Λοιπόν δείτε τι έπαθα σήμερα!! Εσείς τι θα κάνατε?

Γυρνώντας από τη δουλειά το απόγευμα, πάω να παρκάρω στο πάρκινγκ της παραδιπλανής πολυκατοικίας που βάζω το αυτοκίνητο (115 ευρώ το μήνα, σε παράκεντρο της Θεσσαλονίκης για όποιον ενδιαφέρεται - αλλά δεν έχει άδειες θέσεις) και βλέπω ένα τρελό μποτιλιάρισμα μπροστά στην είσοδο και παραπλεύρως.. Ένας ΕΛΛΗΝΑΡΑΣ είχε παρκάρει μπροστά στην είσοδο, αποκλείοντας την πρόσβαση (και την έξοδο) από το πάρκινγκ! Είχε μαζευτεί πολύς κόσμος και 4 αυτοκίνητα (μαζί με το δικό μου) δεν μπορούσαν να μπουν!

Κόρνες, βρισιές, κόσμος στα μπαλκόνια, περαστικοί αργόσχολοι και περίεργοι, ήταν όλοι εκεί! Τρελό πανηγύρι! Ο τύπος δεν είχε αφήσει ούτε ένα χαρτάκι με κάποιο τηλέφωνο! Κάποιος τηλεφώνησε στην αστυνομία και του είπαν ότι λόγω ΔΕΘ, θα αργήσει να έρθει περιπολικό και πως όλοι οι γερανοί είναι "σε υπηρεσία". Όσο περνούσε η ώρα, τα νεύρα και η ένταση κορυφώνονταν! Όλοι αρχίσαμε να αναρωτιόμαστε ποιος μπορεί να είναι τόοοοσο Μαλάκας που δε σκέφτεται ότι κλείνοντας ένα Παρκινγκ ουσιαστικά κλείνεις45 τουλάχιστον αυτοκίνητα! "-Κανένας από αυτούς τους Αλβανούς θα είναι! Έτσι κάνουν! Στ' αρ****ια τους! - "Μπορεί να είναι ναρκομανής!", αναφώνησε κάποιος άλλος γείτονας! "Μπα!! Οι Αλβανοί φοβούνται! Οι Ρωσοπόντιοι είναι οι χειρότεροι!!" "Μήπως είναι κανένας παππούς ρε παιδιά?" Ότι θες άκουγες! (Είναι καταπληκτικό το πώς βγαίνει τόσο εύκολα ο χαρακτήρας του Έλληνα σε κατάσταση έντασης!).

Μετά από 45 λεπτά περίπου, κι αφού είχα αρχίσει να βαριέμαι την αναμονή και τη λαϊκουριά των δήθεν καλύτερων συν-ελλήνων και ενώ ήμουν έτοιμος να φύγω για το πατρικό, (η αστυνομία άφαντη ε?), σκάει μύτη ένας πιτσιρικάς από απόσταση και με ένα αθώο και συνάμα ηλίθιο βλέμμα φωνάζει: "Ωχ! εμένα περιμένετε?" (αλλά το βήμα πιο αργό και από χελώνα.. καμιά επαφή με την πραγματικότητα!) Εκεί ήταν που ανέλαβα δράση και πέταξα την ατάκα: "Μεγάλε σκέψου μια καλή δικαιολογία όσο έρχεσαι, γιατί εδώ έχουμε μαζευτεί πολλοί και σε περιμένουμε με άγριες διαθέσεις! Και μη μου πουλήσεις καμιά τρελίτσα εμένα, γιατί είμαι έξω με αναστολή!" (Εξυπνάδα κι εγώ.. μια φορά σε αντίστοιχη φάση που το ξαναείπα αυτό παραλίγο να φάω ξύλο! Αλλά τώρα τη ζύγισα την κατάσταση.. με έπαιρνε :-))

Τι ήθελα και το είπα αυτό!!! Το μόνο που κατάφερα ήταν να ξεσηκώσω τον όχλο που καραδοκούσε περιμένοντας το σύνθημα!! Άρχισα να το λυπάμαι το παιδί! Πιστέψτε με.. με όλα αυτά που άκουσε.. και μόνο το βλέμμα του να βλέπατε θα καταλαβαίνατε ότι εκείνη τη στιγμή το μόνο που θα ήθελε ήταν.. τη Μαμά του!... Κάτι έπρεπε να κάνω για να επανορθώσω! Όπως έδωσα το σύνθημα για "επίθεση", έπρεπε να σφυρίξω και τη λήξη! Ξαναμπαίνω λοιπόν μπροστά και με ηγετική περηφάνια ανάμεσα στους εξαγριωμένους 50ρηδες, αρχίζω τα δικηγορίστικα.. "Να λες πάλι καλά που η γειτονιά έχει καλούς ανθρώπους που όσο εξαγριωμένοι και να είναι.. συγχωρούν"... και άλλα διάφορα τέτοια χαζά.. Η τελευταία μου φράση ήταν "Άντε, είσαι τυχερός που δεν ήρθε ακόμα η αστυνομία και βιαζόμαστε! Πάρε το αυτοκίνητο και φύγε πριν αλλάξουμε γνώμη! (χρησιμοποίησα πρώτο πληθυντικό όπως κάνουν οι δικηγόροι. Ξέρετε.. «Εμείς φονεύσαμε κύριε Πρόεδρε! Το παραδεχόμαστε!»"... Αμ δε!!! Το πείσμα και η εκδικητικότητα έδιναν ρεσιτάλ! Σύσσωμοι οι κάτοχοι των 5 πλέον (χωρίς εμένα) οδηγών επέμεναν ότι θα περίμεναν την αστυνομία και δεν άφηναν τον μικρό (που ήταν έτοιμος να βάλει τα κλάματα) να φύγει!

Απογοητεύτηκα.. από όλους.. κι από εμένα που έκανα την αρχή.. Με σκυμμένο το κεφάλι αποχώρησα (αφού πάρκαρα κανονικά εννοείται) με την ευχή να τη γλυτώσει ο νεαρός (που μάλλον είναι ερωτοχτυπημένος και πήγε επίσκεψη στην κοπέλα του, αν κρίνω από το χαζοχαρούμενο βλέμμα του πριν συνειδητοποιήσει το χάος που δημιούργησε και τις δικαιολογίες που είπε.. (ας ελπίσουμε ότι τουλάχιστον πρόλαβε να… )

Κάτι μέσα μου έλεγε ότι έπρεπε να τον σώσω! Μόλις ανέβηκα σπίτι, πήρα τηλέφωνο στο 100 και ρώτησα αν έχει ξεκινήσει το περιπολικό για τη διεύθυνση που κάποιος έκλεισε ένα παρκινγκ. Μόλις μου είπε ότι έχει φύγει περιπολικό από το Α' Αστυνομικό τμήμα πριν 5 λεπτά, δίνω άκυρο και τους λέω να μην έρθουν! Όπερ και εγένετο! Μετά από 20 λεπτά, είδα από το μπαλκόνι τον κόσμο να διαλύεται και τον καημένο "ασυνείδητο" να φεύγει...

Τέλος καλό.. όλα καλά?
Δε θα το λεγα.. Τα σχόλια δικά σας!