Νομίζω έχω ξαναγράψει για το πλούσιο πολιτικό μου παρελθόν (σε μαθητικά προεδρεία τμημάτων, αργότερα στο πολυτεχνείο και πιο πρόσφατα ως εκπρόσωπος των εργαζομένων στην εταιρία στην οποία εργάζομαι, για το υποκατάστημα της Θεσσαλονίκης).
Σε περίπου ένα μήνα, έχουμε εκλογές για να εκλέξουμε το νέο 15μελές συμβούλιο που θα εκπροσωπεί τους εργαζομένους όλης της εταιρίας (σε πανελλήνιο επίπεδο, καθώς ο όμιλος απασχολεί περισσότερα από 6000 άτομα σε αρκετές πόλεις της Ελλάδας, μεταξύ των οποίων σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα) και θα αγωνίζεται για τα κεκτημένα και τα δικαιώματά τους για την επόμενη διετία.
Η δραστηριοποίηση και η ενασχόληση με τα κοινά και τα προβλήματα που απασχολούν το περιβάλλον στο οποίο κινούμαι και ζω, δεν είναι ούτε μικρόβιο, ούτε αποσκοπεί σε προσωπικές φιλοδοξίες. Είναι στάση ζωής που θα έπρεπε να την υιοθετήσουμε όλοι ανεξαιρέτως, αν πραγματικά έχουμε άποψη, κοινωνικές ευαισθησίες και ενδιαφερόμαστε για τους ανθρώπους και το χώρο που μας περιβάλλει.
Διανύουμε ήδη μια δύσκολη περίοδο υψηλών εργασιακών απαιτήσεων και μηδενικών αυξήσεων, κατά την οποία πολλοί συνάδελφοι αναγκάστηκαν να φύγουν από την εταιρία, (παραλίγο να βάλουν λουκέτο μάλιστα ολόκληρα υποκαταστήματα), τμήματα συγχωνεύτηκαν και το ανθρώπινο δυναμικό συρρικνώθηκε. Κι αυτό είναι μόνο η αρχή απ' ότι φαίνεται... Τα χειρότερα έπονται, όπως φροντίζουν να μας θυμίζουν τα media, οι βιομήχανοι, αλλά και οι.. συνδικαλιστές!
Λόγω της ιδιότητας μου ως εκλεγμένο μέλος της τοπικής περιφερειακής επιτροπής στο υποκατάστημα της Θεσσαλονίκης, είχα την ευκαιρία να συνομιλήσω και να γνωρίσω αρκετούς "επαγγελματίες" συνδικαλιστές. Αν και στις κατ' ιδίαν προσωπικές συζητήσεις μπορούσαμε να βρούμε αρκετά κοινά και να συζητήσουμε ουσιαστικά συμφωνώντας σε βασικά θέματα που θα οδηγούσαν σε έναν κοινό αγώνα που πιθανόν να είχε θετική εξέλιξη, στις γενικές συνελεύσεις οι άνθρωποι μεταμορφώνονται και φέρονται εγωκεντρικά, επιθετικά και αλλοπρόσαλλα! Αυτό είναι το λεγόμενο μικρόβιο του "συνδικαλιστή"! Τα συντροφικά μαχαίρια σε ετοιμότητα, και κάθε τι που θα πεις θα χρησιμοποιηθεί εναντίον σου, για χάρη εντυπώσεων! Για να προσφέρουμε ένα καλό show στους αγαπητούς συναδέλφους-ψηφοφόρους-πρόβατα που μας παρακολουθούν! Ένα ευχάριστο διάλλειμα για να ξεφύγουμε λίγο από την κούραση και το άγχος της δουλειάς... Και αφού για καμιά ώρα παρακολουθούμε reality που θα ζήλευαν όλα τα μεσημεριάτικα τηλεοπτικά πάνελ, μόλις ο διαιτητής (ο πρόεδρος του σωματείου) σφυρίξει τη λήξη του στημένου παιχνιδιού, πάμε όλοι μαζί για κανένα ουζάκι για να ξεχάσουμε τις διαφορές μας... Και όλοι ευχαριστημένοι!
Η κατάσταση είναι κωμικοτραγική! Σε μια εποχή που οι καιροί απαιτούν ιδιαίτερη σοβαρότητα και υπευθυνότητα από όλους, οι επαγγελματίες συνδικαλιστές προτάσσουν ως βασικό στοιχείο της επιχειρηματολογίας τους, την πολύχρονη εμπειρία τους! Αυτήν την εμπειρία τους, που ανάγκασε τον κόσμο να αποστραφεί εντελώς από τα σωματεία και το συνδικαλισμό, να ζητήσει τη διαγραφή του από κάθε μορφής συλλογικό όργανο, ουσιαστικά να παραιτηθεί από οποιονδήποτε αγώνα και να παρακολουθεί τις συνελεύσεις μόνο και μόνο για να βιώσει τις απολαυστικές κατά τ' άλλα κοκορομαχίες των φιλόδοξων "προστατών" του εργατικού κινήματος! "Εγώ που έκανα αυτό...", "Εγώ που έκανα το άλλο..", "Εγώ, που αν δεν είχατε εμένα.." "εγώ..", "εγώ..."...
Αγαπητοί συνάδελφοι, ένα πράγμα θα σας πω και να το θυμάστε: "ΕΓΩ δεν πρόκειται να εμπιστευτώ ως μπροστάρη σε θέματα που αφορούν το σύνολο των συναδέλφων και το συλλογικό καλό, κάποιον που ξεκινάει τον προεκλογικό του λόγο με το "ΕΓΩ", για να καταλήξει στον αυτοθαυμασμό, τον ναρκισσισμό και την... αυτοϊκανοποίηση (για να το πω κομψά)!
Και σα να μην έφταναν αυτά, σκέφτομαι πολύ σοβαρά να θέσω κι εγώ υποψηφιότητα για να συμμετέχω ακόμα πιο ενεργά σ' αυτό το πανηγύρι!
Ακόμα δεν έχω αποφασίσει.. Είναι οι ώρες κρίσιμες και γίνονται οι κατάλληλες "ζυμώσεις"! Καθώς απ 'ό,τι φαίνεται θεωρήθηκε πετυχημένη η σύντομη θητεία μου στην (περιορισμένου ρόλου) τοπική επιτροπή το προηγούμενο διάστημα, έχω βλέπετε προτάσεις σχεδόν απ’ όλες τις οργανωμένες παρατάξεις για να συνδικαλιστώ στο πλευρό τους! Ήδη μετά από την άρνηση μου να συμμετέχω στο ψηφοδέλτιο μιας συγκεκριμένης παράταξης, άρχισαν να βγαίνουν στη φόρα τα άπλυτα και να εκτοξεύονται τα πρώτα μαχαίρια προς το πρόσωπό μου, αλλά και.. πισώπλατα (ξέρετε τι εννοώ.. αλκοολικός, γυναικάς, δάκτυλος της εργοδοσίας, ΝΕΟΔΗΜΟΚΡΑΤΗΣ, αποστάτης, δημαγωγός, διασπαστής που σπέρνει τη διχόνοια και διχάζει το λαό(!) και πολλά άλλα που συνθέτουν το προφίλ ενός πετυχημένου "λαμογιού".. Δηλαδή μου προσάπτουν όλα τα χαρακτηριστικά και προσόντα που πρέπει να έχει ένας σύγχρονος και επιτυχημένος συνδικαλιστής-πολιτικός! :-)
Ψιτ, σύντροφοι... όλα καλά κι όλα ωραία, καταλαβαίνω το άγχος σας για τα "κουκιά" και μπορώ να καταπιώ πολλά, αλλά αυτό το "Νεοδημοκράτης" μην το ξανακούσω! Και το cabrio δεν το πήρα με χρήματα που έβγαλα από την εταιρία. Από πριν τα ειχα μαζέψει! Επί ΠΑΣΟΚ! :-P
Άντε καλό σας αγώνα βρε! Κι εμένα θα με βρείτε μπροστά σας! Μαζί σας στα δύσκολα και στους αγώνες, απέναντι σας στα μικροκομματικά σας συμφέροντα! Και μην ανησυχείτε για μένα.. Είτε θέσω υποψηφιότητα ως ανεξάρτητος και εκλεγώ, είτε σαν άτομο, θα συνεχίσω να λέω την άποψη μου και να προσπαθώ για το καλό των συναδέλφων και της εταιρίας, απ' όποια θέση κι αν βρίσκομαι!!!
Σας ευχαριστώ!
Θέμης
7 σχόλια:
Themis for President!!!
Themis, Themis, Themis....
Αυτό σου'λειπε μόνο!!!!
Αφού ξέρεις τι γίνεται....Εσύ ενδιαφέρεσαι αληθινά για το καλό το δικό σου και των συναδέλφων, αλλά οι περισσότεροι των συνδικαλιστών είναι επαγγελματίες και ενδιαφέρονται μόνο για τα διάφορα προσωπικά οφέλη που τυχόν προκύπτουν.
Αν έχεις το κουράγιο και το πείσμα να "αντισταθείς" στα παραπάνω κάντο! Με χίλια.
Αλλά.... μην αλλάξεις. Please. Pretty please. Pretty please with sugar on top! :)
Hi Athena, hi Λευκη.
Το θέμα δεν είναι τι θα κάνω εγώ (δε θα ήθελα να το συζητήσω μέσα από το ιντερνετ).
Ούτε ο συνδικαλισμός, αλλά ούτε η πολιτική με ενδιαφέρει, για να κάνω προεκλογική εκστρατεία μέσω ιντερνετ και να μπλέξω "εκθέτοντας τον εαυτό μου σε μεγαλύτερη φθορά και ηθική αντιπαράθεση με την ανηθικότητα", όπως χαρακτηριστικά μου είπε η φίλη η Γωγώ στο facebook.
Η ανάρτηση αυτή (όπως και σχεδόν όλες) ήταν ένα άρθρο που προσφέρεται για προβληματισμό και αυτοκριτική και που αντικατοπτρίζει τη νοοτροπία και μια ακόμα πραγματικότητα, ένα ακόμα κοινωνικό φαινόμενο της Ελληνικής ζωής!
Από τα σχόλια που έλαβα και απο συζητήσεις, κατάλαβα ότι από τη μια έχουμε μάθει να γενικεύουμε και να αποδεχόμαστε πως όλοι όσοι ασχολούνται με τα κοινά το κάνουν για δημόσιες σχέσεις, για αυτοπροβολή, για το δικό τους ατομικό συμφέρον, και από την άλλη έχουμε χάσει την πίστη στον εαυτό μας, βολευόμαστε κι όλας με την παραπάνω άποψη, και βρίσκουμε αφορμή να κατηγορήσουμε κάποιους άλλους, τους «εκπροσώπους μας», θεωρώντας δεδομένο ότι αυτοί φταίνε για όλα τα στραβά που δε μας αρέσουν.
Πιστεύω λοιπόν ακράδαντα ότι και πολιτικοποιημένοι πρέπει να είμαστε και άποψη πρέπει να έχουμε και να την λέμε χωρίς φόβο, αλλά με πάθος! Αλλιώς γινόμαστε υποχείρια των επιτήδειων, εξυπηρετώντας τα δικά τους ατομικά συμφέροντα και γινόμαστε ηθικοί αυτουργοί σε μια κατάσταση που από τη μια καταγγέλλουμε, αλλά από την άλλη την υιοθετούμε και τη συντηρούμε!
Και φυσικά, μην τα ισοπεδώνουμε όλα... Αλίμονο αν δεν υπάρχουν ιδεαλιστές άνθρωποι (και στην πολιτική και στον συνδικαλισμό) που αγωνίζονται και ενδιαφέρονται για τους συνανθρώπους τους!! Είναι σα να παραδεχόμαστε ότι κι εμείς είμαστε σαν κι αυτούς, αλλά δεν έχουμε τη δυνατότητα να γίνουμε ίδιοι! Άλλο θέμα το αν δεν τους αφήνουν να αναδειχτούν! ;-)
Θέμη εγώ δεν θα σου προτείνω τι να κάνεις και τι όχι μια και είσαι μεγάλο παιδί (αυτό το είπα εξ'επίτηδες επειδή είμαι εγώ πιο μεγάλο παιδί από σένα).
Θεωρώ πολύ σημαντικό και άξιο αναφοράς αυτό που έγραψες στα σχόλια (κρίμα που δεν υπάρχει και στο κύριο κείμενο αν και καμιά φορά μερικά πράγματα αξίζει να τα "ψάχνεις"), ότι δηλαδή σύνταξες το συγκεκριμένο άρθρο προς σκέψη και προβληματισμό και όχι προς τέρψη).
Θίγεις ένα πολύ ευαίσθητο θέμα που την απάντηση του υποψιαζόμαστε λίγο πολύ.
Ηθική και πολιτική.
Είναι έννοιες που μπορούν να συνυπάρξουν ή είναι ασύμβατες? Μπορεί να γράψει κανείς βιβλία για αυτό. Φοβάμαι όμως ότι θα καταλήξει σε ένα συμπέρασμα.
Ποιό?
Έλα τώρα. Μεγάλα παιδιά είσαστε.
:-))
Αγαπητέ Θέμη,
Κάθε φορά που παρευρίσκομαι σε συνέλευση ή ενημέρωση διαφόρων τέτοιων ‘συνδικαλιστών’, ένα σφίξιμο με πιάνει στο στομάχι. Για αυτό και τελευταία έχω οξεία μορφής αλλεργία που με απομακρύνει από τέτοιου είδους συναντήσεις.
Μέχρι τότε άκουγα όλα τα κακά νέα τους για την εργασία, καμία θετική άποψη, καμία πρόταση βελτίωσης. Όσο για το ύφος τους, γιατί αυτό είναι το σημαντικότερο, ο υψηλός τόνος της φωνής τους και ο αέρας (κοπανιστός) κενός περιεχομένου, είναι τα κυρίαρχα. Μέχρι και το θράσος έχουν να μιλούν ανερυθρίαστα στους εργαζομένους και να αποδέχονται δυσάρεστες καταστάσεις με κατεβασμένα τα χέρια, που μου φαίνεται κάτι σαν σιωπηλή αποδοχή.
Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δικαιολογείται η αδράνεια του κάθε εργαζόμενου με την μη συμμετοχή του στα κοινά. Είναι απαραίτητη η ενεργή ανάμιξή μας. Θεωρώ δε, πως η αποστασιοποίηση και η αδράνεια μπορεί να είναι και μικρή ενοχή μας.
Καλημέρα!
Σας ευχαριστώ για τα σχόλιά σας...
Ελπίζω να τα διαβάσουν κι άλλοι.. αυτοί που πρέπει! Όχι ότι περιμένω να αλλάξει τίποτα στη συμπεριφορά τους.. Αλλά τουλάχιστον για να "ξεφουσκώσουν" λίγο και μην έχουν την ψευδαίσθηση ότι εκτελούν λειτούργημα πάντα... Κι ο Βενιζέλος πιο δυναμικός και πολύ καλύτερη ρητορική έχει από τον Παπανδρέου, αλλά ο κόσμος (του ΠΑΣΟΚ) προτίμησε "το καλύτερο παιδί" :-). Ωχ! Τι λέω πάλι και ο blackangel θα λέει ότι είμαι ΠΑΣΟΚ! :-P
Χαχαχαχα........ο κόσμος του ΠΑΣΟΚ δεν προτίμησε τον Παπανδρέου αλλά το όνομα του. Έχει διαφορά.
Τώρα γιατί δεν μπορεί η σύγχρονη πολιτική σκηνή να "ξεκολήσει" από την "οικογενειοκρατία" είναι γνωστό.
Είναι ένας συνδυασμός πλύσης εγκεφάλου, ανικανότητας και έλλειψη φρέσκων ιδεών.
Πάλι το "μπαλάκι" πέφτει σε εμάς όμως.
Μπορούμε να τα αλλάξουμε όλα αυτά ακριβώς με τον τρόπο που μας προτείνουν.
Ότι "όπλα" έχουμε στα χέρια μας πρέπει να τα χρησιμοποιήσουμε.
Ενεργοποίηση και όχι εφησυχασμός χρειάζεται πλέον.
Δημοσίευση σχολίου