Δεν ξέρω τι σημαίνει ο όρος, αλλά ο κόσμος με εντάσσει στην κατηγορία των «bloggers». Μάλλον είναι στην ανθρώπινη φύση να χαρακτηρίζει, να αυτοχαρακτηρίζεται και να βάζει ταμπέλες στο κάθε τι.
Δεν μπήκα καν στον κόπο να ψάξω τον ορισμό του blog και του blogger. Από τις μέχρι τώρα συζητήσεις που έχω κάνει και τις ερωτήσεις που μου έχουν κάνει, έχω σχηματίσει κάποια άποψη για το τι πιστεύει «ο κόσμος» για τους bloggers.
Μερικά από τα πολλά που άκουσα είναι τα εξής: (Για τιμωρία, σε παρένθεση , τους βάζω κι εγώ ταμπέλες για να μάθουν!)
«- Έχεις blog ρε ψωνάρα; Καλά είσαι και πολύ νούμερο!» (Το είπε φίλος που είναι μεγαλύτερο ψώνιο από εμένα)
«- Γιατί έχεις εσύ blog; Τι είσαι; Πολιτικός;» (Το είπε άσχετος.. θα μπορούσε να το πει και η γιαγιά μου.. αλλά όχι.. την αδικώ! Δεν είναι τόσο άσχετη (η γιαγιά μου))
«- Τι κάθεσαι και ασχολείσαι με τα blogs ρε μαλάκα! Βρες καμιά γκόμενα και παράτα τις κατεστραμμένες από το ιντερνετ!» (Το λένε που και που φίλοι μου από τον έξω κόσμο που δεν έχουν διαβάσει ούτε λέξη από το blog μου γιατί δεν έχουν ιντερνετ!)
«- Και δε μου λες; Με το blog βρήκες καμιά καλή γκόμενα; Λες να κάνω κι εγώ ένα;» (το είπε φίλος που έχει να κάνει σεξ… 14 μήνες!)
Μερικές φορές, οι αντιδράσεις είναι πιο διασκεδαστικές:
«- Τι; Έχεις blog; Είσαι hacker δηλαδή; Να σου πω.. θα μου βρεις το SPSS;» (δε θυμάμαι ποιος το είπε)
«- Τι βλακεία έγραψες πάλι στο blog σου; (με πονηρό χαμόγελο και το δάχτυλο να στριφογυρίζει χωμένο... στα μαλλιά)» (το είπε φίλη που με κρυφογουστάρει :-p)
«- Αλήθεια έχεις blog; Θα μου κάνεις κι εμένα ένα; Τι είναι το blog;» (το είπε… ξανθιά)
Και φυσικά, έχω κι ένα επιτελείο από προσωπικούς συμβούλους (συνήθως προέρχονται από τους αναγνώστες και φίλους του οικείου προσωπικού περιβάλλοντος) που με συμβουλεύουν συχνά με σχόλια όπως τα παρακάτω:
«- Μη γράφεις τόσα πολλά, το blog πρέπει να είναι σύντομο και να μην ξεπερνά τις 2-3 παραγράφους»
« - Πρόσεχε μ’ αυτά που λες, γιατί:
α) μπορεί να σου κάνουν μήνυση!» (το είπε δικηγόρος)
β) μπορεί να σε απολύσουν!» (αυτό το είπε προϊστάμενος :-P)
γ) μπορεί να σε σκοτώσουν!» (αυτό το κορυφαίο το είπε η μάνα μου, χωρίς να έχει ιδέα περί τίνος πρόκειται :-))
δ) γιατί θα σε περάσουν για ΠΑΣΟΚΤΣΗ!!» (το είπε φίλος Νεοδημοκράτης)
ε) γιατί θα σε περάσουν για Αναρχικό!» (το είπε φίλος Πασοκτσής)
στ) γιατί θα σε περάσουν για Καρατζαφερικό» (Το είπαν επειδή δεν ασχολούμαι καθόλου μ’ αυτούς)
ζ) γιατί θα σε περάσουν για Αριστερό»! (πολλοί το είπαν)
Ευτυχώς την ταμπέλα του Νεοδημοκράτη δε έχω ακούσει να τη βάζουν! Κάτι είναι κι αυτό!
Μετά από τα παραπάνω, νομίζω ότι έχω βρει πάρα πολλούς λόγους για να ΜΗΝ είμαι blogger, ή τουλάχιστον, για να μη γράφω επώνυμα!
Όπως έχω πει και σε κάποιο από τα πρώτα θέματα πριν από κάποια χρόνια, όταν γράφει κάποιος επώνυμα, ουσιαστικά εκθέτει τον εαυτό του. Δεν μου αρέσουν ούτε οι κουκουλοφόροι, ούτε η υποκρισία (άλλα να δείχνω κι άλλα να λέω).
Μπορεί για κάποιους, η δημιουργία ενός προσωπικού blog να είναι το αποτέλεσμα έπαρσης…
Μπορεί να είναι αφέλεια…
Μπορεί να είναι μοναξιά…
Μπορεί να είναι επικοινωνία…
Μπορεί να μην είναι τίποτα…
Μπορεί…
13 σχόλια:
Καλησπέρα...
Το καλύτερο απ'όλα ήταν της μαμάς σου! (πολύ γέλασα).
Και έχω και μια απορία. Της ξανθιάς της το έκανες το blog τελικά? Γιατί κι εγώ ξανθιά είμαι αλλά επειδή δεν προσφέρθηκε κανείς, το έκανα μόνη μου. (τυχερές που είναι μερικές!)
Πάντως, ο καθένας μας έχει και διαφορετικούς λόγους, σύμφωνα με κάποιες συζητήσεις που'χω κάνει. Ο κοινός παρονομαστής όμως δείχνει να είναι μια διάθεση για επικοινωνία. Μια επικοινωνία "άλλου" είδους, τρίτου τύπου ή τρύπιου τοίχου, ανάλογα πάντα με το πώς την αντιλαμβάνεται ο καθένας.
Είμαστε λίγο ό,τι να'ναι όμως, ακόμα και σ'αυτό. Στο γάμο του Καραγκιόζη πιο πολλή ομοιογένια και συνταύτιση απόψεων θα έβρισκες παρά μεταξύ των bloggers. Πράγμα που δεν είναι απαραιτήτως κακό.
Αυτά. :)
Καλησπέρα Λευκούλα! :-)
Ναι μωρέ, έχουν πολύ πλάκα οι φουκαριάρες (Ειδικά όταν τα λένε με σοβαρό ύφος!)... :D.
Αφού επιμένεις θα σου λύσω και την απορία με την ξανθιά. Παρεξήγηση είχε γίνει.. δεν ήθελε "μπλογκ" τελικά, αλλά... "γκλομπ"! Μη με ρωτήσεις αν προσφέρθηκα, γενικά προσπαθώ να βοηθώ τους ανθρώπους και να τους φανώ χρήσιμος (LOL που λέμε και στη γλώσσα μας.. :-))!
Τώρα και για να σοβαρευτώ λίγο, νομίζω ότι δε χρειάζεται και πολύ ανάλυση επί του θέματος, ο καθένας έχει τους δικούς του λόγους. Να σου πω εγώ πώς το βλέπω... Σαν παιχνίδι, σαν ενδιαφέρον, σαν επικοινωνία, σαν κάτι ευχάριστο. Επειδή μου αρέσει να μοιράζομαι τη μουσική και τα συναισθήματα που αυτή μου προκαλεί, επειδή μου αρέσει η επικοινωνία, η σκέψη και ο προβληματισμός, όπως μιλώ με τους φίλους μου και τους γνωστούς μου, έτσι ακριβώς προσπαθώ να είμαι και στο νετ.
Απ' αυτήν την άποψη, σίγουρα με ενδιαφέρει να γνωρίζω ανθρώπους μέσα από τα μπλογκς και χαίρομαι όταν υπάρχει ανταπόκριση και ακούω την κριτική τους, αλλά από την άλλη δεν έχω "επιτηδευμένους" στόχους, δε μπαίνω "σε καλούπια", δεν περιμένω τίποτα και δεν ελπίζω σε τίποτα.. Δηλαδή όπως ακριβώς κάνω και στη ζωή. Παρόλ' αυτά, δε νιώθω και πολύ ελεύθερος... :)
Ω γιές... που λέν και στο χωριό μου.
Κάτι με κάνει να κρατώ τους τύπους ώρες ώρες.
Τι; δε σου άρεσε το μανιφέστο μου;
...
Έχω την εντύπωση ότι "μου την είπες" κατά κάποιον τρόπο...
αχχχ αυτές οι γυναίκες... Anyway, πάω να ακούσω moodradio.net. Κάνεις κι αφιερώσεις; Κάτι από Σταμάτη Γαρδέλη θέλω!!!
Αν θεωρήσουμε σαν πρόγονο του blog μου την ιστοσελίδα που είχα στη σχολή, να σου πω την αλήθεια δε θυμάμαι καν γιατί είμαι μπλόγκερ. Εγώ ξεκίνησα μόνος και το ίντερνετ σχηματίστηκε σιγά σιγά γύρω μου!
Αν θες σώνει και καλά λόγο, ήταν μια τεχνολογική περιέργεια/πρόκληση στην αρχή (κάποτε ήταν) και η επικοινωνία στη συνέχεια.
@cybergoulion, btw, ακόμα υπάρχει η σελίδα σου στην egnatia (αν και όχι η "καλή" version! http://egnatia.ee.auth.gr/~sgoulion/
Προφανώς όμως σου έχουν κλειδώσει το account... ή έχεις ξεχάσει το passwd.
Πάντως αν κρίνω και απο σένα, από μένα, αλλά κι από άλλα άτομα που γνωρίζω και έχουν μπλογκ ή συμμετέχουν σ' αυτά και στα φόρουμς, κάθε άλλο παρά "μοναχικοί" και μονόχνοτοι τύποι είναι οι μπλόγκερς, όπως έχει ακουστεί τώρα τελευταία, ως μία από τις αρνητικές συνέπειες του μπλογκαρίσματος και του ιντερνετ γενικότερα...
Δε λέω, καλή η εξοχή και το μικρό σπίτι στο λιβάδι χωρίς ηλεκτρικό και θέρμανση, αλλά τάσσομαι υπέρ του "πολιτισμού" και της εξέλιξης της τεχνολογίας... Κι ας σβήνει με έναν διακόπτη!
Στεναχωριέμαι μόνο που μάλλον δε θα προλάβω να ζήσω την εποχή που θα τηλεμεταφερόμαστε από το ένα σημείο της γης στο άλλο...
Και μην τολμήσει να πει κανείς ότι είμαι τεχνοκράτης! τον έφαγα!
Κατα βάση είναι άσχετο το να έχεις blog και το να είσαι μοναχικός. Μην ξεχνάμε ότι μιλάμε για εργαλεία. Αν είσαι κοινωνικός άνθρωπος, θα γίνεις κοινωνικός blogger, άν είσαι μοναχικός θα γίνεις μοναχικός blogger, αν είσαι λιγούρης λιγούρης, αν είσαι μαλάκας μαλάκας και πάει λέγοντας. Δε μεταμορφώνεσαι. Απλώς "εκτίθεσαι" λίγο παραπάνω με ότι αυτό συνεπάγεται.
Οι μαλάκες μαλάκες είναι οι καλύτεροι πάντως. Κάνουν άθλιες ψυχωτικές αναρτήσεις, εντελώς μα εντελώς ανορθόγραφες και από πάνω φιλοδοξούν/απαιτούν να βγάλουν και γκόμενα. Πολύ γελάω μ'αυτούς, είναι πολύ γελοίοι.
ΥΓ.Προς απανταχού μαλάκες μαλάκες bloggers : Ρε πουλάκια μου αφού ξέρετε πως δεν το κατέχετε το θεματάκι με την Γραμματική και την Ορθογραφία, γράψτε στο ρημάδι το Word και αφήστε να το διορθώσει μόνο του.....
Ήρθε η ώρα να κάνουμε την αυτοκριτική μας!
@cybergoulion: Εσύ τι τύπος blogger είσαι από αυτά που προανέφερες;
@Leykh: Δέν καταλαβενο γιατή πρωτήμισες μεσο του δικού μου μπλωγκ να απεφθύνεις μίνημα στην κατηγορήα των μαλάκες μαλάκες μπλώγκερς! Υπωνοείς τήποτα για τους αναγνόστες μου;;;
Η.Γ(δε χρησημοποιώ word, αλλά το openoffice το αγγλικό και δεν εχη ελληνικό spellmate. Αλλά έτση κι αλλιός δεν το χρηάζωμαι ;-))
'Ελεος ρε συ.... προσπαθούσα να καταλάβω σε ποια γλώσσα γράφεις. Σαν να ακούς γύφτο να μιλάει.
Στο πανηγύρι:
-Θέλω να ακούσω ένα τραγούδι με πολλά αίματα....
Και ο γύφτος οργανοπαίχτης απαντά τραγουδιστά
-Έματα πως...είσαι μάγκας, είσαι και μερακλής.
Εγώ; Ο πάει λέγοντας!
Δεν είμαι μπλόγκερ, απλώς χρησιμοποιώ ένα ακόμη μέσο για να κάνω χαβαλέ!
Καλημέρα Θέμη από ένα συνοδοιπόρο ιστολόγο της Νοτιοδυτικής όχθης !
Ωσάν σχεδόν νεόκοπος κι εγώ σε τούτο δω τον λαμπερό ηλεκτρονικό κόσμο, ας σε χαιρετήσω. Οι λόγοι που σκέφτηκα να βγω στον ‘αέρα’; Απλοί.
Ο βασικός ήταν ότι έγραφα συχνά κείμενα τα οποία και έστελνα με email σε φίλους. Κάποιοι από αυτούς με παρακίνησαν και αυτό ήταν. Μια ακόμα πτυχή του ζητήματος έχει να κάνει με το ότι η διακίνηση ιδεών μέσα από το ΄δίχτυ’ δεν τις ξεθωριάζει. Είτε είναι τυπωμένες στην μελάνη είτε απεικονίζονται σε μία οθόνη 17 ή 21 ιντσών είναι το ίδιο σχεδόν. Εντάξει, λείπει η αίσθηση της αφής αλλά υπάρχουν και οι εκτυπωτές. Από την άλλη, οι διαπροσωπικές σχέσεις μέσω του διαδικτύου υπολείπονται από το ‘αυτοπροσώπως’ – μόνο σαν σημείο αναφοράς μπορεί να χρησιμεύσει το μηχάνημα, σε ερέθισμα για ζωντανή επικοινωνία.
Για αυτό τον βασικό λόγο διάλεξα και το ψευδώνυμο museum, για να μην επηρεάζεται η ματιά των άλλων – των αναγνωστών και σχολιαστών μου από το ποιος είμαι και πως με βλέπουν σαν άτομο. Για να μην φύγει το αντικείμενο και έρθει κοντά στο υποκείμενο. Βέβαια δεν γίνεται οι ιδέες να έρχονται από μόνες τους, άνθρωποι τις ‘κατεβάζουν’, μα καλύτερα ο άνθρωπος να σχηματιστεί σιγά-σιγά από τις σκέψεις του και όχι εκ των προτέρων. Τους λόγους του blog θα τους βρεις στο πρώτο μου posts στο: http://museum23.blogspot.com/2008/09/blog-post.html και στο υστερόγραφο του δεύτερου που γράφω για το museum.
Σε χαιρετώ, να έχεις όρεξη και κέφι να γράφεις αδιάλειπτα κι ελπίζω να απόλαυσες εκείνο το Κυριακάτικο μεσημεριανό μας στα Βραχνέικα ενάμισι μήνα πριν με τα άλλα παιδιά!
Δημήτρης - museum
Καλώς ήρθες Δημήτρη!
Μιλάς πολύ σωστά (everything you said is political correct), αλλά μεταξύ μας, εγώ το blog το έφτιαξα επώνυμα για να προσελκύσω το γυναικείο φύλλο, αλλά μην το πεις πουθενά, είναι μυστικό! :-P.. Πλάκα κάνω, αλλά το είπα για να δώσω έμφαση σε έναν από τους μεγαλύτερους "κινδύνους" που εγγυμονεί η μπλογκόσφαιρα... που είναι το "scripta manent, verba volant"... Στον προφορικό λόγο, μπορείς να πεις καμιά μαλακία και να περάσει έτσι, στο ντούκου.. Στο βλογκ όμως, μένει!
Η επικοινωνία στο ιντερνετ και ιδιαίτερα μέσα από την ανωνυμία είναι πολύ ωραία, γιατί είναι αληθινή και όπως είπες και συμφωνώ απόλυτα, "για να μην επηρεάζεται η ματιά των άλλων – των αναγνωστών και σχολιαστών μου από το ποιος είμαι και πως με βλέπουν σαν άτομο. Για να μην φύγει το αντικείμενο και έρθει κοντά στο υποκείμενο."
Είναι όμως η επικοινωνία μέσα από το ιντερνετ καλύτερο πράγμα από την "άμεση" και face 2 face επικοινωνία και επαφή ή είναι υποκατάστατό της, λόγω της κρίσης στις ανθρώπινες σχέσεις; Τεράστιο θέμα, που δεν απαντιέται μέσα σε λίγες γραμμές.. Γι αυτό θα πω το γνωστό... "Όλα με μέτρο" και ευθύς αμέσως θα πάω να σε διαβάσω :-)
Μπορεί για άλλους να είσαι ο γνωστός blogger museum, αλλά επειδή εμείς γνωριζόμαστε και έχουμε φάει κι έχουμε πιει και κρασί εκείνο το απολαυστικό μεσημεριανό στα Βραχνέϊκα με τα παιδιά (μπορώ να το ξεχάσω;; ήταν τότε που μόλις αγόρασα το καινούργιο μου SONY VAIO από το οποίο και σου γράφω! :-P), είμαι σίγουρος ότι το blog σου είναι ιδιαίτερα ενδιαφέρον και λογοτεχνικό και θα χάσω πολλές ώρες διαβαζοντάς σε! :-)
Σ' ευχαριστώ πολύ για το comment και τα ξαναλέμε!
Δημοσίευση σχολίου