Ένα Χριστουγεννιάτικο Μήνυμα

Και ξαφνικά συνειδητοποιώ ότι από αύριο το απόγευμα μπαίνω σε γιορτινό mode!

Διάλλειμα λίγων ημερών από την "αγαπημένη" μου καθημερινότητα... Ανάμεικτα τα συναισθήματα.. Όσο σκεφτόμουν πριν λίγο καιρό πόσο ανάγκη είχα από "διακοπές", τόσο περίεργα νοιώθω τώρα που επιτέλους φτάνει αυτή η στιγμή! Σχεδόν έφτασε! Τι έχω κανονίσει; που θα πάω; πώς θα περάσω τις μέρες μου; τι επιλογές έχω;

Ερωτήματα που έπρεπε να τα σκεφτώ νωρίτερα.. ή να μην τα σκεφτώ καθόλου..
..Θα πάω όπου με πάει ο άνεμος.. ελπίζω να φυσήξει!

Και το πνεύμα των Χριστουγέννων;
..Ελπίζω να μ' ακολουθεί κι αυτό! Χωρίς το "Last Christmas" των Wham αν είναι δυνατόν!!

Ελπίζω το πνεύμα των Χριστουγέννων να μας επισκεφτεί όλους! Εκτός από τις τετριμμένες πια αλλά ουσιαστικές ευχές για υγεία, αγάπη και ευτυχία, εύχομαι όλοι οι άνθρωποι, όπου κι αν πάνε, ότι κι αν κάνουν, να περάσουν αυτές τις μέρες μαζί με στους ανθρώπους που νοιάζονται και αγαπούν!




-----------------------------------------------------------------------------------
Σάββατο (Οι Στίχοι είναι του Χρήστου Κρετσόβαλη, φυλακισμένου στις φυλακές Λάρισας)

Μια ζωή σαν το δραπέτη, χρεωμένος πουθενά
με το νου λακκούβα σκέτη, σ' αδιέξοδα στενά

Είχα λόγους για να μείνω, μ' άντε πέστα του μυαλού
τις πληγές μου για να σβήνω, κίνησα λοιπόν γι 'αλλού

Κι ένα πρωί ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
κι όλο σε μένα τις κερνούσε

Κάποια στιγμή ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
λες και σε μένα τις χρωστούσε
και τελικά, μόνο αυτός με αγαπούσε

Πριν χαθώ ήμουν πατέρας, ήμουν άντρας κι αδελφός
έμπαινα στο φως της μέρας να πηγαίνω σαν τυφλός

Τώρα μόνος κάθε βράδυ, δίνω στα άψυχα μιλιά
δίνω του καημού χαστούκι, να ξεχάσει τα παλιά

Κάποια στιγμή ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
κι όλο σε μένα τις χρωστούσε

Κάποια στιγμή ένα Σάββατο τα ήπια με το θάνατο
που από καιρό μ' αναζητούσε
του χα ξεφύγει εφτά φορές μ' από άλλους έκλεβε ζωές
λες και να ζήσω μου χρωστούσε
και τελικά, μόνο αυτός με αγαπούσε