη των πολιτών που δημιουργείται, η χώρα μας από τη φύση της και την ιστορίας της εκ των πραγμάτων θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση, γι αυτό και ο ρόλος σου στη σημερινή εποχή αλλά και στο αύριο που εσύ θα οικοδομήσεις είναι καθοριστικός.

Γνωρίζεις πολύ καλά πως η επιμονή, η οργάνωση, η αποφασιστικότητα και η ελπίδα αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης επιτυχίας.

Εάν αυτά συνδιασθούν και με τη βαθειά πίστη στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία μας, τότε θα είμαστε όλοι βέβαιοι για την προσωπική σου επιτυχία στη ζωή αλλά και την πρόοδο του έθνους μας.

Ως Δήμαρχος αυτής της μαρτυρικής πόλης, που κατοικείται από δημιουργικούς και φιλόξενους ανθρώπους, σου σφίγγω το χέρι και σε συγχαίρω για τη μεγάλη σου νίκη, για την επιτυχία σου στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.

Εύχομαι εκπλήρωση όλων των άλλων υψηλών στόχων που έθεσες στη ζωή σου και να γνωρίζεις πάντα πως σημαντικό ρόλο στην επιτυχία σου αυτή έχουν παίξει και οι γονείς σου προς τους οποίους εύχομαι να σε καμαρώνουν.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΔΡΑΜΑΣ

(Σφραγίδα) (Υπογραφή)

ΜΑΡΓΑΡΙΤΗΣ ΤΖΙΜΑΣ

Η απάντηση μετά από 14 χρόνια:

«Αξιότιμε Κύριε Υπουργέ,

Ορόσημο στη ζωή σας μας αποτελεί η επιτυχία σου στο Πανεπιστήμιο εκλογή σας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο για δεύτερη συνεχή φορά και η ανάληψη των καθηκόντων του ΥΜΑΘ. Είναι γεγονός πως η επίτευξη των στόχων του ανθρώπου για ένα καλύτερο παρόν και μέλλον, αποτελεί τη μεγαλύτερη δικαίωση στην ύπαρξή του. Ακόμη περισσότερο δε για έναν νέο πολιτικό ο οποίος πριν μερικά χρόνια ξεκίνησε με στόχους ευγενείς και υψηλούς να εισέλθει στο χώρο της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης στα έδρανα της Ελληνικής βουλής. Και ο στόχος αυτός επετεύχθη, βουλευτής χθες, φοιτητής Υπουργός σήμερα, επιστήμονας Πρωθυπουργός αύριο.

Σήμερα αποτελείτε τη μεγάλη ελπίδα του έθνους, της επιστήμης που επέλεξες πολιτικής παράταξης που εκπροσωπείτε, της κοινωνίας μας.

Σήμερα αποτελείτε όμως και τη μεγάλη ελπίδα της Δραμινής γης, της γεννέτειράς σας, που θέλει να σας δει να διαπρέπετε στο χώρο της επιστήμης σου στην πολιτική ζωή του τόπου και να αποτελέσετε έναν από τους καλύτερους πρεσβευτές της Μαρτυρικής Δράμας στις πανεπιστημιακές κοινότητες που θα βρεθείς.

Στη σημερινή εποχή που ζούμε, με τις ραγδαίες εξελίξεις σε όλους τους τομείς της ανθρώπινης ζωής, στην εποχή των αντιθέσεων και του παραλόγου είναι επιτακτική η ανάγκη να ξεπροβάλλουν οι ανθρώπινες αξίες οι οποίες θα αποτελέσουν τον πυρήνα δημιουργίας και προόδου στην επιστήμη, την πολιτική και τον εργασιακό χώρο.

Στην Ευρώπη των πολιτών που δημιουργείται, η χώρα μας από τη φύση της και την ιστορίας της εκ των πραγμάτων θα έχει πάντα μια ξεχωριστή θέση, γι αυτό και ο ρόλος σας στη σημερινή εποχή αλλά και στο αύριο που εσύ μαζί θα οικοδομήσεις οικοδομήσουμε είναι καθοριστικός.

Γνωρίζετε πολύ καλά πως η επιμονή, η οργάνωση, η αποφασιστικότητα και η ελπίδα αποτελούν τα βασικά χαρακτηριστικά της ανθρώπινης επιτυχίας.

Εάν αυτά συνδιασθούν και με τη βαθειά πίστη στον Ελληνισμό και την Ορθοδοξία μας, στις ηθικές αξίες και τις παραδόσεις του τόπου μας, τότε θα είμαστε όλοι βέβαιοι για την προσωπική σας επιτυχία στη ζωή αλλά και την πρόοδο του έθνους μας.

Ως Δήμαρχος πολίτης αυτής της μαρτυρικής πόλης, που κατοικείται από δημιουργικούς και φιλόξενους ανθρώπους, σας σφίγγω το χέρι και σας συγχαίρω για τη μεγάλη σας νίκη, για την επιτυχία σας στην Τριτοβάθμια Εκπαίδευση στις εθνικές εκλογές της 16^ης Σεπτεμβρίου.

Εύχομαι εκπλήρωση όλων των άλλων υψηλών στόχων που θέσατε στη ζωή σας και να γνωρίζετε πάντα πως σημαντικό ρόλο στην επιτυχία σας αυτή έχουν έχει παίξει και οι γονείς σου προς τους οποίους εύχομαι να σε καμαρώνουν ο λαός της Δράμας, προς τον οποίο εύχομαι να δικαιωθεί για την επιλογή και την κρίση του.»

Λοιπόν; Εύκολο δεν ήταν; Τι λέτε, να το στείλω; :-)